De Vlaamse animatiereeks Symfollies kent een regelrecht succes. Symfollies gaat over een familie muziekinstrumenten die dolle avonturen beleven. De serie wordt inmiddels op meer dan 40 zenders vertoond. Aanvankelijk hadden de makers ervan moeite om hun product te slijten. Televisiedirecteuren oordeelden dat klassieke muziek niet geschikt was voor kinderen. Zelfs de Vlaamse Radio en Televisie - die nochtans graag de term 'meerwaarde' in de mond neemt - vond het maar niks. Tot men enkele opnames aan een testpubliek (lees: de kinderen van de directeurs) liet zien. Het enthousiasme van het jonge volkje was niet te stuiten. Een groot succes dus. Er worden zelfs Symfollies-concerten gegeven en die zijn steevast uitverkocht...
Totale onzin dat klassieke muziek niets is voor kinderen, het is juist een bron van cultuur, informatie, geschiedenis en algemene ontwikkeling. Kijk ik naar mijn eigen omgeving, naar de kinderen die verstoten blijven van klassieke muziek dan bemerk ik dat er ook een gemis is in herkenning en erkenning. Als voorbeeld een aantal kinderen van klein tot groot dus c.a. 8 jaar tot ik noem even 14 jaar. Dus van kinderen tot pubers tot jonge volwassenen. Neem ik het “gros”, dat alleen maar opgroeit met Ali B, Yasser, Lange Frans dat weg loopt met de Pussycat Dolls, All Saints zelfs waardering heeft voor Ali G. Dan zit je naar mijn mening een beetje verkeerd. Geloof me ik heb niets tegen rappers en ben zelfs een beetje fan van Eminim, heb niets tegen Nederlands talig en Marco Borsato is ook in onze CD verzameling goed vertegenwoordigd. Maar als een nummer als “als er nooit meer een morgen zal zijn” voor (voor mij) voor 400% naar de (sorry) klote geholpen wordt door een of andere door de media naar voren ge pushte (nep) rapper die eigenlijk het hele nummer, de hele context van het nummer omzeep helpt. Daar tegenover staat echter de ervaring dat de dochter van een kennis van ons sinds een jaar of wat piano speelt. Muziek moet leren lezen, sorry noten lezen, de piano onder controle krijgen en geconfronteerd wordt met belangstelling. Belangstelling voor haar kunnen, haar vorderingen, en als er visite is zelfs een stukje spelen. Als 10 jarig meisje. Ik geef je het te doen. Ik was in de gelukkige situatie om haar kenbaar te kunnen maken dat het natuurlijk moeilijk is om en te spelen en voor de visite te kunnen af gaan. Dan krijg je als antwoord dat er zo veel mensen zijn die… niet weten wat je speelt, niet weten van welke componist het is. Gelukkig heb ik haar gerust kunnen stellen en met de overtuiging dat ik mijn best zou doen om het stuk te herkennen en goed te luisteren (ik bespeel immers zelf een muziek instrument). Begon madam aan haar repertoire, ik werd er een beetje stil van maar ook razend enthousiast. Buiten kortjakje speelde dat kleine dametje ook de bekende stukjes van Beethoven, Bach, en zelfs en kort stukje van Chopin (oh zo moeilijk voor en kind) mocht de revue passeren. Daar waar mogelijke herkenning was begon ik spontaan mee te fluiten, en anders was ik stil. Vraagt zo’n kleine muzikaliste dan ook nog eens of je je viool bij je hebt, dan breekt bij mij het zweet uit. Maar in de kinderlijke eenvoud en je niet te hoeven schamen voor een misgreep en het meerdere keren op nieuw proberen kom je er wel. En dan dat mooie instrument (viool) onder het kinnetje van die kleine meid. En dan blijkt dat de viool nog een ietsje moeilijker is dan de piano, de sax. En toch de spontane reactie, van laten we het nog eens over nieuw proberen, het moet toch klinken, lukken. Dus, Totale onzin Remi
Jong geleerd is oud gedaan. Heb het programma nog nooit gezien dus daar kan ik niet over oordelen. Klassiek niet geschikt voor kinderen ? Diegene die dat zegt moet zelf weer naar school want die heeft iets gemist volgens mij. Klassieke muziek horen en kunnen zien daar word een kind niet slechter van lijkt mij. Je moet het ze zeker niet opleggen maar mee laten nemen in hun opvoeding. Wat ze er later mee gaan doen dat zien we straks wel. Zelf ben ik ook op latere leeftijd van klassieke muziek gaan houden. The Eagels, Deep Purple, Led Zeppelin. Bob Marley. Dat was mijn muziek. Daar kan ik trouwens nog van genieten en dat doe ik dan ook naast Beethoven, Brahms, enz. Rob…
Toch wel een bewijs dat het gebrek aan klassieke muziekprogramma's op TV hoofdzakelijk te wijten is aan de vooroordelen en het gebrek aan belangstelling van de programmadirecteurs. Maar hoe kan het ook anders? Vroeger kregen veel hogergeschoolden een pak cultuur mee van huis uit. Het gezin ging al eens naar het theater, naar musea, er was altijd wel iemand die piano speelde... Tegenwoordig komen veel managers uit 'gewone' gezinnen. Ze zijn opgegroeid met de Top 30. Klassiek? Dat is iets voor zonderlingen. Onbekend maakt onbemind, weet je wel. De Vlaamse televisiechef Johan Opdebeeck (ik hoop dat ik zijn naam juist spel) antwoordde op de vraag waarom er zo weinig (eigenlijk geen) opera op de Vlaamse TV werd vertoond dat opera iets is dat je moet meemaken in een operagebouw. Dat het dus compleet ongeschikt was voor TV. Zo iemand heeft het dan voor het zeggen. (v) Met dat argument kun je ook sport van de buis bannen. De sfeer in een stadion is inderdaad onvergelijkelijk. Voetbal hoort dus niet op de buis, maar in het stadion. Eigenlijk kunnen we met deze stelling 90% van de programma's bannen. Een film moet je in de bioscoop zien, toneel in het theater, muziek in de concerthal en de natuur gewoon in je tuin. En gooi die CD's maar op de mestvaalt, want muziek kun je alleen op concert genieten! Schaffen wij in een adem ook de radio af. Nu zal ik niet ontkennen dat er niets boven een life-uitvoering gaat. Maar niet iedereen kan zich op dié avond vrijmaken om dié bepaalde voorstelling te zien. Een TV-opvoering kun je bovendien opnemen om ze op een geschikter moment te bekijken.
Hoi JCB, Ik denk dat dat niet alleen geldt voor klassieke muziek In die mate maakt de media inderdaad uit wat wij te zien krijgen, maar dat geld dan zelfs voor het Journaal en dergelijke. De redactie van het Journaal zijn er ook een tijd mee bezig voordat het 8 uur is. Wat vind de kijker belangrijk en wat niet en daar moet dan een keuze uit gemaakt worden. Dat het niet altijd de keuze is die jij nu net wel of niet belangrijk vind ja dat is wat anders . Gelukkig zijn er meer kanalen waar je naar kunt kijken. Rob..
www.symfollies.be Daar kun je zo'n filmjes op bekijken. En... ze zoeken nog mensen om die werkjes te promoten.
Hoi, Leuk deze link. Heb mijn kinderen er naar laten kijken en die vonden het wel leuk. Tenminste ze wilden het wel 4 keer zien. Prima natuurlijk tot ze naar bed moesten. Rob..
Rob schreef: Gelukkig zijn er meer kanalen waar je naar kunt kijken. Daar zeg je me wat. Op zondagavond hadden wij afspraak met de Frans-Duitse cultuurzender ARTE. Heerlijke concerten vaak. Sinds kort heeft men Arte bij ons van de kabel gegooid. Der was geloof ik nog een cultuurzender die men bij ons gewipt heeft. En ook TCM, een zender die vaak heerlijke films uit de oude doos draaide (je weet wel: met sterren zoals Bogart, Grant, Monroe, Sinatra...). Allemaal gedaan ten voordele van wat anders dat mij niet ligt. Een briefschrijver in een Vlaamse krant noemde dit "vooruitgang". Omdat er nogal wat kritiek op gekomen was. Het is een jaar geleden dat ik nog televisie gekeken heb... Maar deze topic ging over iets anders. Las onlangs in een streekblad dat kinderen aan hun schooldirectie gevraagd hadden om muziek te draaien tijdens de speeltijd. Ik zie het al voor me: luidsprekers op elke hoek van de speelplaats en dan natuurlijk een popzender die uit de boxen galmt. Ik beklaag de kinderen die daar niet van houden, maar er wel verplicht mee geconfronteerd worden.
Daar stuur ik mijn kinderen niet heen. Trouwens die maken zelf al lawaai zat . Arme schooljuf worden de kinderen nog drukker. Dan maar rustig in een klein hoekje aan je viool zitten prutsen. Rob..
Probleem is dat je er tegenwoordig niet meer onderuit kunt: popmuziek is alom. Ik stap onlangs een dokterswachtkamer binnen. Stond daar een televisie keihard op MTV! Ben naar andere dokter gegaan. En het is niet eenvoudig er aan te ontsnappen. In zowat elke winkel speelt popmuziek. Met de kerst hangen dan ook nog eens de nodige luidsprekers op straat. Mijn echtgenote ergert zich dan weer aan muziek in parkeergarages. Geeft onveilig gevoel want je hoort geen andere geluiden, zeker als je midden in de nacht in een quasi verlaten garage uitstapt. Blijkbaar leeft bij mensen de gedachte dat het zonder die radio niet gaat. Tot in de dokterswachtkamer toe dus. Onze maatschappij kan klaarblijkelijk niet zonder lawaai. Je merkt dit duidelijk als je op ziekenbezoek gaat. Toen ik als kind aan moeders hand door de gangen van een ziekenhuis stapte en ik praatte iets te luid dan werd ik onmiddellijk terechtgewezen. Stilte, hier zijn zieken! Tegenwoordig komt het lawaai van de televisie-op-de-kamer je al van ver tegemoet. Op sommige kamers heeft iedere zieke zijn televisie.
Hoi JCB, Vind het een leuk verhaal eigenlijk, Deze gedachte kwam bij mij op toen ik dit las. Je zal toch helemaal werkelijk ziek worden van de muziek, wil je er eindelijk mee naar de dokter !!!! En wat blijkt ook daar weer die muziek. Wat doe je nu ? Andere dokter loop je weer het risico. Dat word een inrichting ( isoleercel en veel valium. Komt er een dokter om de hoek zeilen met een nieuwe methode van genezen en wat denk je “ tuurlijk met muziek “ muziektherapie noemen ze dat dan. Wat moet je dan ?????? Om gek van te worden…. Dan maar rustig muziek van Beethoven. Weer muziek Dan maar naar een onbewoond eiland ? Verrek is daar ook geen liedje van ??? Weer muziek. Rob..
Hmm, klassieke muziek niet geschikt voor kinderen... Ik ben het daar ook absoluut niet mee eens. Van jongs af aan ben ik er al helemaal door betoverd geweest. Eerst heb ik zelfs klassieke ballet gedaan naast mijn vioolspel. Zo vol was ik er van, ik wilde het helemaal beleven. Recent heb ik dan een muziekles gegeven aan kleuters nota bene. In plaats van het geeikte repetoir, te denken aan Berend Botje ging uit varen, kwam ik met een lesopzet rond opera. En dan specifiek de opera: Carmen. In opera zitten vaak heel hoge en heel lage tonen. Het is iets waar de kinderen normaliter niet vaak mee in contact komen.(opera) Ik besloot om door middel van een poppenkast met twee poppen, in eerste instantie zelf de hoge en lage tonen aan te geven. Later liet ik het aan twee kleuters over en zij werden dan in het begin geholpen door de klas, maar later moesten zij het zelfstandig doen. Als er hoge tonen waren, moesten zij de pop omhoog bewegen en bij lage tonen dus omlaag. Deze oefening deed ik om de kinderen actief te laten luisteren naar opera. Veel kinderen bleken deze opera heel erg mooi te vinden.
Dan kennen die directeuren hun kinderen toch slechts. Klassieke muziek is gelukkig zeer geschikt voor jonge kinderen. Ik begon daarmee op vier jarige leeftijd. Zo kan je een heel nieuw publiek opleiden, waar je tientallen jaren plezier van hebt.
Ik sluit me geheel aan bij Alexander. ik kan me nog een uitspraak herinneren van ene Bram van de groep Kayak. Hij beweerde dat echt alle popmuziek afgeleid is van J.S. Bach Nog een vraagje: hoe kun je moderne muziek interpreteren als je geen kennis hebt van de oorsprong?
Wat een rare uistpraak, juist kinderen zijn vaak heerlijk onbevooroordeeld en bij hun kan klassieke muziek erg goed pakken. Pubers schreeuwen vaak al niet van klassiek te houden, zonder ooit een stuk te hebben geluisterd (gewoon vanwege het imago). Onder volwassenen blijft dit trouwens ook een probleem, ik kom vaak mensen tegen die denken dat je VVD-lid moet zijn om klassieke muziek te kunnen luisteren .
VVD? Klassiek? Ik heb altijd gedacht dat VVD'ers van die oubollige blazertypes rondom een dixielandbandje waren!
Ik vind het ook grote onzin, sinds ik de klassieke muziek heb ontdekt (we hadden één hele gave cd, maar inmiddels heb ik mijn verzameling klassieke cd's wel wat uitgebreid) ben ik er echt gek op! Ik luister vaak alleen nog maar klassieke muziek!
Even een positief berichtje voor de cultuurpessimisten: onlangs was er ergens een concert met symfonische muziek voor jongeren, waarbij de muziek van computergames live werd gespeeld. Een groot succes. Ook in populaire speelfilms als Pirates of the Caribians of Lord of the Rings zit fantastische muziek (de laatste film is een soort Parsifal-pastiche, met muziek die erg lijkt op Wagner, maar dan - ik zou haast zeggen: gelukkig - zonder de zang). Ik zag laatst een documentaire over een filmcomponist, en dan zie je hoe serieus filmmakers dit nemen. Topmuzikanten spelen de tracks in. Er komen geen violen uit een synthesizer, maar alles wordt echt gespeeld. Verder gaat een zeer groot deel van de Amsterdamse basisschoolkinderen naar de Muziekluisterlessen: tien weken muziekles door een bevoegd gastdocent (ik was er daar ooit één van) en dan een bezoek aan een symfonisch concert. Dat wordt door de kinderen zeer gewaardeerd. Ook het Nederlands Philharmonisch heeft fantastische projecten voor kinderen en jongeren. Het Ricciotti-ensemble (bestaat dat nog) speelt klassieke concerten in gevangenissen, kindertehuizen etc. Het Amersfoortse Poortersfestival programmeerde eigentijdse opera's, en ook daar waren altijd veel kinderen bij. Verder gebeuren er ontzettend leuke dingen in samenwerking tussen het Metropole Orkest en Nederlandse populaire artiesten. Als 'klassieke muziekliefhebbers' willen dat kinderen met klassiek in aanraking komen, moeten ze ook waardering tonen voor deze mengvormen. Er is meer dan Prokofjev, en er zijn heel veel bruggenbouwers die de wereld van de kinderen met de klassieke muziekwereld weten te verbinden.
Het Ricciotti bestaat nog, getuige http://www.ricciotti.nl/ en het feit dat ik vorige week nog een lid van het R. in de winkel had!
Ook het Rotterdams Philharmonisch heeft de laatste jaren een leuke serie voor kinderen vanaf vier jaar: http://www.muzikaalverhaal.nl/ .
