Hier weer een nieuwe foto, gemaakt tijdens bepaalde werkzaamheden: Hebben we hier te doen met wormactiviteit of is het heel wat anders?
Je hebt een heleboel kammen bijgeschaafd en het schaafsel bewaard! Of je hebt een kam simpelweg weggeschaafd. Levert een leuke foto op.
Frits, Bij mij spelen drie woorden bij dit plaatje een rol: Isohypsen, boren en schaafsel/spaanders. Ik kan alleen niet goed zien of het om het hout van het boven of onderblad gaat. Remi
Remi, Zoals eerder ook al was gebeurd: je zit op het goede spoor! Het heeft te maken met isohypsen, boorgaten en spaanders, want ze zijn te dik voor schaafsels. Of het gaat om een onder- of bovenblad zou je zelf kunnen afleiden. Met een beetje logica kom je daar vast wel uit!! Ik wacht nog even af en kom daarna wel met meer achtergrond informatie.
Frits, Ik denk dat het gaat om het afgestoken materiaal van het achterblad (bij het voorblad zou je meer de houtnerf te zien krijgen. Kortom eerst zijn op het hout de lijnen voor de vorm van de isohypsen afgetekend, toen ingeboord op de juiste diepte en daarna word het hout zover weggenomen tot de welving zich begint te vormen. Wat op de foto staat is volgens mij dus het afgestoken hout van het achterblad. Kleine edit: want ik hoop dat er meer personen zijn die reageren, ook de niet-bouwers, de violisten. Kom op mannen en vrouwen laat wat horen! Niet allen Frits, Rob, Remi en Bert. Kom op violisten niet alleen zondag morgen voor de buis hangen en naar vrije geluiden kijken en luisteren, kom gerust met je reactie ook al heb je geen idee wat het is (neem mijn reactie met de isohypsen, ik dacht een sleutelhanger. Beste leden en zo... ik kan natuurlijk gaan lopen schreeuwen om reacties, gaan lopen schreeuwen als een muis in de woestijn maar als niemand reageert wordt de spoeling dun. Trek de stoute schoenen aan en reageer, kom op, MiSun, Christof, Liuwe, Harry, Betinna, Jan-Peter, Hopf (als je tijd hebt), Firebird, Rikman en zo, Jawel een kleine oproep om eens te reageren, please Bijgewerkt door Remi op...... Remi
Dag Remi (en anderen), De verklaring voor, althans mijn, zwijgzaamheid is simpel: ten eerste een verhuizing (en mijn echtgenote vond het nodig zo ongeveer ALLES te laten verbouwen/vernieuwen. Een zenuwslopende periode. En DUS heb ik thuis geen internet, in afwachting van een, eveneens nieuwe, computer. En aangezien mijn 'leidinggevende' het nodig vond zo ongeveer 'on the spot' zijn ontslag in te dienen, rust op mij de vererende taak gedurende enkele maanden twee banen tot een goed einde te brengen. En dat vreet tijd. Ik ben zo weinig thuis dat ik mij zo nu en dan geroepen voel mij opnieuw aan mijn vrouw voor te stellen Maar alles is tijdelijk dus ook aan deze situatie komt een einde. En dan ik kan ik weer fijn iedereen op deze website voor de voeten lopen. Dag Frits, Ik weet het antwoord niet, maar je foto riep bij mij in eerste instantie de gedachte op aan aardappelschillen. Maar zoals je weet, ben ik een uitermate prozaïsch mens Groet, Hopf
Nou Frits, Veel animo voor je onderwerp, voor je zoekplaatjes is er dus niet. Toch heb ik bewondering voor je dat je steeds weer de moeite neemt om dat kleine groepje, laten we maar zeggen bezig te houden. Ook op de andere topicks word weinig of niet gereageerd, de een strijk binnen zo als Juupje het noemde, en vervolgens hoor je zo goed als niks meer van haar, zo gaat het helaas zo vaak. Zelf denk ik dat ik een redelijk goede gok maakte in mijn vorige reactie, licht eens een tipje van de sluier op a.u.b. Zit ik goed? Remi
Nou, met de beste wil van de wereld kom ik niet ver. Ik zie dat het houtkrullen zijn en gezien het forum zal het van een viool wezen
Leuk! Ik word helemaal vrolijk van dit plaatje Ik herkende het meteen, en toen moest ik even goed kijken of het echt was wat ik dacht. Volgens mij zijn het inderdaad ook houtkrullen met de boorgaten op de hoogtelijnen. Een tijdje terug heb ik dit zelf ook gedaan en verbaasde me over de gaten in de krullen (ik had er gewoon niet aan gedacht dat die dus behalve in het blad ook in de houtkrullen zouden zitten). Hopelijk ga ik deze kerstvakantie het zelfde zien, maar dan met de krullen van mijn bovenblad. Heb er weer helemaal zin in! (wat soms even moeilijk is, omdat mijn studie rond de deadlines heel veel tijd vraagt...) Daphne
Beste Leden, Ergens zei ik dat je met een beetje logica er wel achter zou kunnen komen of het om een achterblad of om een bovenblad ging. Het plaatje laat een achterblad zien. De logica die ik bedoelde was, dat een esdoornblad van een altviool waar het hier om gaat, op de juiste dikte brengen een behoorlijk inspannend karwei is. Wanneer je dat vergelijkt met een Fichte bovenblad, is zo’n blad zo op dikte, omdat dat zachte hout zo gemakkelijk wegsteekt. Ik heb het mijzelf daarom wat gemakkelijker willen maken door eerst de maximale hoogte vast te leggen middels het boren van gaatjes met een diameter van twee mm. Dat ziet er dan zo uit: Daarna volgt het wegsteken, wat het eerder getoonde plaatje opleverde met de krullen met gaatjes. Menigeen die mijn posts al een lange tijd volgt, zou kunnen weten dat ik absoluut geen voorstander ben van rigoreus mechanisch gereedschap, maar in dit geval, waar ik nogal veel houtmateriaal moest zien weg te steken, heb ik mijn toevlucht genomen tot bescheiden freeswerk gevolgd door wat boorgaten. Om een idee te hebben over welke dikte het gaat hierbij een impressie: Ik denk dat de dikte wel zo'n 35 mm bedraagt en wanneer je dat voor het grootste gedeelte moet wegsteken, heb je aan het einde van de sessie wel een aantal blaren op je handen staan. In iedere reactie zegt men dat het gaat om isohypsen die ik er opgetekend zou hebben (Remi). Maar ik werk bijna nooit vanuit isohypsen, dat wil zeggen, nadat ik de welving heb vorm gegeven, ga ik de symmetrie bekijken door de isohypsen behorende bij de welving zoals die er tot dan toe is, zichtbaar te maken. Ik krijg dan die isohypsen door alle punten die dezelfde afstand hebben tot het grondvlak zichtbaar te maken. Geheel andersom dan Otto Möckel dat beschrijft!! [Voor hen die dat boekwerk bezitten: lees het nog maar eens na]. Dat zijn dus geen isohypsen van een bestaand instrument!! Aan de hand van de contouren en de dichtheden vooral ter plaatse van de C-bouts, beoordeel ik dan of er nog correcties nodig zijn. Met dichtheden bedoel ik, dat de lijnen daar behoorlijk dicht tegen elkaar aan kunnen liggen afhankelijk van de hoogteverschillen over korte afstand. Ook wanneer de isohypsen erop staan afgetekend, plaats ik geen boorgaten, maar haal materiaal weg op die plaatsen waarvan ik denk dat dat moet. Dan volgt vaak nog een keer het vastleggen van de isohypsen om te beoordelen wat de status is. Ik zei eerder ook, dat je isohypsen alleen maar van het centrum af kunt laten 'bewegen' en voegde daar de opmerking bij om eens na te gaan waaròm dat zo is. Tot nu toe nog geen opmerking en reactie op gehad. Misschien dat ik er later zèlf nog eens op terug kom. Voor degene die de methode met het boren van gaatjes al eens heeft toegepast, merk je dat er weer nieuwe aspecten opdoemen: Daphne had eigenlijk pas veel later in de gaten dat de afgestoken houtdelen diezelfde gaatjespatronen bevatten, als die op het aangebrachte blad. En dat je van zo’n plaatje vrolijk wordt heeft te maken met de associatie die het oproept. Iemand die met een beetje regelmaat aan het houtsnijden of zagen is, weet hoe Fichte ruikt, of cederhout: heerlijk! En met die krullen – ook al zijn ze van esdoorn- krijg je een beetje die geur in je neus. Een soort Pavlov-effect zal ik maar zeggen.
Frits Mooie uitvoerige beschrijving niks mis mee maar je hebt het over een hoogteverschil van c.a. 35 millimeter. ’t Plankje fichte dat ik hier heb staan is nog geen 20 mm dik, met een dergelijke dikte ga ik uit van een behoorlijk grote welving, een “alt” is natuurlijk al flink wat groter dan een viool en misschien verkijk ik me op de dikte en valt deze 35 mm eigenlijk (in verhouding) best mee. Met het plaatje erbij en de uitleg van het wegsteken werd het mij geheel duidelijk, door de grote hoeveelheid gaatjes vergemakkelijk je het wegsteken van het hardere esdoornhout. Bij deze isohypesn, (hoogtelijnen), ga ik er van uit dat het om de “bolling” van het blad. Isohypsen kunnen ook zichtbaar gemaakt worden om een dal / uitholling zichtbaar te maken. Uitgaan de van de bolling is het logisch dat de lijnen alleen maar van het centrum af kunt laten bewegen. In onderstaande tekening probeer ik het te laten zien. De van boven naar beneden wisselende grijze lijnen stelt de fictieve dikte van het hout voor met een constante regelmaat (b.v. jouw .05mm dikke laagjes in het model dat je hebt gemaakt. Hierop staat een rode lijn die de welving van het blad moet voortstellen van links naar rechts gezien vanuit het midden naar de zijkant. Loodrecht op het verloop heb ik de zwarte lijntjes staan die daar waar het verloop het steilst gaat, dichter op elkaar staan. Daar waar het verloop vlakker is zien we de lijnen verder uit elkaar staan. Gaan we naar de zijkant niet verder omlaag maar juist omhoog dan blijven de lijnen zich toch naar buiten bewegen. Zie het volgende plaatje. Remi
Beste Remi, Nu ik je zo zie schrijven dat een ‘plankje’ van 35 mm toch wel behoorlijk dik is, heb ik mijn stuk esdoorn waar de vorm voor de alt uitkwam eens even opgezocht. Is niet moeilijk terug te vinden want ik bewaar die stukken altijd! En met een beetje natte vingerwerk, kom ik nu tot een dikte van 27 mm. Dat is dus wel een beetje minder dan ik eerst zei. Maar goed, er moet evengoed nog behoorlijk wat worden weg gestoken om tot ongeveer 17 mm te komen als hoogste welving van een achterblad van een altviool. Ik heb vol bewondering je excellente plaatjes bestudeerd: zeer fraaie bijdrage. Maar, ik heb er een aantal opmerkingen over, omdat ik denk dat we elkaar niet helemaal goed begrijpen. Je verklaart aan de hand van de zwarte lijntjes, dat wanneer je van links (centrum blad) naar rechts (zijkant blad) gaat, die lijnen steeds verder uit elkaar komen te liggen. Dat komt, zo vermeld je, omdat aan de zijkant de welving het minst steil loopt. Tot zo ver helemaal mee eens. Bij je tweede plaatje zeg je: “Gaan we naar de zijkant niet verder omlaag maar juist omhoog dan blijven de lijnen zich toch naar buiten bewegen”, en vanaf dat punt begrijp ik het niet meer. Ik begrijp de hele zin niet. Het is volgens mij ook niet het antwoord op de vraag waarom je een bepaalde isohypse niet van buiten naar binnen kunt (laten) verplaatsen en wèl van binnen naar buiten. Van wezenlijk belang is te beseffen dat de methode die ik hanteer en beschrijf, verschilt van die welke Otto Möckel beschrijft. Laatst genoemde begint met het opbrengen van de isohypsen , boort gaatjes met de juiste diepte op die plekken en steekt vervolgens het materiaal weg tot de gaatjes onzichtbaar zijn geworden. Zo kun je deze isohypsen ook niet verplaatsen en moeten ook niet worden verplaatst, dat is duidelijk. Wat ik doe is een welving maken en wanneer ik vind dat die bijna goed is, zorg ik dat ik een indruk krijg van de symmetrie door isohypsen zichtbaar te maken. Op die manier ontstaan verbindingslijnen van de punten die allemaal een zelfde afstand tot het grondvlak hebben. Indien er dan asymmetrie aanwezig mocht zijn, is dat ook heel duidelijk te zien. Ik beschik helaas niet over die prachtige tekenapparatuur (software) zoals jij die hebt en heb me een poosje lopen bezig houden met hoe ik dat nu zou moeten duidelijk maken. Uiteindelijk heb ik wat gemaakt, waarvan ik hoop dat het duidelijk wordt. Er zijn twee mogelijkheden: de isohypse ligt òf te hoog (linker plaatje) òf te laag: rechter plaatje. Ik beweer nu dat een te hoge isohypse wèl naar omlaag te brengen is, maar een te lage niet omhoog. Even de tekeningen er bij halen: Het linker plaatje laat een asymmetrie zien die gecorrigeerd kan worden, omdat bij wegnemen van materiaal de hoogte kleiner (= lager) wordt. Daarom zal de isohypse zich verplaatsen naar buiten. Wordt de correctie uitgevoerd tot zo ver als door de groene lijn wordt aangegeven, dan is er symmetrie verkregen. En in dit geval is dat uitstekend te doen. Het rechter plaatje toont een asymmetrie, die niet te corrigeren valt. Rechts van de centrale stippellijn is de isohypse eigenlijk te ver van het centrum af, hij zou meer naar het centrum toe moeten om een mooie gelijkmatige en symmetrische lijn te vormen: de rode lijn. Daarmee wordt tevens een symmetrische welving verkregen! Maar dan moet er materiaal bij, om de isohypse naar een hoger gelegen niveau te brengen. Materiaal erbij is ondoenlijk, zodat hier de enige resterende correctie bestaat uit het verlagen van het grootste gedeelte van de isohypse, door hout weg te steken. Wanneer dat is gedaan kan weer een isohypse (of meerdere voor een verfijndere informatie) worden opgetekend en bekeken worden of de symmetrie is verkregen. Nog even een correctie: Remi, de laagjes van “Zoekplaatje No.2” (isohypsen) zijn niet 0.05 mm dik maar 0.5 mm.
Beste Frits, De .05 mm is een slip of the pen (toetsenbord) dat moet in der daad .5 mm zijn. Met de uitleg en de tekening die je net plaatst is het mij duidelijk wat je bedoeld met het naar buiten brengen van de isohypsen, het muntje is gevallen zal ik maar zeggen en je tekeningen verduidelijken wat je bedoeld. De 35 mm blijkt werkelijk dus een 28 mm te zijn, en al is dat een behoorlijke dikte, in verhouding tot de afmetingen van een “alt” zal dat wel meevallen, niet te min een behoorlijke hoeveelheid van een stevige houtsoort om weg te nemen. Dan kom ik toch bij een nieuwe vraag en zal proberen deze goed te formuleren. Je hebt grofweg de welving afgestoken en deze begint vorm te krijgen. Om de isohypsen zichtbaar te maken moet je een lijn trekken welke op een vaste hoogte van het grondvlak komt te liggen, (anders is het geen hoogtelijn), gebruik je hiervoor een bepaald instrument? Zelf denk ik dan aan een marmeren plaat en een zwaar voetstuk met een beugel waaraan een potlood zit die op een vaste hoogte zit en deze langs het blad beweeg, en zo de hoogtelijnen zichtbaar maak. Dit is op theorie gebaseerd en een beetje geënt op een afteken apparaat uit de metaalbewerking. Misschien zit ik weer verkeerd en interpreteer het aftekenen van de verkregen lijnen niet goed en zijn er betere methode. Hierbij in ieder geval een tekening met wat ik (ongeveer) bedoel. Oh ja op de tekening staan meerdere potloodjes, maar het is mijn bedoeling om dus het potlood te laten zakken en vervolgens de volgende hoger of lager gelegen isohypse af te tekenen. Er zal ongetwijfeld een betere methode zijn om dit te doen. Bedenk me net dat dit ook met een laserstraal zou kunnen. Maar voor het vastleggen van de isohypsen moet dan het boven/onderblad stil liggen en de laser ronddraaien op vastgestelde hoogtte, dan nog het fotograferen van de ge-laserde lijn en we zijn er., volgende hoogte instellen en laseren. Remi
Hoi Remi, Ik merk aan je antwoord dat je nu begrijpt wat ik bedoelde. Gelukkig is het me gelukt middels een paar tekeningetjes aan te geven, wat ik bedoelde met een isohypse te verplaatsen. En al weer zo’n fraaie tekening van jouw kant: ik denk dat het principe correct is. Er zijn vele manieren om isohypsen te tekenen. Je kunt een soort beugel maken in de vorm van een “U” met aan een zijde de mogelijkheid tot het instellen van de hoogte van een ingeklemd potlood (hetzelfde als wat Woodpecker in een post eens had geplaatst, maar later weer heeft weggemoffeld om onbekende redenen), of iets wat in ieder geval een constante afstand heeft en houdt. Je kunt dat met een ballpen doen of een potlood. Ik gebruik een potlood met een redelijke hardheid. Zie elders waar deze discussie al eens is gevoerd. Of de ene methode beter is dan de andere moet je zelf aan den lijve ondervinden, omdat hier vooral de persoonlijke voorkeur gaat meespelen. Het gaat –zoals eerder gezegd- om het verschil in de benadering Möckel versus FO, wat de isohypse respectievelijk vastlegt of doet verplaatsen. Wil iemand Möckel toepassen, dan heeft hij/zij op z’n minst een apparaatje nodig dat de posities vanaf een plat vlak (de onderkant van het blad) transformeert naar een gebogen vlak: de bovenkant van het nog te welven blad. Daar is wel wat voor, maar moet je eerst weer construeren. Om die moeilijkheid te passeren ben ik in het verleden tot mijn methode overgegaan. Tot nu toe bevalt me die uitstekend en ik gaf hem hierbij door. Met een laserstraal kun je de welving inderdaad zichtbaar maken, maar of je de isohypsen kunt vastleggen, zie ik zo gauw niet hoe dat zou moeten. Fotograferen zeg je, maar dat wordt nog een hele toestand want voor elke hoogte moet je dan weer een nieuwe foto maken.
