Passionata nr. 4 in G; geschreven in februari 2016. Opvallend is de solo van de Engelse Hoorn; een prachtig instrument passend bij dit stuk. Het stuk is geschreven in G met een steeds terug kerned thema; na een aantal modulaties eindigend in G. Op YouTube:
Wat vind ik van deze muziek. Het is gewoon aangename pretentieloze muziek. Ik word rustig van deze klanken. Ik heb altijd beelden bij muziek. Hier zie ik een stille lege kerk. Maar ook de Hemel waar een Engel op de Hoorn blaast. Het is me eigenlijk een beetje te kort, ik zou willen dat het niet eindigt. Gewoon stil zitten en dromen van een ver mooi land. Het is misschien niet zo bedoeld, maar ik vind het religieuze muziek.
Tobias, Bedankt voor je reactie. Dat deze muziek pretentie moet hebben vind ik niet zo belangrijk. Dat je rustig wordt van deze muziek is conform de Passionata(vorm) en dat is ook de bedoeling. De beelden die jij hebt bij deze muziek, heb ik ook, en dan denk ik aan de streek Cappadocië in Turkije (bijzondere rotsformaties). Het zou best kunnen dat de achtergrond van de muziek religieus is ('k ben vanaf 1971 t/m 2015 vaste organist geweest).
Hier een filmpje van die rotsformaties. De muziek bij de video heb ik uitgezet. En deze muziek erbij afgespeeld past er prachtig bij, toevallig ook qua lengte.
Ja dat vind ik ook, duidelijk religieuze muziek. Ik kom wel eens bij begrafenissen van oude overleden familieleden in de kerk en dan hoor je dit soort (orgel)muziek vaak bij binnenkomst in de kerk. Tenminste, dat roept het bij mij op. Met een strijkkwartet zou ik het niet onmiddellijk associeren.
