Vorig jaar ben ik, na een oponthoud van veertig jaar, weer viool gaan spelen. En eigenlijk valt de staat van mijn vingers (ik ben weer op driekwart van Kreutzer en aan de van Beethovensonates) wel mee. Eigenlijk vraagt rechts meer aandacht dan links. Armen&handen dan, niet de partijen. Alleen die viool hè. Want ik had alleen nog mijn studieviool van lang geleden. een Hopf. Een echte, dus niet uit de fabriek. Maar in beleving klonk dat ding vroeger veel beter. Nou is niets zo bedrieglijk als herinneringen, maar toch. Op advies van Remi naar 'zijn' vioolbouwster' gegaan. En inmiddels is de viool weer terug. eerst de fouten die ik zelf had begaan: - snaarhouder met 'Feinstimmers': fout, want ik speel op Olive en Eudoxa dus darm en die snijden op die manier nogal snel door, - ik had zelf een kinhouder gemonteerd. iets teveel de verkeerde kant op. Maar de viool zelf was ook niet vlekvrij en dus: - is er een nieuwe kam op gezet, - de stapel is verplaatst want stond verkeerd, - de toets is geschaafd. Ik houd over het algemeen niet zo van superlatieven, maar het resultaat is spectaculair. Midden en hoog spreken nog sneller aan dan in het verleden (ik heb nog twee violen, maar daar moet je echt op 'werken') en het snelle uitsterven op D en G-snaar behoort volledig tot het verleden. Ik weet dat, bijvoorbeeld, Mischa Elman iedere week bij zijn vioolbouwer op de stoep stond om de handel te laten controleren. Inclusief de controle of de stapel nog wel goed stond. Maar Elman was, naast een niet-te-beschrijven perfectionist, ook nog een regelrechte neuroot. En ik ben beide niet. Hoop ik, althans. Ik ben me bewust van de mogelijkheid dat een instrument kapot kan gaan. Maar ik heb me nooit gerealiseerd dat ook periodiek onderhoud noodzakelijk is. Weer wat geleerd. En dat na veertig jaar Groet, Ronald
Sinds een tijdje hebben we hier op dit forum òòk een Elman. Weet niet of die er wat mee te maken heeft!
Dat voorbeeld van Elman was overigens beslist geen snode opzet Mischa Elman heeft zijn hele leven dezelfde begeleider gehad. En na al die jaren spraken zij elkaar nog aan met 'mijnheer' :lol: Overigens ging mijn violistische voorkeur in mijn jeugd beslist niet uit naar Elman. Per slot van rekening een 'ouderwetse violist'. Of Kreisler, want die speelde voortdurend vals. Dus veel liever die violisten die de honderd meter in tien seconden streken zoals Ricci en Heifetz. Maar een mens leert ............ Soms Ronald
Ronald, Honderd meter in tien seconden hè? Ik heb even zitten rekenen (uit het hoofd) en kom dan op een strijksnelheid van 36 km/u. Dat valt eigenlijk best nog wel mee. Laten we eens aannemen dat een beetje een violist zo’n 4 uur per dag strijkt. Dan heeft die strijkstok 144 km afgelegd. Wanneer er ieder jaar opnieuw behaard moet worden omdat de haren slijten, dan legt een bundeltje paardenhaar bij een gemiddeld aantal 'werkuren' van 200 uur (50 x 4u) zo’n 7200 km af! Is dat veel? Weet ik niet. Geen idee ook of Ricci en Heifetz daaraan voldeden! Dan valt -met het berekende resultaat- ook nog uit te rekenen hoe vaak de strijkstok een heen en weer gaande beweging heeft gemaakt: stel het gaat om een vioolstok met een haarlengte van 66 cm, dan gaat het om meer dan 10 miljoen bewegingen, en dat vind ik wèl erg veel! Je zou er een soort tennisarm van kunnen krijgen als je je dat zo realiseert. Frits
Frits, Vioolspelen is, uit een oogpunt van beweging, sowieso een ongezonde bezigheid. kijk maar eens naar die mishandelde vingers, handen en schouders van beroepsviolisten. Wat dat betreft kun je beter cello of piano spelen. Zangers hebben het soms ook moeilijk. Ik heb opnames van een beroemde bariton van lang geleden waarvan je aan de stem kunt horen dat bepaalde, eh, biologische processen tot stilstand zijn gekomen Ronald
('k Heb nog internetverbinding dus gauw maar even) Die overactiviteit van bepaalde lichaamsdelen heeft menig sporter al voortijdig doen uitschakelen en ongewild aan de kant gezet. Of dit ook opgaat bij (alt)viool-, cello- en pianospelen weet ik eigenlijk niet. In het algemeen geldt dat overdaad schaadt. Misschien dat in vroeger tijden er lijfelijk gestraft werd wanneer men zijn/haar lesje niet kende en dan met name op de vingers. Maar dat is wel weer onwaarschijnlijk want daar maak je het aleen maar nòg moeilijker en pijnlijker mee. Dus misschien ook wel weer niet. Bij zangers gaat dat wat moeilijker natuurlijk. Ik heb het overigens meegemaakt (1955) dat er lijfelijk gestraft werd bij het leren lezen in de eerste klas van de lagere school (thans Basis Onderwijs), waar je met je wijsvinger moest bijhouden waar een andere klasgenoot aan het stuntelen was (hardop voorlezen) bij het klassikaal doorwerken van een boekje. Omdat het zo tergend langzaam ging was je al snel een paar bladzijden verder en die ijver werd N.B. gestraft: met precies de scherpe rand van een vierkante lineaal op de knokkels van de hand waarmee je moest bijhouden! Ja, ja wat een tijden. Het onderwijs is stukken verbeterd! Toch? Frits
Beetje off-topic is het wel; ook ik heb in de 50er jaren nog meegemaakt dat de woedende onderwijzeres haar aanwijsstok in tweeën sloeg omdat de klasgenoot naast mij in de bank zijn hand in een reflex wijselijk terugtrok bij de executie van een lijfstraf. Zijn overtreding is mij niet bijgebleven; de gebroken aanwijsstok stond de rest van het jaar dreigend tegen het schoolbord!
Bert, Ook in de latere jaren kon mijn onderwijzeres nog met de stok overweg om het ( linkshandige ) eruit te meppen want ik verknoeide al mijn pas opgeschreven werkstukjes. Ben er wel rechtshandig van geworden ( behalve met tandenpoetsen en veterstrikken ) . Toch ben ik al jaren gelukkig getrouwd ja je raad het nooit met een onderwijzeres. Ik heb hier tot nog toe geen aanwijsstok zien staan. Rob.
Goed, even weer terug naar die 10.000 km-beurt waar Hopf het over had. [zitten we ook meteen weer on-topic, want Bert had er wat moeite mee]. Wanneer ik die berekening van de afgelegde weg van een strijkstok hanteer, dan zou dat een maat kunnen zijn voor het tijdstip waarop die km-beurt uitgevoerd dient te worden. Betreft het dan enkel een nieuw te beharen strijkstok, of geldt een algehele check-up voor het instrument? Want Ronald had er nogal lovende woorden voor toen hij het instrument na zijn APK weer terug kreeg van Katharina M. Ik heb alleen nooit gehoord of hij zijn strijkstok heeft onderworpen aan een kritische blik, want een strijkstok wil nog wel eens vergeten worden v.w.b. een check. De viool van Ronald: stukken verbeterd en beter dan ooit! Nou, me dunkt. Dat verdient navolging. Frits
