Vermoedelijk bedoelt Sjonnie gewoon het etiket! Wie zelf niets over violen weet, zal het etiket met moderne ogen bekeken vast en zeker sticker noemen!
In het boek "Strijkinstrumenten" van Louis Metz wordt alleen het woord "etiket" gebruikt voor het in de viool geplakte stukje papier met de naam van de bouwer van de viool erop, soms met een plaatsnaam erbij en een jaartal. Het woord "label" wordt meestal gebruikt voor een stukje papier dat ergens aan de buitenkant van een voorwerp wordt gehangen. Ik denk dat de vioolhandelaar Van Erp gewoon wat simpele violen inkocht (hij vermeldt ook prijzen "vanaf f 1,75") en daar dan zijn eigen etiket in plakte. Dat deden er meer. Maar dat noem je geen "label".
Etiket is het juiste woord. "Label" en "sticker" zijn ingeslopen anglicismen die bovendien de lading niet dekken
Het is misschien een persoonlijke beleving maar bij 'Etiket' en 'Sticker' moet ik denken aan een stukje papier met aan de achterzijde 'release paper' (ik ken er geen Nederlands woord voor). Dat haal je er dan af en dan komt aan de achterzijde van het papier een kleeflaag vrij. Even stevig aandrukken en het zit vast. Dat heb ik niet met het woord 'label'. Maar OK, als Bert zegt dat het 'Etiket' moet zijn, dan zal het wel zo wezen.
Ik heb nog een suggestie (aangezien etiket ook een leenwoord is van oorsprong en we die moeten verbannen en bij mij een label van stof is en in kleding zit, niet in violen): Het is gewoon een papiertje dat erin geplakt is. Meest duidelijk, lijkt me. Trusten.
Als dat de nieuwe definitie is, voldoen 'etiket', 'sticker' en 'label' daar alle drie aan en dus is dit niet eenduidig. Bovendien sluit het niet uit dat iemand die er een postzegel in plakt of zijn kassabon van AH of Jumbo, ook voldoet aan jouw definitie. Voor mij voldoet jouw definitie daarom niet aan wat ik versta onder een 'label'.
De uitdrukking is "Er hangt ergens een label aan": een label is rechthoekig, van stevig papier, vaak met een verstevigd gaatje er in geponst, waaraan een touwtje is bevestigd, zo'n label kan ergens aan gehangen worden, vaak wordt er wat opgeschreven. Een label is dus niet ergens opgeplakt, maar hangt los. Denk ook aan vliegtuigkoffers. Een etiket heeft een plakkant en wordt ergens op geplakt. Of ergens in, bijvoorbeeld in een viool. Engelsen noemen zo'n etiket ook wel label, maar we mogen hier geen Engelse woorden gebruiken, dus een label heet op dit forum een etiket. Want zo noemen we in het Nederlands dat in een viool geplakt stukje papier met naam,woonplaats en jaartal van de bouwer van de viool.
Een label kan ook een prijskaartje zijn, denk aan de uitdrukking er hangt een flink prijskaartje aan. Maar ik denk dat je gelijk hebt, het is etiket wat Bert ook al zei.
Je kunt geen enkel etiket kopen zonder dat die ook zelfklevend is: Er zal geen enkele vioolbouwer zijn die er een zelfklevend etiket in plakt. Dat is het bezwaar dat ik heb tegen het woord etiket: die zijn allemaal zelfklevend en voor zien van een zogeheten 'Pressure Sensitive Adhesive' (PSA) . Een label wordt door de bouwer zelf vervaardigd en voorzien van de door hem/haar juist bevonden informatie. Het geheel kan ook nog worden voorzien van een bepaalde zelfbedachte uitvoering. Sommigen gaan heel ver in de keuze van het soort papier en gaan zelfs op zoek naar papier wat honderden jaren oud is. Nadat de tekst is aangebracht, met soms speciale inkt(!) wordt een dergelijk label er met huidenlijm ingeplakt, want stel je voor dat het instrument 300 jaar overleeft en het label moet verwijderd worden omdat er een reparatie gedaan moet worden.
Heel fijn die huidenlijm, kunnen ze er later gemakkelijk een ander etiket in plakken. De oplichters zullen je dankbaar zijn. Erin plakken met Velpon, en goed aandrukken zou ik zeggen.
Nu even voor de duidelijkheid: in het boek "400 jaar vioolbouwkunst in Nederland" wordt in de Nederlandse tekst consequent het woord "etiket" gebruikt, in de Engelse vertaling staat telkens consequent "label"! Etiketten zijn helemaal niet zelfklevend, het zijn stukjes papier die je met lijm in het instrument plakt. "Label" is dus gewoon het Engelse woord voor "etiket" en op dit forum wordt de regel gehanteerd dat er geen Engelse tekst mag worden gebruikt. Waarom is "label" dan plotseling het woord voor iets wat iedere Nederlandse vioolbouwer blijkbaar aanduidt met het woord "etiket"?
Wij kennen in onze taal diverse woorden die zijn ontleend aan een andere taal. Als we de Engelse taal nemen hebben we onder andere geleend: computer, laptop, barbecue, gril, fondue (uit het Frans), printer, cartridge, helikopter en als laatste dan: label. Er zijn er uiteraard nog veel meer. Deze woorden zijn allang niet meer Anglicismen maar leenwoorden, die niet meer worden vervangen door Nederlandse woorden zoals ooit eens werd geprobeerd door het woord 'wentelwiek' te introduceren ter vervanging van het woord 'helikopter'. Het gebruik van deze leenwoorden maakt ook niet dat men zich dan opeens in een andere taal zou uitdrukken, want daarvoor is de zin beperkt tot een of meerdere leenwoorden. In die zin is het gebruik van een enkel leenwoord als 'label' dan ook niet strijdig met de Voorwaarden en Regels van het StrijkersForum, waar het gaat om volledige teksten in een andere taal dan het Nederlands. Dat een etiket niet zelfklevend zou zijn lijkt me niet houdbaar: anders dan zelfklevend is niet te koop. Nu kan men natuurlijk een stukje papier van de gewenste afmeting uitknippen of snijden en daar de tekst op schrijven, die in het instrument plakken en dan beweren dat er een etiket in zit. Dat er in een Engelse tekst het woord 'etiket' niet voorkomt, zoals Liuwe beweert, lijkt me evident. Zo zal het woord 'commutateur' ook niet voorkomen in een Nederlandse tekst waar het gaat over een PC, terwijl hetzelfde wordt bedoeld.
Ja Frits, je geeft niet graag ongelijk toe, dat blijkt wel weer: in een lange omweg kom je uiteindelijk uit bij niets. Je gebruikt voorbeelden van woorden die uit andere talen zijn overgenomen, maar dat zijn allemaal woorden uit de laatste veertig jaar. Toen werd het woord "etiket" al lang gebruikt voor dat stukje papier aan de binnenkant van de viool. Heb je al even gekeken in de boeken van Max Möller, van Louis Metz en anderen?Natuurlijk waren er in de 17de, 18de eeuw geen zelfklevende eitiketten, men liet een vel papier bedrukken met de gewenste tekst, knipte of sneed ze uit en plakte ze met warme lijm in het instrument, andere lijm was er niet. Maar dat stukje papier wordt in de Nederlandstalige literatuur aangeduid met het woord "etiket" en niet met "label", hoe graag je dat ook zou willen, want dan heb je gelijk. Dus ja, Frits, gebruik jij maar "label", het zal mij een zorg zijn. Slechts weinigen is het blijkbaar gegeven hun ongelijk te kunnen toegeven. Maar als je straks dat boek gaat uitgeven over de "Vioolbouw in de Achterhoek tussen 1643 en 1856", gebruik dan wel het woord "etiket" in plaats van "label", anders krijg je commentaar van de corrector..
Liuwe, gelukkig mag je in dit land zelf weten of je als eigenwijs gelabeld of geëtiketteerd wilt worden
Ach ja, zo is het ook. Ik moet er ook niet teveel een etiket op plakken, geloof ik. Einde discussie, hoop ik.
