In memoriam Herman Krebbers. 18 juni 1923-2 mei 2018 De violist Herman Krebbers is op 94-jarige leeftijd overleden. Krebbers geldt als een van de grootste Nederlandse violisten, die van 1962 tot 1980 concertmeester was van het Concertgebouworkest. Krebbers genoot ook internationale faam. Het wonderkind Krebbers debuteerde in 1936 op de leeftijd van 13 jaar met het vioolconcert van Brahms in het Concertgebouw. Het Concertgebouworkest stond toen onder leiding van chef-dirigent Willem Mengelberg. Krebbers werkte vaak samen met Theo Olof, die ook concertmeester van het Concertgebouworkest was. Komende zondag zal het Concertgebouworkest onder leiding van Jaap van Zweden een concert aan Krebbers opdragen. Herman Krebbers in het tv-programma 'Hedenavond voorstelling' (1963-1964) Krebbers maakte ook naam als viooldocent. Onder zijn leerlingen waren Vera Beths, Emmy Verhey, Liza Ferschtman en André Rieu. In 1956 had hij zich als viooldocent in Amsterdam gevestigd. Voor hij bij het Concertgebouworkest aan de slag ging, was Krebbers concertmeester bij het Residentie Orkest in Den Haag, dat ook onder leiding van Mengelberg stond. In 1979 betekende een val in het water bijna het eind van zijn loopbaan. Krebbers' herstel duurde jaren, maar hij keerde niet meer terug aan de internationale top. Hij richtte zich nog meer op lesgeven en jureren. Krebbers beëindigde zijn carrière in 2009. Het was bijzonder om van hem les te hebben. Emmy Verhey "Zoals je ook moet weten hoe je met mes en vork moet eten, heeft Herman Krebbers mij de etiquette van het podium bijgebracht", zegt concertviolist Emmy Verhey. Zij was een jong talent, dat al op haar 12de doorbrak. Vanaf 1963, toen zij 14 was, kreeg Verhey op het Amsterdamse conservatorium les van Krebbers. "Hij was toen een van de grote violisten van Nederland, dus het was bijzonder om van hem les te hebben. Hij leerde me hoe ik me moest gedragen op het podium. Dat ik de concertmeester een hand moest geven. Hoe ik mijn bladmuziek snel kon omslaan. Dat ik mijn viool niet moest stemmen tussen de delen door." Bron. NOS
Hij nam inderdaad een zeer prominente plek in in de klassieke muziekwereld, samen met Theo Olof. Zelfs als je als kind piano speelde, wist je wel al wat een viool was en had je daarbij ook gehoord van deze eerste violisten van het concertgebouworkest.
In 1979 viel Krebbers van zijn zeilboot en kwam slecht terecht: hij ontwrichte zijn schouder en kon na herstel niet goed meer viool spelen. Dat was eigenlijk het begin van het einde als violist. Hij bleef nog wel docent en jurylid van vele concoursen. Deze informatie miste ik nog in de vorige reacties.
Tobias, Bedankt voor het feit dat je het overlijden van Herman Krebbers hebt gememoreerd. Want afgezien van een routineuze zo-van-de-plank necrologie in de NRC heb ik verder weinig in de media aangetroffen. Mogelijk vindt dit oorzaak in het feit dat Krebbers al geruime tijd geleden zijn muzikale activiteiten staakte. Je memoreert de NOS als bron. Ter aanvulling een aantal kanttekeningen. Dat Krebbers op 13-jarige leeftijd onder Mengelberg in Amsterdam met het vioolconcert van Brahms debuteerde, was mij onbekend. Ik vind het nergens terug. Ook niet in 'Portret van een kunstenaar' van Tony van Verre waarin uitvoering wordt ingegaan op zijn jeugd en het begin van zijn carrière. Wat wel vaststaat is dat hij dit concert onder Mengelberg en het Concertgebouworkest in 1943 heeft uitgevoerd. Van die uitvoering bestaat zelfs een opname op CD. Willem Mengelberg als dirigent van het Residentieorkest was eveneens nieuw voor mij. Na het ontslag op staande voet van Dr. van Anrooy in 1935, trad in 1938 als nieuwe vaste dirigent Frits Schuurman aan. Die verhuisde vervolgens in 1949, samen met zijn echtgenote de violiste Maria Neuss, naar Zuid Afrika. Datzelfde jaar werd Willem van Otterloo benoemd. Geen spoor dus van Mengelberg. Dat had ook niet gekund, want in 1945 viel Mengelberg ten prooi aan een zuiveringsoperatie, resulterend in een dirigeerverbod voor zes jaar. Voor wat betreft de leerlingen van Krebbers wordt ook André Rieu genoemd. Met alle respect, maar de violistische vaardigheden van deze niet onverdienstelijke 'Stehgeiger' brachten hem niet verder dan de 2e violen van het (toen) Limburgs Symfonieorkest. In dat verband treft het dat zowel Rudolf Koelman als een wereldberoemd violist als Frank Peter Zimmermann oorverdovend onbenoemd blijven. Ik heb vroeger met enige regelmaat concerten en recitals van Herman Krebbers bijgewoond. Wat mij is bijgebleven was zijn meer dan onberispelijke techniek. Ik geloof dat ik hem in de concertzaal tweemaal het eerste vioolconcert van Paganini heb horen spelen. En dat was, in één woord, moeiteloos. Alleen jammer dat hij de cadens van Flesch speelde, want bij dit concert past alleen maar de cadens van Sauret. Die moeiteloze techniek ten spijt, had ik wel de indruk dat sommige delen van het repertoire hem meer aanspraken dan andere. Ofschoon hij de concerten van Brahms, Bruch, Dvorak en Tchaikovsky wel speelde voelde hij zich toch, althans naar mijn bescheiden mening, meer thuis bij de terughoudendheid van Bach, van Beethoven, Haydn, Mozart, Nardini en en Viotti. Met als kanttekening dat de romantiek bij de Noord-Duitser Brahms ook niet vrij is van terughoudendheid. Zover is Hamburg nou ook weer niet verwijderd van Groningen Er zijn nog drie opnames van Krebbers uit de oude doos die ik niet onbenoemd wil laten. Ten eerste een voortreffelijke uitvoering van het 4e vioolconcert van Vieuxtemps (Residentieorkest/van Otterloo). Voortreffelijk in de zin van zonder het gooi-en-smijtwerk van andere violisten in dit werk.Ten tweede de duo's voor twee violen van Bartok (samen met Theo Olof). En ten derde zijn uitvoering van het vioolconcert van van Beethoven uit de jaren vijftig, eveneens met het Residentieorkest/van Otterloo. Een 'jeugdige' uitvoering in de goede zin des woords. Alleen jammer dat die pauk nog steeds niet was gerepareerd. Volledigheidshalve: Krebbers heeft ook nog enkele concerten (en dubbelconcerten, samen met Theo Olof) van Nederlandse componisten op de plaat gezet. Ik voel mij niet geroepen daarover een mening te ventileren want die opnamen zijn, kort na aanschaf, weer van mijn plank verdwenen.
Hij is door volhardend oefenen gedurende 10 jaar weer helemaal op zijn oude niveau teruggekomen, maar niet meer als solist op het podium teruggekeerd. Inmiddels had hij het accent meer op de pedagogie gelegd en op het jureren.
Nou, je schreef dat gij na herstel niet meer goed viool kon spelen. Hij is echter helemaal op zijn oude niveau teruggekomen, maar heeft daar 10 jaar over gedaan. Inmiddels was zijn solocarriere natuurlijk wel voorbij.
