Dag allemaal, Ik moet helaas mijn cello de komende tijd in de hoes laten. Ik heb pijn tijdens en na het spelen door een overbelasting in mijn linker onderarm. Uiteraard heb ik een en ander besproken met mijn cellodocente. Ze heeft me tips gegeven om meer ontspanning in mijn linkerarm te hebben. Maar ik dacht ook eens op het forum te informeren naar ervaringen van andere strijkers en hoe jullie omgaan met overbelasting of andere lichamelijke klachten. Ik ben gevoelig voor overbelasting, dat is al eerder gebleken. Maar ik wil ook dolgraag doorgaan met spelen, daarvoor is het té belangrijk voor mij. De laatste tijd oefende ik al hele korte blokjes verspreidt over de dag, maar je wilt toch ook wel eens lekker door kunnen spelen. Kortom: hebben jullie nog tips/ervaringen die jullie zouden willen delen? Alvast heel hartelijk bedankt! Suzanne
Wat rot, Suzanne! Ik ken zelf een soortgelijke frustratie met mijn linkerpols. Ik loop met mijn kantoorbaan sowieso al risico op RSI, en merkte onlangs dat ik met viool ook op moet passen. Bij mij zit het ook in het ontspannen houden, met name tijdens het strekken om mn pink neer te zetten. Ben sowieso niet de meest ontspannen persoon Ik ben nu aan het rondkijken naar een 7/8 viool, met een wat smallere hals. Onlangs ook eentje getest en dat voelde wel comfortabeler, alleen de klank viel wat tegen... Mijn viooldocente heeft me warming-up oefeningen gegeven, zodat mijn spieren warm en soepel zijn tijdens het spelen. Ze raadt me ook aan om af en toe naar een fysiotherapeut te gaan. De spanning in je lijf zit immers op allerlei plekken, dus je hele lichaamshouding kan invloed hebben op die ene onderarm. Ze vertelde ook over een houdingstherapeute die veel werkt met strijkers. Zij heeft daar zelf tijdens haar studie nuttige sessies mee gehad om haar houding te verbeteren. Als je interesse hebt, kan ik de naam voor je opzoeken in mijn mailbox. Oja, mijn cello-docente raadde me aan om te proberen met open mond te spelen. Ik ben vaak erg geconcentreerd en dat uit zich dan ook in mijn gezicht. Zij meent dat ik veel makkelijker kan ontspannen met mijn mond open, dan kan ik al niet met mijn kaken klemmen enzo. Het werkt best wel, want het geeft je iets om op te letten en waaruit je kunt afleiden ‘Ai, ik ben weer te gespannen’. Wel hartstikke moeilijk hoor, ik kom lastige stukjes echt niet volledig met open mond door
In ieder geval geen voor jou moeilijke stukken spelen, ook niet een beetje moeilijk. Scheelt enorm. Dat echt een poos volhouden en je lichaam laten ervaren hoe fijn het is om ontspannen te spelen. Pas weer wat lastiger dingen willen als je merkt dat je met een glimlach aan het spelen bent, zomaar ineens. En je kunt de uitdaging lekker vinden in frasering en zo. Heerlijk.
Muziekbeoefenaren (zowel amateur als prof) met aanhoudende muziek-gerelateerd lichamelijke klachten en blessures die niet overgaan en waar ook de lokale fysiotherapeut geen blijvende remedie tegen heeft, kunnen op verwijzing van de huisarts (maar niet alle dokters weten dat) eventueel terecht bij een gespecialiseerde polikliniek voor muziekinstrumentenblessures (waarin revalidatieartsen/fysiotherapeuten/ergotherapeuten en andere behandelaars multidisciplinair samenwerken). In Noord Nederland (ik weet toevallig dat Suzanne daar ergens woonachtig is) is zo'n polikliniek ondergebracht bij Revalidatie Friesland. In het verleden viel een behandeling daar in het basispakket van de zorgverzekering en ik weet niet beter of dat is nog steeds zo. Sterkte Suzanne: het komt vast weer goed!
Ik had een tennisarm opgelopen in mijn rechterarm. Had eerst bij de chiropractor 3 shockwave behandelingen gehad, maar dat had niet echt geholpen. Toen ben ik naar de acupuncturist geweest. Na 3 behandelingen was ik er vanaf. Nu 3 jaar verder en de klachten zijn niet meer terug gekeerd. Mischien iets voor jou om te proberen? Ik zelf ben erg huiverig voor naalden, maar het veel 100% mee bij de acupuncturist.
Dank je wel Bert. Ik ben id al eens bij een fysiotherapeut geweest, maar het heeft weinig uitgehaald. In Groningen zit een fysiotherapeute die gespecialiseerd is in de behandeling van muzikanten. Helaas heeft zij geen contracten met zorgverzekeraars, dus jouw tip van Revalidatie Friesland ga ik zeker onderzoeken. Ennuh, het MOET weer goed komen, want ik kan echt niet meer zonder mijn cello. Heel veel dank!
Alle tips zijn welkom. Mocht het ene niet goed werken dan heb ik dankzij jullie suggesties goede alternatieven. Dank je wel!
Ja, dat is een goede suggestie. Dank je wel. Ik heb dit ook al geopperd bij mijn docente. Misschien niet helemaal van voren af aan weer beginnen, maar wel eenvoudige stukken waar ik me volop kan concentreren op houding, ademhaling en ontspanning. Een Amerikaans docent op het You Tube kanaal zei in dit verband ook, dat, zodra je pijn voelt, je iets niet goed doet. Je gewrichten (ook in je vingers) moeten nooit 'op slot' zitten tijdens het spelen. Ik oefen vaak onnodig veel kracht op mijn vingers van mijn linkerhand uit, omdat ik anders de toon niet mooi vind. Maar daardoor is er al veel spanning in mijn hand.
Ik speel geen cello, maar viool. Dus weet ik niet hoe het bij cello is. Maar spanning ontstaat doordat iets lastig is, ook al is het maar een beetje. En ook omdat je er met je hoofd vaak teveel mee bezig bent, in plaats van te voelen. Als jij schrijft 'concentreren op', dan word ik al een beetje nerveus. Concentreren doe ik namelijk met mijn hoofd. Ga gewoon met je gevoel de muziek in, maar dan wel lekker makkelijke muziek. Desnoods maar 1 klank waarvan je de toon mooi vindt en die voelen. Dat is heerlijk. En dan merk je terloops op dat je houding, ademhaling, ontspanning en wat nog meer allemaal niet lekker kan gaan, gewoon goed is. Daarna maak je er weer twee tonen van, en dan een mooi lief deuntje, en dan een eenvoudige etude. En steeds zo lang doen tot je per ongeluk glimlacht, dat je er zomaar blij van wordt. Want in echte vreugde is gewoon geen spanning.
Hallo Suzanne, heeft het te maken met dat je misschien knijpt? Dat heb ik ook even gedaan, toen moest ik een weekje zonder duim op de hals spelen. Werkt prima, dan wen je dat knijpen vanzelf af!
Vertel je hoofd maar dat die nog geen idee heeft van wat nog meer allemaal niet goed kan gaan, dat dat minstens nog eens zoveel is. Dat-ie nu denkt dat hij weet wat er allemaal niet mooi is, maar wanneer je het zou opnemen, dat er nog veel meer te horen is wat niet goed gaat, of wanneer een therapeut meekijkt, dat die nog veel meer spanning vindt in je lichaam dan wat je hoofd kan bedenken. Dus dat-ie beter op kan houden met vanalles te willen controleren want dan helpt hij niet mee. Integendeel. Geef hem een andere functie. Bijvoorbeeld dat hij 'kip' moet zeggen als hij iets moois hoort. Sla je twee vliegen in 1 klap, want dan heb je meteen schik en dat ontspant weer. Oja: moeten voelen werkt ook niet. Want dan probeer je het ook vanuit je hoofd. Ineens ga je merken dat je voelt. (ik kan ook een enorm hoofdmens zijn, maar vind dit een leuk thema en ben ondertussen aardig onderweg... leuk je een beetje te mogen helpen met mijn ervaringen en wat ik allemaal heb geleerd ook weer van anderen)
Hahaha, ik hoor in mn hoofd ons Hennetje alvast de hele tijd ‘kip, kip, kip’ zeggen tijdens het spelen
Ik zou spontaan Tòòòktoktoktok zeggen . Maar het ontspant inderdaad! Iedereen die ontspannen wil spelen gaat gewoon de Havas New approch methode doen! https://strijkersforum.nl/threads/havas-new-approach-najaar-2018.5139/
Ah dat had ik best gewild, jammer dat de meeste workshops inmiddels al geweest zijn. Volgend jaar eens in de gaten houden
Ja, ik knijp ook :-( Daar heeft mijn docente al wat van gezegd, maar een week duimloos spelen heb ik nog niet geprobeerd. Ga ik ook doen. Bedankt!
