Een viool uit mijn collectie waarop nu mijn nicht speelt, heeft een zeer hoge zijrand. Ik vraag me af wat het nut daarvan is. Is het enkel ter verfraaiing, of zou het invloed kunnen hebben op de klank. Deze viool klinkt zacht en teder.
Ziet er vreemd uit, heb het nog nooit gezien. Is het alleen aan de bovenkant of ook aan de onderkant? In dat geval lijkt het me problemen geven bij het bevestigen van de schoudersteun.
Ik lees in Sacconi "Il secreti di Stradivari" het volgende over de functie van de inleg (ik heb de Duitse versie en zal het gelijk in het Nederlands vertalen en samenvatten): de inleg dient niet alleen om het instrument te verfraaien, maar overwegend om de jaarringen van het bovenblad in de langsrichting met elkaar te verbinden en zo te versterken. Dat geldt voor het bovenblad meer dan voor het achterblad. Bij het bovenblad treden vaker scheuren op in het kopse hout. Voor de akoestiek (klank) van het instrument is de inleg van geen belang omdat die precies in het blad is ingelaten boven de plaats van de lijmrandjes. Er zijn wel verschillende stijlen in omloop. Ik zou daar afbeeldingen van moeten hebben, maar die kan ik tot nu toe (nog) niet vinden. Komen misschien nog.
De aanblik hangt ook af van de hoek waaronder je kijkt. Amati liet een behoorlijke 'kuil' achter in zijn randen. Een dergelijk voorbeeld wordt door bouwers wel gevolgd: De diepte lijkt op de linker afbeelding minder ernstig dan de rechter.