Ik ben zo rondneuzend op dit forum het een en ander tegengekomen over het (al dan niet) belang van de constructie van een e-viool voor de klankopwekking. Heb daar zelf wel een bepaalde mening over, die natuurlijk altijd weer ter discussie kan worden gesteld. Niettemin, misschien beantwoord ik met het onderstaande verhaaltje toch nog wat openstaande vragen. Voor zover ik uit eerdere discussies heb begrepen is het verschil tussen het hoorbaar maken van de klank met een electrische gitaar en met een elektrische viool (en de rol die de constructie en het materiaal van het instrument daarin speelt) niet altijd even helder. Een electrische gitaar maakt gebruik van een element waarin 1 of meer magneetjes zitten. Die magneetjes wekken een magnetisch veld op. Als er nu een metalen voorwerp (snaar) beweegt in zo'n magnetisch veld, wordt dat veld verstoord. Deze verstoring wordt vervolgens gemeten door een spoeltje dat om de magneet is gewikkeld. En dat spoeltje: zorgt voor een elektrisch signaal dat door een versterker en luidspreker hoorbaar gemaakt kan worden. In dit hele verhaal van een elektrische gitaar is het van belang dat de snaar alleen maar het magneetveld beinvloedt en niets anders. Dus....zou het het beste zijn om de rest van de constructie zo 'dood' mogelijk te maken, dat er verder niets meetrilt. om te voorkomen dat er ook maar een fractie van de trillingsenergie van de snaar ergens naar toe waar hij niets oplevert. Een elektrische viool met een piezoelement onder de kam (al uitgebreid o.a. door Bert beschreven) werkt via het principe van overbrenging van mechanische trillingen. Als je een mechanische trilling op zo'n piezoelement overbrengt, wordt die omgezet in een elektrisch signaal. Die mechanische trilling wordt in een elektrische viool door de snaar via de kam op het piezoelement overgebracht. De kam speelt hier dus al een essentiele rol (net als bij de akoestische viool). Maar ook andere onderdelen spelen een vergelijkbare rol als bij de akoestische viool. Je zou het piezoelement van een elektrische vioolkunnen vergelijken met de klankkast van een akoestische. En vorm, dikte, materiaal, houtsoort, hoeveelheid hout van de kam, staartstuk, afstand kam tot staartstuk, materiaal van de viool, al deze zaken spelen een rol in de overbrenging van snaartrilling naar piezoelement. Net als bij de akoestische viool. En het uitschakelen van deze overbrengers (zoals bij de elektrische gitaar dus een must is) is natuurlijk bij de viool geen optie, wat het best voorstelbaar is als je aan de kam denkt. Als die geen trillingen zou overbrengen van snaar naar element (of van snaar naar klankkast) dan waren we snel uitgespeeld. Nou ja, dit dus allemaal als argumentatie waarom je een elektr. gitaar het liefst uit beton zou gieten en een elektr. viool juist niet. Hoop dat iemand er wat aan heeft. m.vr.groet Arjo
Al ben ik zelf geen expert op dit gebied, (ik speel net 2 jaar gitaar, en speel immers nog geen viool), ben ik het niet helemaal met je eens. Dit zal ik even toelichten: Uit jouw post leid ik af dat je bij een elektro-magnetische pickup een zo steriel mogelijke body moet hebben, waarmee ik bedoel dat ie zo min mogelijk meetrilt en resoneert. Het is waar dat de pickup slechts een afgeleide van de trillende snaar oppikt; de snaar brengt verandering in de magnetische flux, wat door het spoeltje wordt omgezet in een alternerend inductiestroompje. Bovendien zijn de "toppen" van de trilling van de snaren niet de "toppen" in die van het elektrische signaal. Bij het evenwichtspunt van de trillende snaar heeft de snaar de hoogste snelheid, en is daardoor is op dat tijdstip de verandering in magnetische flux het grootste, wat op zijn beurt weer resulteert in een piek in het signaal. -ok, genoeg natuurkunde voor voorlopig- Toch betekent dat niet dat een elektrische gitaar gemaakt van steen hetzelfde of beter zou klinken dan een van mahoniehout. De trilling van de snaren wordt namelijk WEL beinvloed door de soepelheid van de body. Een noot op een gitaar van rubber zou veel sneller afsterven dan eentje op een stenen gitaar, waar je een oneindige "sustain" zou hebben. Maarr... Hoe stijver de de body, hoe meer de hogere frequenties naar boven komen, en hoe -tja- slapper de body, hoe meer de lage naar boven komen. Bij de stenen gitaar zou je daarom een onaangenaam schel en steriel geluid krijgen, terwijl het bij een houten gitaar doordat die niet superstijf is, je een warmer levendig geluid krijgt. Dat ik een van de (vele) factoren waarom een Fender Stratocaster, die van esdoorn en essen gemaakt wordt, zo anders klinkt dan een Gibson Les Paul die uit mahonie bestaat. Verder heb je ook elektrische gitaren met een piezopickup: (copy/paste) Wat je hoort is dat de piezopickup een stuk natuurlijker klinkt. De gitaar heeft hier inderdaad niet zoveel zaken die een rol spelen in de overbrenging van snaartrilling naar element, maar het klinkt (in mijn oren) best mooi, dus als elektrische vioolbouwer zou je je dus ook niet zo heel druk moeten maken over al die "zaken". ik heb nog niets gelezen van Bert, maar hij zal vast hebben verteld dat de piezopickup meer als een soort microfoon werkt dan de magnetische pickups. De buigingen en drukverschillen veroorzaken elektrische spanning: het piezo-elektrisch effect. Hoe groter de drukverschillen (hoe harder de trilling) hoe groter het elektrisch signaal. maar volgens mij dwaal ik af Wat ik wilde zeggen is: gitaren moeten niet "dood" zijn. No offense hoor, ik ben nieuw hier, en wil graag mensen te vriend houden, maar dat elektrische gitaren dood moeten zijn is volgens mij niet echt correct :| Groeten, BK
