Ik kwam via The Strad een aantal YT-filmpjes tegen van Peter Westerlund. De meeste laten de reguliere bouw zien, maar hier stuitte ik op iets eigenaardigs: de binnenkant van het bovenblad moet volgens Peter een kleurtje krijgen. Dat gaat er niet met de kwast op maar met een 'Air brush'. Het doel is -als ik het goed begrepen heb- om de jaarringen duidelijker te laten uitkomen. Maar ja, waarom? Zo vraag ik me af. Er kijkt toch geen mens steeds in de binnenkant van de viool? Ik vond het wel heel lastig om er naar te blijven kijken want de man spreekt vreselijk traag Engels en dan schiet het 'verhaal' ook niet echt op. Maar vooruit maar, hier is 'ie:
Ik heb nog eens even goed opgelet en ben er inmiddels achter wat de man er uit fles 1 (die staat links) op spuit. Een product geleverd door de firma Zweihorn, maar van origine Akzo Nobel. Het gaat om AquaPositiefBeits (APB) 08 en dat staat voor de kleur Rookkwarts Spar (zie hier )
Peter Westerlund geeft in zijn commentaar aan dat het een kwestie is van het accentueren van de jaarringen. Een esthetische zaak dus. Maar ja, waarom zou je dat doen als het aan de binnenkant zit? Ik begrijp de reden niet. Lijkt me onzin. Zo vond ik ook een aflevering van deze man waarbij hij de contouren (dus de buitenkant) van het bovenblad afstemt aan de hand van de frequentie die hij opwekt door met een vinger over de rand te strijken. En het gekke is dat hij bij een verschil in die frequentie rustig wat van de rand afhaalt. Ik zou zeggen: dan verstoor je toch de vloeiende lijn? Het is weliswaar een beetje bezijden de titel van dit onderwerp, maar het is wel merkwaardig of misschien ook wel onzin?: Eveneens merkwaardig vind ik dan dat The Strad een artikel wijdt aan het werk van deze man. Ze zouden dan toch beter moeten weten?
Hij is momenteel bezig aan instrument opus 400! Een cijfer waarvan menig bouwer toch droomt (ik kom niet verder dan tegen de 40) en als de informatie op zijn website klopt, zijn ze ook ongeveer allemaal verkocht. Wellicht een reden waarom er aandacht aan zijn werk wordt besteed door de Strad.
Ik denk dat de redactie van The Strad niet al die YT-filmpjes heeft bekeken! Ik heb heel vreemde dingen voorbij zien komen zoals een 'Guarneri pin' in het achterblad: en deze:
Stel dat je verwacht dat in de toekomst een vioolbouwer je viool gaat openen, dan ziet het er van binnen wel heel goed verzorgd uit?
Precies hetzelfde behang als op de kamer in de Chambres d'Hôtes in een oud Frans kasteeltje in Normandië, waar ik ooit een nachtje logeerde!
niet noodzakelijk,maar de kans dat de reparatie in Frankrijk is gedaan is wel een stuk groter. Het was de Franse cello van mijn Engelse zwager, en voor hem was het een erfstuk van zijn Engelse moeder, die er al als een jong meisje op speelde. Wellicht is het mogelijk met de behangstof de reparatie te dateren, en daarmee een minimumleeftijd voor de cello. Ben namelijk wel benieuwd of het om een originele cello van de vermelde bouwer gaat, of een die in een atelier gebouwd is, dat de naam van de bouwer gekocht heeft om die in de eigen cello's te zetten.
Stof voor behang en gordijnen kan overal gemaakt zijn en overal terechtkomen en uiteindelijk als restant of afval in een atelier van een vioolbouwer als reparatiemateriaal belanden: daar een locatie aan ontlenen is nogal speculatief.
