Jonge violiste (15) zoekt medespelers (viool, altviool, cello, piano of gitaar) om duo, trio, kwartet te vormen op gevorderd niveau.
Wanneer we af zijn van de Coronabeperkingen zal de kans op samenspel weer groter zijn. Het gaat de goede kant op. Afwachten maar.
Kwinten denk ik niet. (Weet ook niet wat het is als ensemble). Viool- gitaar vind ik wel een aparte combinatie. Geen idee of dat goed samen gaat. Bladmuziek zal wel moeilijk te krijgen zijn.
Kwintet. Viool en gitaar is een goed-klinkende combinatie. De nodige Italiaanse componisten, waaronder Paganini, hebben er werk voor geschreven. En beslist niet alleen weggelegd voor virtuozen.
Wat leuk deze reacties en ja, aan bv een stuk als sonata concertata by paganini for guitar and violin had ik inderdaad gedacht bij het spelen met een gitarist.
Ik weet niet of je veronderstelling steunt op eerdere -eigen- ervaringen, maar (akoestisch) overstemmen is in zijn algemeenheid te voorkomen door rekening te houden met elkaar. Een aardig voorbeeld is de cellosonate van Rachmaninoff, voorzien van een oorverdovende pianopartij. Maar met behulp van enig polderen blijkt een uitvoering door twee musici met een gelijkwaardige inbreng heus wel denkbaar. En in opnamestudio's is erg veel mogelijk. Een tweede aspect dat overstemmen in dit geval voorkomt betreft het verschil in toonvorming tussen een viool en een gitaar. Een viool, het zal je na al die jaren niet zijn ontgaan, is een strijkinstrument. En een gitaar een percussie-instrument. Een melodisch percussie-instrument, om precies te zijn. Dat een groot deel van zijn toonvorming dankt aan door de gebruikte vingers veroorzaakte puls-geluiden. Want ik ga er van uit dat iets als een plectrum voorbehouden blijft voor elektrische gitaren.
Mijn bewering is geen veronderstelling maar berust op mijn ervaring. Het volume van een akoestische gitaar is mij bekend evenals het volume van een viool. Wanneer deze twee fenomenen worden gecombineerd kan gesteld worden dat de violist zich behoorlijk gedeisd moet houden om te voorkomen dat het gitaarspel wordt ondergesneeuwd.
Er bestaan toch ook gitaarconcerten. In dat geval moet een akoestische gitaar het opnemen tegen een heel symfonieorkest. Ik heb vroeger meegespeeld in een uitvoering van het Concierto de Aranjuez van Rodrigo. Ik kan me niet herinneren dat er problemen voor de gitarist waren.
In aanmerking nemend dat in het geval van Leonid Kogan en Alexander Ivanov-Kramskoy sprake is van schitterende opnamen van muziek voor viool en gitaar, zie ik niet zoveel heil in een discussie over 'of dit eigenlijk wel kan'. Geniet van de muziek in plaats van te theoretiseren.
Concerten voor viool of piano en orkest hadden, behoudens bij van Beethoven, tot aan de eerste decennia van de 19e eeuw veelal niet meer om het lijf dan het begeleiden van 'de virtuoos'. Hieruit ontwikkelde zich een vorm waarbij solist en orkest tot een gelijkwaardige dialoog kwamen. En het is inderdaad de vraag of een gitaar zich tegen de achtergrond van dat laat-negentiende eeuwse orkestrale geweld staande had kunnen houden. Nee dus. Maar dat is ook niet aan de orde. Als je moeite neemt te luisteren naar het Concerto da Aranjuez of de Fantasia para un gentilhombre, beide van Joaquín Rodrigo, blijkt dat de componist een andere benadering heeft gekozen, namelijk die van het concerto-grosso waarin solist en orkest afwisselend aan het woord zijn en als zodanig niet hoeven te wedijveren. En gelukkig was het ook nog eens de tijd van het muzikale neo-classisisme
Ja, dat is een aardige opdracht. Maar het zelf uitvoeren van een dergelijke combinatie is iets totaal anders dan er naar te luisteren. Want een opname kan geluidstechnisch gezien zodanig worden gemonteerd dat een juiste balans wordt bereikt. Dat staat dan op de CD. Trouwens het gaat hier in dit onderwerp over samen spelen en niet samen luisteren naar.
Dat was ik en niet zonder reden. Ik zal het proberen uit te leggen. Wanneer je als gegeven hanteert dat het volume van een akoestische gitaar eigenlijk te laag is ten opzichte van dat van de viool, kun je je toevlucht nemen tot een microfoon die dan in de nabijheid van het klankgat van de gitaar wordt opgesteld. Met hulp van wat elektronica (versterker) kan er dan gecompenseerd worden en kan men komen tot evenwichtig samenspel.