Op zoek naar een complete uitgave op CD van de vioolsonates van Francesco Maria Veracini raakte ik op Internet ook verzeild op ‘Marktplaats’. En te midden van allerlei uitgaven van de muziek van Veracini, stuitte ik op een advertentie van een muziekhandel die ‘ook’ aan de verkoop van violen deed. Op zich niet zo vreemd in aanmerking nemend dat de aangeboden violen onder de merknaam ‘Veracini’ door het leven gaan. Wat daarbij mijn aandacht trok was de vermelding dat violen zijn uitgerust met ‘Finetune pinnen’. In alle eerlijkheid zei mij dit fenomeen niets. Maar ook na lezing van de, eh, Nederlandse toelichting was ik niet veel wijzer. Op de omschrijving ‘Finetune pinnen’ kom ik nog terug. Want genoemde toelichting werd voorafgegaan door de mededeling dat het hier een vertaling uit het Engels betreft, die ook kon worden geraadpleegd. Niet duidelijk is wie deze vertaling op zijn (LGBTQ+) geweten heeft, maar gevreesd moet worden voor een ‘el cheapo’ vertaalprogramma. Niet dat dit veel uitmaakt, want zowel de Engelse als de Nederlandse toelichting kunnen als goeddeels irrelevante kletskoek worden gekwalificeerd. Maar u leest het zelf maar. https://www.gear4music.nl/nl/Houtbl...MIkJWFtYKs_AIVS-PmCh1PsQdkEAYYASABEgKcHvD_BwE Wat mijn dag wel goed maakte is de invloed van de ‘vertaling’. Om één ding te noemen, de -sic- Nederlandstalige toelichting rept van ‘gekruid esdoorn’. Ofschoon dit mogelijk associaties oproept met voedselbereiding, hielp de Engelse tekst mij uit de droom. Want daar is sprake van ‘seasoned maple’. Het begrip ‘seasoned’ kent een aantal betekenissen. Bijvoorbeeld het kruiden van voedsel, geroutineerd, uitgeslapen, maar ook het gebruiksklaar maken van recent gezaagd hout door, onder meer, droging. ‘Tonnenhout’ blijkt ‘tonewood’ te zijn. Maar weet dat vertaalprogramma veel. Maar kennelijk is het met de uitbater van deze onderneming niet veel beter gesteld. Maar de werking van die ‘Finetune pinnen’ is mij nog altijd niet duidelijk. En iets als een ‘inwendige tandwielkast’ roept bij mij toch sterke associaties op met een versnellingsbak.
Prachtige automatische vertalingen. Zal ze zo dadelijk delen met mijn vrouw, die altviool speelt en vertaalster is... Waarschijnlijk gaat het hier om Wittner stempennen (stemsleutels) met ingebouwd stemmechaniek... https://wittner-gmbh.de/wittner_finetune_peg_service.html
Deze “pegheds” https://www.pegheds.com/ Functioneren al 10 jaar prima op mijn gitaar. Ik weet niet of deze al hier bekend zijn. De zoekfunctie leverde in ieder geval niets op.
Ik vermoed dat Hubertus het onderdaad bij het rechte eind heeft, maar idd een schitterende vertaling . @Gerundino wist niet dat ze dit soort sleutels ook op gitaar gebruikten ik dacht dat daar de "machine heads" ondertussen zowat de standaard waren, weer iets bijgeleerd .
Er is zeker over gediscussieerd. Maar die heten hier op dit forum geen 'pegheads', maar Wittner fijnstemmers.
Vertalingen van dit allooi zie je daar opduiken waar de z.g. vertaler, niet perse een computer, de Nederlandse terminologie niet kent. De Pegheds van Gerundino zijn volgens mij niet de zelfde als de Wittner stemsleutels uit de advertentie. Ik behoor niet tot de conservatieven in de strijkinstrumentenwereld, maar die Wittner stemsleutels vind ik eigenlijk niks. Met goed ingepaste stemsleutels en eventueel een (Wittner of Akustikus) snarenhouder met ingebouwde fijnstemmers zijn de meeste strijkers m.i. veel beter veel beter af. Een gitaar is natuurlijk weer een ander verhaal, maar daar gaat dit forum niet zozeer over.
De reguliere stemsleutels werken prima met snaren die een kunststof kern hebben. Vandaar ook dat de stalen E-snaar niet met de stemsleutel te stemmen valt. Dat gebeurt daarom met een fijnstemmer die bevestigd is aan het staartstuk. Wie met reguliere stemsleutels dan toch snaren wil stemmen die een stalen kern hebben, zal merken dat het aanzienlijk lastiger wordt/is. Dan ontkom je niet aan een Wittner staartstuk met geïntegreerde fijnstemmers.
volgens mij hebben flamencogitaren, net als luiten en theorben en veel ukeleles de aansluiting naar de stemmechanieken (machine heads). gemist, en worden daar houten stempennen gebruikt. Die het stemmen een stuk lastiger maken... maar voor mij is het ook nieuw dat er voor de flamencogitaar en ukelele blijkbaar ook pegheads zijn.
Flamenco gitaren werden traditioneel goedkoper gebouwd, flamenco werd vooral door de armere bevolking en zigeuners gespeeld. Er werden ook goedkopere houtsoorten voor de gitaren gebruikt, Cipres, Esdoorn. De stemmechanieken waren duurder dan pennen. Het bleek de perfecte combinatie voor het geluid dat men zocht. De stempennen geven een lichter gewicht aan de hals, waardoor de traditionele flamenco houding makkelijker uitvoerbaar is. Vandaar dat het heden ten dagen nog wordt gebruikt.
Kijk, weer wat geleerd. Ik nam altijd aan dat het betere contact tussen de snaar via de stempen en lagere gewicht ervoor zorgen dat de gitaar wellicht meer direct volume had en wat scherper klonk, waardoor het geluid wat feller en korter is dan van de meeste klassieke gitaren. Maar dat zou dus eerder een onbedoeld gevolg van de eenvoudigere en goedkopere bouw kunnen zijn dan het doel...
Ja, inderdaad, dat heb je helemaal goed. De perfecte flamenco gitaar voor de meeste spelers tegenwoordig is een felle, direct aanspreekbare percussieve toon. Als je veel solo speelt, is een wat rondere toon wenselijk, en dan komt meestal Palissander hout om de hoek kijken, en mechanieken.
Zeer interessant en om het bruggetje terug naar de strijkers te maken dacht ik ook te hebben gelezen dat de gipsy violist vaak de voorkeur geeft aan een nazalere en percussievere klank. Hierom werden deze violen vaak bewerkt door de dikte en het profiel van boven en onderblad aan te passen. Zo kreeg men ook een lichter instrument met een minder "volle" klank, voor zo ver ik weet is men bij de houtkeuze voor de violen wel conservatiever. Ik vergelijk nu met de violen in de zigeuner wereld omdat ik dacht dat deze binnen de flamenco nooit echt een prominente plaats verworven.
