Bij het kopen van nieuwe snaren voor m’n dochter heb ik helaas niet helemaal goed gekeken en een verkeerde snaar besteld (ik had de stiff variant nodig). Ik heb €77,- betaald voor de snaar. Ter overname voor €50,- Op te halen in Delft, of te versturen per post.
Het hangt er vanaf waar de snaar gekocht is. Meestal kan de snaar in originele verpakking, ongebruikt en onbeschadigd worden retour gezonden. Ik zou contact opnemen met de verkoper en de situatie bespreken. Wellicht kan er een oplossing gevonden worden.
Het uitnemen van de snaar en het aanraken met de vingers zou al een reden zijn om hem niet terug te nemen: Wellicht is de snaar dan nog prima bruikbaar, maar niet meer als nieuw te verkopen aan een andere klant.
Wanneer het gaat om een snaar die bij aankomst verkeerd blijkt te zijn, hoeft die niet eens uit de verpakking te zijn gehaald. Het gaat dan waarschijnlijk om een foutief bestelde snaar. Maar ik weet niet of dat zo is.
Nee, hij is niet uit de verpakking geweest. Ik had meerdere snaren gekocht en deze nog even bewaard omdat de G nog goed was. Toen ik op een later moment nog eens goed keek naar de bovenkant van de huidige snaar viel het me op dat deze een roze uiteinde heeft. Dat blijkt niet de normale oliv te zijn maar de stiff variant. Omdat ik de snaar al 2/3 maanden in huis heb vermoed ik niet dat hij nog retour kan… ik heb hem gekocht in Den Haag.
Snaren hebben een beperkte levensduur, ook "op de plank". Darmsnaren verouderen dan ook nog het snelst, daarna kunststof en daarna staalkern. Aluminium als wikkelmateriaal (bij viool A snaren zo goed als altijd, bij viool D snaren heel vaak) is ook nogal aan veroudering onderhevig: het oxideert relatief snel. Zilver als omwikkeling (veel G snaren voor viool) oxideert op den duur ook, maar het materiaal wordt minder aangetast, zoals aluminium, dat op den duur uiteenvalt. De beperkte levensduur van snaren in verpakking wordt door fabrikanten wel geprobeerd te ondervangen door plastic of zuurvrije papieren binnenzakjes, maar op den duur is een te lang bewaarde snaar niet meer bedrijfszeker. Met de onderhavige G snaar in de omschreven conditie is vooralsnog weinig mis: een koopje voor wie hem nodig heeft! Wel handig om even de dikte van de snaar te vermelden!
Het betreft de medium variant. Die beperkte levensduur, dat is toch ook wel een apart ding. Want als koper heb je geen idee wanneer de snaar is geproduceerd. Ik vervang de snaren van m’n dochters viool meestal in etappes, maar bestel ze altijd gelijk allemaal. Er steeds voor naar Den Haag rijden kost me te veel tijd, en ze telkens apart op laten sturen te veel verzendkosten Ik verwacht niet dat het een probleem is als ze nog 2/3 maanden bij ons op de plank liggen voor ze de viool op gaan. Liggen ze er 3 jaar dan wordt het misschien een ander verhaal.
De Pirastro Olive is een pracht van een snaar met een fraaie klank. Ik heb ze vroeger op mijn viool gehad. Maar helaas, ze gaan veel te kort mee door de kern die van darm is. Daarom ben ik destijds overgegaan op Pirastro snaren die een kunststof kern hebben. Er is voldoende keus en er zijn er typen bij die qua klank heel dicht in de buurt komen van de Olive. Zijn bovendien stukken goedkoper gaan veel langer mee.
E van Goldbrokat (de vergulde in .25 of .26.mm) is mijn favorieteE. Synoxa en Aricore worden nog amper verkocht. Aricore was destijds door Pirastro bedoeld als darmvervanger (en wellicht als concurrent voor Dominant). Het is een beetje en buitenbeentje, vanwege de kern van polyethyleen in plaats van het gebruikelijker nylon. Voor Cello is hij uit de handel genomen, voor alt geloof ik ook al. Synoxa heeft voor zover ik weet een nylon kern. Ik hoor van professionals vaak de keuze voor EVAH Pirazzi GOLD als ideale snaar, die in vergelijking tot de gewone EVAH meer in de buurt van darm zou komen. Snaren met een warmer spectrum zijn verder Amber van Warchal, Infeld Rood van Thomastik, Tzigane van Larsen en Pirastro Obligato (die laatste is wel erg rond van toon en slaat instrumenten met weinig helderheid simpelweg dood) Een favoriete snaar is bij mij zeker ook Corelli Cantiga, zelfde toonspectrum als Dominant maar dan mooier en rijker. Ook ben ik erg enthousiast over Thomastik Dynamo: die snaar heeft alles! (maar kost een lieve duit!, net als EP Gold!)
De snaarkeuze wordt mede bepaald door de ervaring die iemand er mee heeft. Bovendien kan een bepaalde snaar minder goed klinken dan verwacht op een bepaald instrument. Met Amber van Warchal heb ik slechte ervaring: eenmaal opgespannen, maar daarna nooit meer. Had een 'vreemde' klank. Hoe Bert dan zo precies weet wat de samenstelling van de kern van een Amber-snaar (Warchal) is, vind ik bijzonder want Warchal zelf geeft hier niet meer prijs dan dat het synthetisch materiaal is. Dat kan dan in principe van alles zijn. Wel is te vinden dat de Amber snaren een iets hogere snaarspanning hebben dan de Pirastro Olive snaren.
Ik heb niets gezegd over de kern van Amber! (alleen over de kern van Aricore, bij nader inzien moet dat polyester zijn i.p.v. polyethyleen) Aricore voor viool is nog in de handel: De A en D snaar zijn ook verkrijgbaar met een omwikkeling van Chroomstaal. Spelers met een lage pH waarde (hoge zuurgraad) in hun huid kunnen baat hebben bij een chroomstalen omwikkeling, aangezien een aluminium omwonden snaar zeer bij deze spelers zeer snel het loodje leggen. Voor een D snaar zijn er dan voldoende uitwijkmogelijkheden in de vorm van zilveren versies, bij A snaren kom je al gauw uit op Aricore en Obligato A chroomstaal. Maar wie een snaar wil die een darmgeluid geeft, kan het beste een echte darmsnaar kiezen en dan kom je al gauw uit bij de Pirastro snaren Oliv, Eudoxa en Gold, of wel de hybride snaar (darm met een beetje kunststof) Passione. Er zijn verder weinig andere fabrikanten die nog (moderne) darmsnaren van betekenis maken.
Voor de E heeft ze inderdaad de gold en op de A de Eudoxa Aricore. De D zat een darmsnaar op (Pitastro) die ze heel mooi vond, maar die is uit de handel. G is oliv stif. Dus vooral de G en D snaar zijn prijzig. Ze gaan hier langer mee dan ik had verwacht. Nu speelt ze wel dagelijks, maar door huiswerk en andere verplichtingen vaak max een uur (m.u.v. orkestrepetitie). Dat zal vast ook schelen. Aangezien ze echt heel blij is met de klank laten we het maar lekker zo voorlopig. Ze ging al moeilijk kijken vanwege de andere D-snaar, en nog steeds (er zit nu oliv op) is ze er van overtuigd dat ze die andere snaar nog mooier vond. Dus wisselen zal niet zonder slag of stoot gaan, maar voor de toekomst goed om de alternatieven te weten. Misschien dat ze er anders over gaat denken tegen de tijd dat ze het zelf moet gaan betalen
