Dit is ook wat ons bij de wereldmuziekgroep (Ravelijn)voorgehouden wordt. We krijgen daar elk jaar ook een stuk aangeboden dat niet als bladmuziek wordt geleverd, maar gelijk op gehoor wordt aangeleerd. Je gaat zo'n stuk anders spelen dan wat je op het blad aangeboden krijgt. En ook bij het doornemen van de stukken van blad, draaien we op een gegeven moment onze lessenaars om en turen dan niet meer op het blad maar gaan dan de muziek werkelijk spelen en aandacht hebben voor hoe je eigen partij in die van de ander past. Ook wat ik in m'n eentje speel, komt beter uit de verf als ik het uit m'n hoofd speel. Het is net alsof de bladmuziek een soort muur is die je belet écht muziek te maken. Dat geldt natuurlijk voor het spelen in alle stijlen.
Ik denk dat je bedoelt dat hij de strijkstok hoger dan gebruikelijk vasthoudt? Dit is kenmerkend voor veel old time / Appalachian fiddlers, maar het is zeker geen must. Eigenlijk ben je nogal vrij in de manier waarop je je stok en viool wenst te hanteren in de old time fiddle wereld. Het is niet zomaar dat sommigen de stok hoger vastnemen: sommigen moeten dit wel omdat ze hun viool laag tegen zich aan houden, dan ben je naar het schijnt niet veel met zoveel stok, maar het is ook een manier om makkelijker zeer snel te kunnen spelen. Bij fiddle ben je eigenlijk heel vrij in alles. Er zijn geen regels. Je mag dit doen, altijd, nooit of maar af en toe , het maakt niet uit.
Hier herontdek ik na jaren dit de beschouwen als de vervelende strijkstok mijn Dörfler strijkstok uit hout. Het is voor deze viool nu mijn favoriete stok.
Maar kan dat dan kwaad? Ik merk bij bv Canadese fiddlers ook zeer vaak strak gespannen strijkstokken.
Kijk Louis Boudreault uit Québec. Dat is toch ook strak opgespannen? Niet dat ik dat heel bewust doe dat opspannen. Los daarvan, Boudreault is gewoon meer dan top! Vind dit een zalige opname. Van Canadese stijl vind ik dat voetenwerk erbij geweldig . Ik doe soms ook een poging maar meer dan enkele minuten houd ik dit nog niet vol, bij mij klinkt het zo, ook behoorlijk experimenteel weer: https://youtube.com/shorts/t03He73BECo?feature=shared Spelen en voetenpercussie samen is een kunst apart
Nou ja, kwaad? Als de haren erg strak zijn opgespannen krijg je dat de stok heel gemakkelijk gaat stuiteren. Dat lijkt mij niet lekker strijken. Die kunst verstaat Hillary volgens mij. Ze heeft een aparte klankkast onder de voeten:
Ha, het mysterie van springende houten stok ontrafeld Zo een houten ding wordt specifiek gebruikt voor footwork as percussion en clogging zoals men dit noemt. Voor jullie Nederlanders ook gekend als klompendans, maar dat klinkt zo antiek Hieruit ontstond later tap dance. Je ziet vaak een paar cloggers op elk zo een stuk hout of op houten podium tezamen met een of meerdere fiddlers ... Hun dansen heeft invloed op het spel van de fiddlers en omgekeerd. Zelf ben ik meer geïnteresseerd in footwork as percussion, waar je als fiddler - volgens mij idealiter al zittend - met zo een houten ding jezelf ritmisch begeleid. De Canadezen blinken hier in uit. Ik wil ook zo een houten ding, maar ben helaas niet zo handig met hout om zoiets te fabriceren.
Ik heb hier een YT-fragment van een genre wat je misschien aanspreekt. Het wordt deze keer gespeeld door een niet-fiddler en dat maakt wel verschil: Guarneri had nooit kunnen denken dat dit genre muziek op zijn creatie gespeeld zou worden.
Het nummer kende ik natuurlijk al, het staat gekend als een klassieker onder de bluegrass spelers. Ik hoorde het voor het eerst spelen door dit 9-jarig meisje (de video dateert van 17 jaar geleden). Onder meer deze video heeft er rechtstreeks toe bijgedragen dat ik uiteindelijk zo gek was een VSO (mijn zwarte Stagg instrument ) aan te schaffen om te kijken wat ik ermee zou kunnen Ik wist toen nog niets over fiddle muziek , behalve dan dat ik dit soort muziek gewoon geweldig vond klinken. Ik heb altijd heel graag naar een viool (of vele violen samen) geluisterd, maar pas toen ik oog begon te krijgen voor de typische fiddle muziek van de Amerikanen wist ik 200% zeker : exact dit is wat ik met een viool wil doen! Ik had toen nog nooit gehoord van de diverse fiddle stijlen en wist toen nog niet dat Orange Blossom Special eigenlijk een typisch bluegrass nummer is. Pas veel later kwam ik erachter dat het soort fiddle muziek dat ik het aller allerleukste vind klinken American Old Time wordt genoemd en dat dit mag beschouwd worden als de roots van country en bluegrass. Hoor je het verschil? Het rauwe authentieke geluid van dit meisje versus de verfijnde gepolijste klanken van jouw voorbeeld? Ik ben blij dat ik niet langer dan nodig in België vioolles heb gevolgd, want er lijkt mij een groot risico te bestaan dat je die klassieke toets overal blijft herkennen of dat een stuk daarvan altijd zal doorschemeren. Niet dat ik jouw video slecht vind, verre van -maar zoals je zelf aangeeft, dit is voor mij in de eerste plaats een violist. De meest betoverende interpretatie van het nummer 'Am I born to die' van Doc Watson is voor mij nog steeds de versie van deze jongedame, een Poolse violiste met vijf jaar ervaring die zich hier voor het eerst waagt aan cross tuning en die een prachtige middenweg vindt tussen viool versus fiddle. Hoewel ze zelf aangeeft dat het niet 100 procent zuiver verloopt, is het nummer bijzonder origineel en stijlvol gebracht. Zie ook mijn reactie die ik drie jaar geleden aan haar postte. Eigenlijk heeft dus een violiste gezorgd dat ik voor het eerst hoorde over het fenomeen cross tuning, maar het is onder aanmoediging van cross tunende fiddlers aan de andere kant van de oceaan dat ik even later gewoon zelf mijn viool anders heb gestemd. De coolste versie vind ik echter die van Doc Watson zelf die zingt, met zijn schoonvader op de fiddle:
Die YT-filmpjes die je liet zien, is voor mij een totaal ander soort viool spelen. Ik vind het niet vergelijkbaar. Als je ook kijkt naar de manier waarop het instrument wordt vast gehouden denk ik wel eens "hoe kun je zo nog spelen?" Maar hoe het ook zij, er wordt muziek gemaakt en kennelijk heeft men er plezier in. Mooi laten gaan.
n.a.v. het plaatje: viool en alt (en hun voorlopers) werden oorspronkelijk ook gewoon op de arm/schouder bespeeld. De hogere positie onder de kin en óp de schouder zijn in wezen later ontstane houdingen.
