Heel herkenbaar en de reden waarom ik niet samen speel. Ik heb ook hetzelfde probleem wanneer ik voor een leraar speel waardoor ik nooit echt kan tonen wat ik kan en opmerkingen krijg die ik zelf ook heel goed weet over fouten die ik niet maak als ik gewoon thuis oefen. Vanaf het moment dat ik voor iemand moet spelen (en zelfs in mindere mate voor een camera) krijg ik stress, verkramp ik en begin ik alles wat ik doe in vraag te stellen waardoor ik niet meer kan genieten van eenvoudig weg spelen. Nog niet zo lang geleden was mijn vriendin zonder dat ik het wist thuis gekomen terwijl ik aan het oefenen was. Toen ik ophield kwam ze binnen in de kamer en vroeg om hetzelfde nog eens te spelen omdat ze het zo mooi vond, nu ik echter wist dat iemand luisterde lukte het niet eens meer om zonder fout de eerste 10 maten te spelen waarna ik gefrustreerd mijn viool heb weggelegd. Als ik voor mensen speel gaat er zo veel door mijn hoofd dat ik me niet meer kan concentreren op intonatie of boogtechniek, wat erg vervelend is, toch houd ik er van om voor mezelf te spelen en maak ik opnames, schrijf ik liedjes en speel ik op die manier samen met mezelf (ik speel ook verschillende andere instrumenten). Ik zou er veel voor geven om die faalangst van me af te zetten maar het is me nooit gelukt. Geen idee dus hoe je het oplost.
