Lieve forumleden, Ik heb een vraag waar ik niet echt uit kom en wel in de onderstaande link smeert de vioolbouwster iets op de binnenkant van het achterblad (esdoorn/ahorn). Ik weet niet wat het doel is, sealen… de binnenkant wordt niet gelakt! https://www.facebook.com/reel/1071241848317717 Ze word opgeleid bij Laufer & Klein, niet de minste qua vioolbouw..
Ik ben zelf geen aanhanger van het gronderen of lakken van de binnenzijde, maar er zijn bouwers die daar een studie van hebben gemaakt en er vast ook nog een theorie over hebben. Op het maestronetforum the pegbox (wereldwijde bouwers van doorgewinterde profs tot prille beginners: in het Engels, dat wel, maar Nederlanders plegen er toch prat op te gaan dat ze zo goed zijn in Engels?), is er vast iets over te vinden en anders kun je daar je vraag nog eens stellen.
Ik ben er niet zeker van of deze Jessica Desaedeleer nog steeds in opleiding is. Wat ik over haar kan vinden is dat ze Luthier is in Brussel: https://www.jdesaedeleer.com/about-1/ Je kunt haar ook een mail sturen en vragen wat ze aan de binnenkant opbrengt. Dat kan ook in het Engels hetgeen volgens iemand geen probleem oplevert want heel Nederland schijnt Engels te kunnen spreken, maar Frans is natuurlijk nog beter. Hier het e-mailadres: info@jdesaedeleer.com
@bert en Frits, Naar aanleiding van jullie reactie heb ik wat dieper zitten spitten. Maestronet man, man, man. Wat een bron van informatie maar het werd mij even te veel zelf nu je de site kunt laten vertalen. (soms gaat het mis). Ik heb maestronet even gelaten voor wat het is. De zoektocht van Frits heeft me wel wat meer opgeleverd. De Jessica die ik zocht is niet Jessica de Saedeleer uit Brussel maar Jessica Luxenhofer (met één f) uit Munchen. Ik ben haar nu dus gaan volgen op Instagram, ze heeft geen facebook. Natuurlijk heb ik haar gevraagd naar het hoe en waarom. Nu natuurlijk nog even geduld hebben op haar antwoord. Remi
Wellicht toch in het Duits proberen? (een taal die heden ten dage helaas nog maar door weinig Nederlanders een beetje beheerst wordt)
Sorry misschien mis ik wat! In het Duits proberen, Jessica haar Duits is slecht zo schrijft ze, Maestronet is geloof ik volledig Engels georiënteerd, en als ik het goed hebt komt ze uit Spanje of Italie...
Door Luxenhofer en München stond ik op het verkeerde been! Facebook en Instagram heb ik niet: ik zit al genoeg achter het scherm.
Ik kwam dit tegen en daar schrijft ze op het etiket toch een geheel andere naam. https://www.facebook.com/reel/1059776926295784 Hoe zit het nou precies? Wie het denkt te weten mag het zeggen.
Frits, Dank voor je tip. Ik heb mijn vraag over het achterblad bij Jessica neergelegd maar nog geen reactie tot nu toe. Het filmpje heb ik bekeken en ben behoorlijk gaan googelen en spitten. Wat ik tot nu toe heb kunnen achterhalen is wat zij zelf verteld in een van de clips dat ze uit Spanje komt, hoewel haar naam op het etiket voor mij meer Roemeens of Bulgaars overkomt. Wat ik tot nu toe uit het filmpje heb kunnen opmaken heet ze Jessica, dat is duidelijk maar haar achternaam iets van KryAhanouskaya of KryEhanouskaya… of HryAhanouskaya of HyrEhanouskaya! Ik heb ik de namen de verschillen even met hoofdletters geplaatst. Ze blijkt voor haar zelf begonnen te zij in München, maar ik kan tot nu toe niets over haar vinden als vioolbouwster in München. Tot zo ver. d.d. 16-7-25
De vierde letter van haar achternaam is een z. Duitsers zetten graag een horizontaal streepje door de zet. Zh wordt uitgesproken als zje. De u ("ouvskaya") is een v. Het komt mij voor als een Slavische naam geschreven in Latijnse letters (Pools, Russisch, etc).
De uitgang -aya duidt op een Slavisch land (Tsjechïe, Slowakije, Polen, Belarus, Rusland, Oekraïne, Bulgarije, wellicht ook Servië) Van Kooten en de Bie zouden aan deze lijst ongetwijfeld ook nog Smulgarije en Kulgarije hebben willen toevoegen, alwaar zij vergeefs op zoek waren naar een Zwobskontor om hun Girobetaalkaarten in te wisselen voor de lokale valuta!
Inderdaad zijn er bouwers die een goedje smeren aan de binnenkant van het instrument. Dit wordt "white varnish" genoemd. Ik volg al een tijdje Sofia Vettori online en die doet het ook (meestal enkel de rug en de ribben, op het voorblad zet ze soms enkel "albumina"...zie verder) (dit is één van haar korte video's, je moet haar entoesiasme en héél wat vertelsels erbij nemen, maar ik heb al wel wat trucjes ed. van haar bijgeleerd en geprobeerd het op mijn manier toe te passen. Ik weet dat er heel wat over haar gegniffeld wordt, maar zij bouwde al meer dan 300 mooie instrumenten en ze verkoopt goed.) Ik heb bij een mooi te restaureren 1/2 viool ook de binnenkant met de white varnish (ik weet helemaal niet waarom dit zo genoemd wordt, want het heeft niets te maken met vernis...) ingesmeerd omdat het hout neiging had om te barsten (vooral het voorblad). Ik hoop dat het iets steviger is nu...mijn achternichtje (8jaar) zal erop spelen vanaf september, dus ik volg dit instrument. Een recept voor "white varnish" 25 gr Arabic gum 1/4 lepel suiker 1/2lepel honing 20cl water 1 eiwit (opkloppen, laten staan en enkel de ontstane vloeistof gebruiken = "albumina" in het Italiaans) De ingrediënten (behalve het eiwit!!) in een pot opwarmen (max.45°C) tot alles gesmolten is. Laten afkoelen, dan het eiwit erbij en zeker koel zetten voor je het gebruikt. De bedoeling is dat de white varnish in het hout dringt en er niet op gaat liggen, dus aanbrengen met borstel en het teveel af vegen met een doekje (zo 2 maal...). Je kan er ook een kleurtje aan geven...
@ Maite: het gebruik va de Vernice Bianca (VB) is een slecht idee. Het staat goed beschreven in het werk van Sacconi. Ik geef een samenvatting: Het recept wat door Sacconi wordt genoemd in zijn boek, bevat eiwit, suiker en honing. Deze laatste twee zijn allebei hygroscopisch (trekken water aan), zodat de zaak na opbrengen nooit geheel droog wordt en blijft. Het residu voelt altijd een beetje ‘plakkerig’ aan, afhankelijk van de relatieve luchtvochtigheid. Een optische eigenschap van hout en z’n structuur maakt, dat bij een beetje bevochtiging, de vlammen er beter uitspringen en dat draagt bij aan de positieve beoordeling van de ‘look’. Naarmate het drogingsproces dan vordert –kan nog een hele tijd duren- neemt de goede ‘look’ af. Bedenk dat in vroegere tijden men niet de beschikking had over een keukenmixer. De suiker en honing werden daarom aan het eiwit toegevoegd om een schuimlaag te creëren. Wil je al VB toepassen, zou ik zeker geen suiker en honing toevoegen. Het blijkt uit de literatuur dat de opgedroogde eiwit (gepolymeriseerd tot een lange keten) goed bestand is tegen water en redelijk bestand tegen alcohol en hetzelfde effect teweeg brengt. Dus met een olielak zit je goed! De Arabische Gom wordt toegevoegd om een betere hechting te krijgen, maar eiwit op zich, heeft al voldoende hechting aan de cellulose vezels, zodat mij de toevoeging van Arabische Gom overbodig lijkt. Een aantal ‘Maestronetters’ beweert dat er een vertaalfout is gemaakt in het boek van Sacconi aangaande de suiker toevoeging in het VB recept: het zou niet gaan om suiker en honing maar om melasse. Wanneer een harde ondergrond is gewenst, geen suiker gebruiken. Indien een ietsje zachter, voeg dan witte suiker toe en bij een zeer zachte grondlaag melasse. Doe er mee wat je wilt.
Ik heb niet meegelezen over dit onderwerp op Maestronet. Dit beperkt de waarde van mijn inbreng hier. Echter, ik werk met melasse en kan daarom wat extra informatie verschaffen. Het woord melasse komt van 'melaceus': op honing gelijkend. Oorsprong: Portugees ± 1580. Een vertaalfout naar 'suiker en honing' ligt inderdaad erg voor de hand. Temeer daar melasse overblijft bij de productie van suiker. Melasse is het niet-kristalliseerbare deel van het sap geperst uit suikerriet en (tegenwoordig ook -biet). De melasse uit de tijd van de eerste grote vioolbouwers kwam van suikerriet. De melasses van riet en biet zijn verschillend van samenstelling, maar ze bestaan beide grotendeels uit vloeibare suikers. Melasse blijft bij droging vloeibaar (de moleculen polymeriseren niet: vormen geen harde netwerken) en is sterk hygroscopisch. Schimmels en gisten gedijen er goed op. Witte suiker is weliswaar oplosbaar in een 'lak', maar het kan kristallen vormen als het oplosmiddel verdampt. Misschien is dat minder gunstig voor een lak.
