Hoi! Weet iemand of het mogelijk is om in dat halve rondje dat bovenaan het achterblad zit, waar de hals begint, mijn initialen te laten graveren? Alvast bedankt! Groetjes, Laura.
Ik neem aan dat je de krul bedoeld? Het is vast mogelijk maar waarom zou je het willen doen? Mijn viool zou gelijk €2000 in prijs dalen , dus mocht je hem later weg doen moet alles opgevuld worden.
Nee, Laura bedoelt -denk ik- niet de krul maar de hiel van de hals ('button' in het Engels) die overgaat in het onderblad. Of het mogelijk is daar je initialen in te graveren laat zich heel illustratief beantwoorden door mijn 'avatar' eens goed te bestuderen*. Daarin staan namelijk mijn initialen: FO. Het antwoord is dus: JA! Of je dit graveren kunt noemen weet ik niet, ik heb het erin gesneden en daarna opgevuld met een mengsel van vijlsel van ebbenhout met huidenlijm, waarna de hele zaak werd gelakt. Frits * Opm.: doordat de avatar is gewijzigd, zie post #4 hieronder
Wat misschien niet duidelijk is in mijn eerdere verhaal: de instrumenten die ik zèlf bouw krijgen -naast het gebruikelijke label binnenin de corpus- nagenoeg allemaal mijn initialen op de 'button'. Ik zeg 'nagenoeg', omdat bij de kleinere instrumenten er niet voldoende ruimte op de 'button' overblijft omdat nog te kunnen doen. Het is ook weer mede afhankelijk wèlke initialen er in zouden moeten. Bepaalde letters vergen meer ruimte dan bijvoorbeeld een "I". Opm. (17-4-'09): omdat mijn avatar is gewijzigd, heb ik hieronder de bedoelde afbeelding alsnog geplaatst! Het is gebruikelijk dat de bouwer zijn/haar initialen plaatst, niet de eigenaar. Die van de eigenaar heeft ook niet zo veel zin, omdat een instrument in andere handen kan overgaan. De nieuwe eigenaar heeft natuurlijk geen enkele binding met initialen van een ander. Bij de initialen van de bouwer geldt dat niet. Verder komt je vraag er ook op neer, dat je een reeds gelakt en afgebouwd instrument wilt laten voorzien van je initialen. Bij de techniek die ik toepas vindt de inkerving al plaats direct nadat de inleg erin is gemaakt. Dat heeft als reden dat een vloeiende overgang in de zogenoemde 'Hohlkehle' gewaarborgd is. Daarna vinden de overige afwerkingen, zoals lakken, plaatst.
Waarom "button" als "hieltje" ook bestaat? Ik geloof niet dat de Engelsen zo'n grote bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van de viool. :/ Hebben sommigen het ook niet over de C-bout? Werden dit soort letters er niet met een ijzeren stempel ingeslagen in plaats van gesneden?
Er is wel degelijk een aanzienlijke engelse vioolbouwtraditie (zie de bekende naslagwerken) en de C bout is de insnoering in het corpus. In de vioolbouw zijn brandmerkstempels gemeengoed; dat zijn meestal geen losse letters maar monogrammen of symbolen of een hele naam, zoals vaak op een vioolkam te zien is.
Is er een andere (Nederlandse?) naam voor die C bout? Heet dit gedeelte van de klankkast niet de borst? Ja, ik weet ook wel dat er een grote Engelse vioolbouwtraditie bestaat (ik heb zelf een fraaie Engelse viool uit 1820..), maar het gaat mij natuurlijk om het te pas en te onpas gebruiken van Engelse termen terwijl er ook gewone Nederlandse woorden voor bestaan. Je ziet dit verschijnsel de laatste jaren schrikbarend toenemen. En eerlijk, ik kende alleen het woord "hieltje", uit de literatuur van Metz en Sytsma. Het heet dus ook een button, weet ik nu.
Liuwe heeft natuurlijk gelijk! Laten we (ik) zo veel mogelijk Nederlandse woorden gebruiken als dat kan. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik voor sommige onderdelen de Nederlandse benaming niet eens weet. Dat komt omdat ik eigenlijk geen Nederlandse vioolbouw literatuur heb, op wat flutboekjes (Meulstee o.i.d.) na dan. Ik ben me er ook van bewust dat ik het geweest kan zijn die het woord “C-bout” hier ooit eens heb ingevoerd, terwijl het Nederlandse woord daarvoor –volgens mij- taille is. [Nu kan men ook daar weer over debatteren, want het is wel een uit Frankrijk geïmporteerd woord, maar algemeen geaccepteerd als Nederlands woord.] In mijn eerste zin gebruikte ik ook “als het kan” en niet zonder reden: voor de soort uitholling in de welving is geen Nederlands woord en moet men zijn toevlucht nemen tot een zuiver Germanisme: “Hohlkehle”. Het moment waarop ik ergens reageer in dit forum, wil het Nederlandse woord me soms niet te binnen schieten, mogelijk ondersteund doordat ik op het Amerikaanse forum ook nog eens actief ben. De conclusie moet dan zijn: neen het heet geen ‘button’ maar een hieltje! Sorry Liuwe voor het ongemak, zoals dat dan heet.
Ach Frits, als Fries ben je je des te meer bewust van het verschijnsel "taalverlies"! Veel Friezen spreken Nederlands tegen hun kinderen en dus zie je de taal concreet verloren gaan. Maar met het Nederlands is dat proces ook al begonnen, al is het dan nog onmerkbaar klein. Kijk in Amsterdam maar eens op de bordjes in de winkels! Zo begint het proces... Ja, taille, ik had het kunnen weten. Het boek van Louis Metz geeft alle technische termen, maar C bout staat er niet in... :/
Bladwelving? Bladgolf? Bladholling? Bladdal? Bladdunning? Randholling? Randverdunning? Er moet toch wàt te vinden zijn? :/
Met Hohlkehle wordt niet de welving van het blad of bladen bedoeld, maar die specifieke uitholling en lichte welving langs de rand die een heel speciale sierlijkheid aan de dag legt bij een bepaalde lichtinval. Daarom ga ik ook niet aan het werk met het vinden van een andere Nederlandse naam daarvoor. Sommige begrippen laten zich simpelweg niet vertalen. Iedere vertaling gaat namelijk mank. Zij die er wel naarstig naar willen zoeken wens ik succes. De vraag blijft echter bestaan of die nieuwe naam wel een algemene erkenning zou krijgen. Dat is dan wel vereist wil de hele exercitie slagen. Daarmee zijn we met z'n allen dan wel weer een heel eind afgedwaald van het oorspronkelijke onderwerp, maar dat schijnt in een ommezien te gebeuren. In ieder geval wordt de 'Hohlkehle' niet aangebracht door te graveren!
Om weer helemaal terug te keren naar het onderwerp hieronder dan een afbeelding van de wijze waarop Antonio zijn monogram pleegde in te kerven in het hieltje: Hij had een naam die zich gemakkelijk als initialen liet inkerven!
Om terug te keren naar het onderwerp van het (laten) graveren van initialen. Ik zou het wel leuk vinden als ieder instrument een soort stamboom zou bezitten. In het centraal museum in Utrecht hebben ze een zaaltje voorzien van transparante wanden waardoor de achterzijde van de schilderijen te zien is. Die zitten vaak vol labeltjes en zegeltjes van vroegere bezitters, tentoonstellingen of douane-inspecties. Wat zou het toch leuk als instrumenten er ook mee vol zaten, zodat je bij ieder instrument je eigen verhaal kunt bedenken zoals in de film `the red violin`. Omdat er niet veel mensen te vinden zullen zijn die een hele gebruikersstamboom op het lege achterblad zullen krassen, wil ik bij deze alle lezers van dit forum oproepen om een etiket aan de binnenzijde te plakken waarop staat wie jezelf bent en wie de vorige eigenaar was. Andere wetenswaardigheden mogen ook.
Je hebt het over 'terug keren naar het onderwerp: graveren, maar vervolgens gaat het over labels en zegels plakken. :| Een etiket of zegel plakken aan de binnenkant? Laat ik eens mee gaan met de gedachte. Dat zou dan inhouden dat al die etiketten of labels door -meestal het linker- f-gat naar binnen moeten. Op een zeker moment –en dat is al heel snel- zijn de toegankelijke en beschikbare plaatsen bezet. En dan? Het komt wel eens voor dat een reparateur, nadat het bovenblad er is afgehaald omdat het voor de reparatie absoluut nodig was, met potlood een melding schreef aan de binnenzijde van het bovenblad. Die is dan met een spiegeltje en enige kennis met het teruglezen van spiegelschrift wel te ontcijferen. Maar een hele historie van het reilen en zeilen van het instrument erin zetten? Lijkt me niks!
Een reparatie aantekening in een instrument; je komt het af toe tegen wanneer een instrument open moet. Alleen wanneer een aantal reparateurs al een aantekening gemaakt heeft, wil ik er nog wel eens iets bijschrijven, zodat er geen misverstanden kunnen ontstaan, maar anders doe ik het niet.
"Je hebt het over 'terug keren naar het onderwerp: graveren, maar vervolgens gaat het over labels en zegels plakken." Je hebt gelijk Frits. Ik was afgedwaald door de opmerking dat soms wel de maker maar niet de gebruiker zijn initialen in een instrument achterlaat. Doorfantaserend kwam ik toen uit bij de labels omdat al dat gegraveer in een achterblad zelfs mij iets te gortig is. Hoewel, misschien als het mooi is gedaan... ik zal er eens over nadenken. Ik moet opeens denken aan een kerkje in Mirecourt, waar de namen van de kerkgangers in de banken waren gesneden. Dat was toch wel erg mooi.
Zitten we in ieder geval weer 'on topic' Trouwens in Mirecourt heeft bijna elke inwoner een scherp zakmes in de broekzak en ja, als er dan even wordt uitgerust op een houten bank dan wil zoiets nog wel eens gebeuren. Het gemeentebestuur overweegt nu dan ook om stelselmatig alle houten banken te vervangen door betonnen exemplaren.
