Ik ben dit jaar eindelijk ingeschreven in de muziekschool en heb officieel vioolles. Ervoor had ik al een paar jaar, telkens met lange onderbrkeingen zelf geoefend. De eerste lessen gingen goed: mijn leraar was verwonderd wat ik helemaal alleen al verworven had. Maar nu is het precies terug naar nul: vioolhouding was in het begin al niet goed, maar wel de strijkstok. Nu is mijn vioolhouding wel goed hoop ik, maar kan ik niet meer met mijn strijkstok overweg. Bovendien moet ik mijn vingerzetting anders doen (alle vingers tegelijk op de snaar als je een vierde vinger speelt). Ik ben ondertussen 50 jaar, ik heb gewacht tot mijn kinderen groot genoeg waren om zelf echt te beginnen.... ik hoop dat ik het volhoud; ik wou dit even kwijt.
Hilleke, van harte gefeliciteerd met je eerste officiële vioollessen! Die heb je toch maar mooi doorstaan En allicht dat je er iets van op hebt gestoken, in elk geval een (laten we aannemen) betere vioolhouding. Komt vaker voor hoor; je leert een bepaald onderdeel aan, hebt het gevoel dat dat beter gaat, maar tegelijkertijd lijkt iets anders dan voor geen meter meer te gaan... is eigenlijk heel normaal; je kunt nu eenmaal niet twee 'problemen' tegelijk aanpakken. Alles op z'n tijd dus. Viool leren spelen is, zeker in de beginfase, een kwestie van veel geduld... het duurt nu eenmaal een tijdje voordat je er een beetje behoorlijke klank uit krijgt. Tijdens mijn eerste lesjaren heb ik meerdere malen op 't punt gestaan er definitief mee stoppen, maar ben achteraf dolblij dat ik er toch mee door ben gegaan... Alles wat je er aan moeite, frustratie (om niet te zeggen 'bloed, zweet en tranen'...) en stug blijven volhouden instopt, blijkt meer dan de moeite waard te zijn geweest wanneer je ontdekt dat je een mooie klank kan maken, dat je hoe langer hoe meer dingen zo kan spelen zoals jij dat wilt, en helemaal wanneer je eenmaal zo ver bent dat je met anderen kunt samenspelen, kamermuziek of in een heus orkest. Succes gewenst !
Hoi Hilleke! Het "terug naar nul" is uiteindelijk maar relatief. Telkens als je een nieuwe techniek bij je bestaande mogelijkheden wilt voegen, is het belangrijk om vanaf "nul" de nieuwe beweging te laten integreren. Mensen die wisselen van docent, klagen hier ook nogal eens over. Het bijschaven van houding en techniek zal eigenlijk altijd door gaan omdat je van "grof en eenvoudig" geleidelijk aan naar moeilijkere stukken gaat die een meer verfijnde speeltechniek vereisen. Het neerzetten van 4 vingers tegelijk is zeker een waardevolle oefening om het "frame" van de hand stabiliteit te geven, maar je zal over een tijdje evengoed passages tegenkomen waar dat juist niet moet vanwege snelheid of vibrato. Van mij ook succes gewenst.
Hoi Hilleke, ik speel ongeveer 6 maanden, ben 42 jaar en kan er dus nog niet veel van. Aangezien ik geen voorkennis/ervaring had hoef ik niets OPNIEUW te leren, maar alles NIEUW. En dat gaat per dag zo'n beetje met ups en downs. Ging het gisteren best aardig, is het vandaag weer helemaal niets naar mijn idee. En waar dat dan aan ligt...? Ik speel piano en til daarom al mijn vingers op, maar ik ben er inmiddels achter dat je inderdaad zuiverder kan spelen als je ze (of in ieder geval 1) laat liggen. Toch is het iedere keer weer leuk om te spelen, en ik hoop dat je dat ook hebt, want dan ga je zeker door. En o ja, mijn kinderen zijn nog schoolgaand en op mijn vraag of ze het vervelend vinden als ik speel zeiden ze: "nee hoor, daar wordt je alleen maar beter van".
Ik lees 42 en 50 jaar. Doe er nog maar wat bij en je hebt mijn leeftijd. Ik ben over een paar maanden 2 jaar op les en houd het dus nog steeds vol. En waarom niet eigenlijk? Zolang de studie geen straf maar een dagelijkse leuke hobby is ga je vanzelf naar het volgende studiejaar. Alleen zodra je naar het resultaat van al je inspanningen kijkt, tja, dan is er weinig te vinden om vrolijk van te worden. Snelle stukjes mooi naspelen is ver weg zo het al ooit te verwezenlijken is. Eindeloos herhalen dat je er wel eens moedeloos van wordt. Maar eenmaal thuis gekomen ligt er dan weer de uitdaging. "Nu zal het me lukken", niet te hard strijken, juiste timing tussen linker vingers en de strijkstok, 3de vinger iets hoger, rechter arm stil houden, g/gis, f/fis etc. Maar nu, met de kerstdagen in zicht, kan ik inmiddels alle kerstliederen in langzaam tempo uit mn hoofd spelen en nog zuiver ook. En dat is echt genieten. Misschien kan een jonger iemand of iemand met meer talent dat al na een paar maanden maar als je wekelijks al je huiswerk doet en je merkt dan dat je toch zomaar een bekende melodie correct kan spelen geeft dat toch wel veel voldoening.
En dan toch voel ik me eigenlijk wel bevoordeeld met het feit dat ik nog maar 22 ben en een half jaar geleden dan toch maar besloten heb me in te schrijven voor de muziekschool. Jaap (en de rest) ik heb erg veel respect voor je doorzettingsvermogen en om het gewoon te doen op jouw (of moet ik u zeggen ) leeftijd, want ik besef me maar al te goed dat mij dit ooit ook gaat overkomen op een hoogstwaarschijnlijk ander vakgebied. Simpelweg klasse!
Ik dacht: ik ga eens kijken op het forum, je weet nooit dat er reactie komt. En wat lees ik nu allemaal? JULLIE ZIJN ALLEMAAL SCHATTEN! Ik denk dat ik direct ga beginnen met spelen.... de kerstliedjes heb ik ondertussen ook op de muziekstaander gezet. Hartelijk dank en ook veel speelgenot.
Ik schreef "en nog zuiver ook". Maar ben zojuist van les teruggekomen met de opdracht de komende week alleen een toonladder te spelen omdat ik de ingestudeerde etude niet zuiver speelde. Niet echt leuk en nog moeilijk ook om jezelf te controleren of je het goed doet. En dan denk je "hoe verder als het niet lukt?" Zeg nu met Hilleke : "Ik hoop dat ik het volhoud".
Oei Jaap toch... dan moet er van onze kant toch wel een beetje medeleven komen met zo'n week toonladder-rantsoenering in zicht. Maar je schreef dat je de kerstliedjes zuiver speelde. Dat is toch al mooi meegenomen want dat is nu juist de praktijk voor de komende maand waar je indruk mee gaat maken op je familie? Ik heb geleerd dat iedere zuivere noot, een op tijd gecorrigeerde valse is. Gewoon positief bekijken. Ook Hilleke succes met de kerstliedjes.
Dag Jaap Elke mens mag beloond worden voor zijn inspanning. Ik ben erg goed in het belonen van mijzelf: eerst oefenen met desnoods toonladders, daarna de leuke kerstliedjes als beloning! (en soms ook chocola... maar ja...). Mijn favoriet is jingle bells: daar word ik goed gezind van. Wat is jouw favoriet?
Het vreemde is dat wanneer ik bv een kerstliedje speel ik aanvoel hoever ik mn vinger moet verschuiven om zuiver te spelen. Omdat die langzamer gaan heb je ook meer tijd je te concentreren op de komende toon en de daarbij behorende vingerzetting. Bij een etude echter komen de vingers zomaar op goed geluk ergens neer, wel ongeveer op de goed plek maar dus net niet helemaal. Wat mijn favoriete liedjes zijn? Ben van de oude stempel, Stille nacht is erg mooi. En als ik met "Ere zij G." begin kan ik niet stoppen voordat ik die helemaal uitgespeeld heb. Maar hou eigenlijk meer van mindere vrolijke muziek. En dan kom ik uit op de Paasliederen uit de Mattheus Passion van J.S.B. Tragedie ten top met een ondertoon van overwinning, prachtige melodien. Speelde die zelfs van de zomer in de vakantietijd nog bij 25 graden...lekker solo. Ik bedenk me nu dat het perfecter en met nog veel meer gevoel kunnen spelen van dat soort muziek onbewust steeds weer opnieuw de stimulans was en is om door te zetten als het even tegen zit. Heb jij een bepaald doel met je vioolstudie Hilleke, in een groepje of zo? Nog even over het zuiver spelen. Ik heb wel een keer van iemand gehoord die met vioolles gestopt is omdat zij het zuiver spelen niet onder de knie kreeg. Was nog een jong iemand trouwens. Ik hoop niet dat het aanleren van de juiste vingerspreiding een niet te overbruggen probleem zou kunnen worden als je er niet van jongs af aan op hebt geoefend.
Aan iedereen en Hilleke in het bijzonder: heb vooral veel plezier in het oefenen en wees blij met elke minieme vooruitgang. Viool leren spelen lijkt voor mij op "de processie van Echternach", als die jullie bekend is... Dat is een bedevaart waarbij men 3 stappen vooruit gaat, en daarna twee achteruit. Op de lange duur kom je er ook! En aan Jaap: ik denk dat zuiver spelen vooral een kwestie van gehoor is. Als je al hoort of de toon goed zit of niet, is dat het begin van het zuiver leren spelen -denk ik toch-. Telkens als ik iets moet bijsturen (bijvoorbeeld linkerhand meer naar de toets toe draaien), ga ik voor een bepaalde periode weer "valser" spelen, omdat de vingerzetting precies iets anders lijkt dan voor deze "technische aanpassing". Maar na een tijd word je ook dat weer gewoon. Ik ben er 36, en ondervind toch ook dat bijleren minder snel gaat dan bij mijn kinderen, en vooral de snelle stukjes lukken bijna nooit goed... Maar toch: volhouden hee! Groetjes en veel oefenplezier!
Hoi Jaap, mijn docent zegt dat je, om zuiver te kunnen spelen, eerst moet weten hoe het eigenlijk moet klinken (fijn als je het stuk niet kent en DUS niet weet hoe het moet klinken). Maar daarom kan je kerstliederen wel zuiver spelen, omdat je die al kent. Ze leerde mij om bv de D op de A snaar te vergelijken met de losse D snaar (kan ook met de G op de D snaar en dan vergelijken met de losse G snaar etc). Dan kan je in ieder geval een aantal noten zuiver spelen. De andere noten moeten "daar dan tussen passen". Ik speel lastige stukjes een keertje op de piano, dan weet ik hoe het moet klinken, vond mij docent niet erg, en ik merk dat ik de piano nu minder nodig begin te hebben. Blijf genieten!
Zoals je je 3de vinger kan vergelijken met de losse snaar daaronder (oktaaf) en je 4de vinger met de losse snaar daarboven (prime) zo kan je de 1ste vinger ook controleren met de losse snaar daarboven. Dan krijg je een reine kwart-afstand. Bijvoorbeeld: 1ste vinger op de D-snaar is een e. Als je wilt weten of die zuiver is, strijk je tegelijk een losse A-snaar om die samenklank consonant te krijgen. Het leren horen van reine kwarten is net zo als bij reine kwinten waarin je je viool stemt.
Dat was een leerrijke opmerking voor mij: Ik had er nog nooit aan gedacht dat ik op die manier niet alleen mijn vierde vinger, maar ook mijn derde en mijn eerste kon 'vergelijken'. Wat ik wel al gemerkt heb, is dat wanneer je volledig zuiver speelt, je viool dan ook klankvoller is: de andere snaren (dan waar je op speelt) klinken dan als het ware mee. Gisteren had ik les. Mijn docent zegt dat je houding bij een viool bij alles 'rond' moet zijn. Eindelijk denk ik nu door te hebben hoe ik mijn strijkstok moet hanteren. De duim een beetje rond, de pink loodrecht op de stok, maar niet stijf en gespannen, ook een beetje rond. De andere vingers: rondom de stok. De buiging van je pols: een beetje rond: dat is je hoogste punt, maar weer niet zo hoog dat je een hoek gaat vormen. Als je in de spiegel kijkt moet je een deel van een cirkel krijgen vanaf je linker-elleboog tot je rechterelleboog. Je tilt je rechteronderarm meer of minder op afhankelijk van de snaar die je bespeelt. Tot zover de theorie: ze sprak mij aan. Ik vond dat duidelijk. Ik hoop dat jullie hier ook wat aan hebben. Nu nog de praktijk...
Mooie ontdekking en klopt helemaal! Al spelend zie, voel en hoor je het meeresoneren van de andere snaren dat een bevestiging is van zuiver spel. Het klankvolle effect waar jij het over hebt, wordt veroorzaakt door boventonen. Bij onzuiver spel of onzuivere stemming mis je die boventonen waardoor de "glans" van je toon af gaat. Alles wat rond staat, heeft de funktie van een schokbreker en kan bewegingen als streekwisselingen soepel opvangen. Vanuit een gebogen stand kan je zowel nog intrekken als uitstrekken zonder een gewricht "op slot" te laten schieten. Je beschrijft je houding met overtuiging; je ziet er zelf het nut helemaal van in en dat is denk ik al de helft van het werk. Toen ik als klein kind naar les ging, deed je dingen omdat je het moest zonder er het nut van in te zien. Dus als de leraar even niet keek, stond er geeneen vinger meer zoals jij dat zo mooi beschreef. De weg van de minste weerstand. Helaas als de leraar ook de weg van de minste weerstand kiest door het niet te corrigeren "want ze luistert toch niet", sluipen er onhandige fouten in. Fijn dat jouw docent jou de dingen vertelt op een manier die jou aanspreekt.
Wat Hilleke en Rebecspeelster beschrijven is heel herkenbaar. Ik word er ook steeds op gewezen om 'rond' te spelen. Het lukt al aardig om een etude te spelen, maar varieren in hard/zacht lukt niet goed. Wat ik hard wil spelen, wordt weer afgeknepen. Hoe kan ik wel varieren in hard/zacht?
