Ik heb nu een jaar klarinetles en dat gaat als een speer. Ik begin steeds vaker te denken aan een strijkinstrument. Ik heb het niet eerder overwogen, want ik dacht dat ik daarvoor te oud ben, maar ik blijk best muzikaal en met motivatie (ik oefen elke dag) kom ik er wel. ik zou altijd nog graag een strijkinstrument in een symfonieorkest willen bespelen. Nou zijn mijn vragen: - is het reeel om nog een strijkinstrument in de vingers te krijgen als je reeds 43 jaar bent en nog moet beginnen? - welk instrument zal ik kiezen viool, altviool of cello? welk instrument is het eenvoudigste/moeilijkste te bespelen en naar welk instrument is er over het algemeen de meeste vraag naar in een amateurorkest? - is een mjziekschool de beste start of zijn er ook andere opties voor een goede opstart?
Hallo Johannes, Je bent nooit te oud om te beginnen. Als je er plezier in hebt, maakt het toch niet uit hoe oud je bent? Wat betreft het instrument dat je zou moeten kiezen, welk instrument spreekt je het meest aan? Natuurlijk ben ik bevooroordeeld omdat mijn instrument cello is, dus daarom zal ik je dat sneller aanraden. Maar als je doel is samenspelen, zal je met een cello sneller uit de voeten kunnen. Een basso continuopartij bij een barokcompositie kan je al redelijk snel spelen in verhouding tot veel andere muziek. Als je echter een instrument uitkiest omdat er het meeste vraag naar is, dan zou ik voor altviool kiezen. De schaarste van violisten en cellisten is volgens mij ongeveer even groot. Er zijn meer violisten (zeker op dit forum), maar daar zijn er ook meer van nodig (alleen niet noodzakelijk op dit forum ). Wat betreft spelen in een symfonieorkest, dat hangt geheel af van jezelf. Ik ken cellisten die al twintig jaar spelen, maar die lang niet het niveau of doorzettingsvermogen hebben om in een goed orkest mee te komen. Aan de andere kant ken ik cellisten die na zes jaar les prima mee kunnen komen (maar die zijn wel vaak in hun tienerjaren begonnen). Mijn ervaring is dat de sleutel om dit te bereiken bestaat uit een combinatie van muzikaliteit, doorzettingsvermogen, en bovenal een goede leraar. Maar bedenk ook dat er tussen amateurorkesten veel niveauverschillen zijn. Natuurlijk kan je op de muziekschool les nemen. Maar mijn ervaring is dat je het daar maar net moet treffen met de docent. Bovendien is de duur van de lessen op een muziekschool niet bepaald ruim. Daarnaast zit je eigenlijk altijd meteen aan een jaarcontract vast. Ik zou je eerder een privéleraar aanraden. Daar kan je meestal een proefles krijgen voordat je je vastlegt. En als je je committeert, is dat meestal ook maar voor een half lesjaar. Ook wat betreft de lengte van je lessen zijn privéleraren flexibeler om zich aan te passen aan jouw wensen en mogelijkheden.
Hallo Johannes, Ik denk dat je eerste wens moet zijn een strijkinstrument te kunnen bespelen en daarna pas een plekje in een orkest te mogen krijgen. En ook de keuze van instrument zou meer van je eigen voorkeur moeten afhangen dan van de vraag vanuit een orkest. Gaat het alleen maar om een plek in een orkest dan zijn er wel makkelijker instrumenten. Een strijkinstrument vereist voor de gemiddelde leerling echt veel doorzettingsvermogen en het is dan de vraag of je gedrevenheid voor een orkestplekje daarvoor groot genoeg is als je liefde voor een strijkinstrument daarna pas komt. Maar gesteld dat beiden evengroot zijn dan hangt het slagen helemaal van jezelf af. In het algemeen geldt vooral voor een strijkinstrument hoe jonger hoe beter. Dat houdt in dat een een oudere leerling in zijn kunnen altijd beperkt zal blijven, afgezien van bizondere begaafden. Wat mijzelf betreft, ik ben nu 63 en heb ruim een jaar vioolles. En de studie verloopt redelijk, ik moet er veel voor doen maar ik vorder gestaag. Natuurlijk droom ik er ook wel eens van in een amateurorkestje te spelen. Maar ik weet dat ik vanwege de leeftijd gewoon wat trager in het opnemen ben. Ook de vingers zijn wat minder soepel, eigenlijk werkt de hele motoriek minder goed dan je zou willen. Maar met het nodige doorzettingsvermogen, bij mij om in de toekomst net zo mooi te kunnen spelen als mijn lerares ook al is het op een lager niveau, kom je denk ik best wel heel ver. En als ik nog 20 jaar jonger was dan wist ik het wel. Ik zou elk vrij uurtje aan mijn viool besteden en ik zou er alles aan doen een amateursorkestje te vormen met wat medeleerlingen van de muziekschool en het zou me lukken. De muziekschool bevalt mij tussen haakjes erg goed. Mijn inziens moet je toch alles zelf doen, je hebt alleen iemand nodig die je corrigeert en motiveert. En vooral de eerste jaren kunnen de meesten op een muziekschool goed uit de voeten denk ik, al moet je wel een beetje geluk met je toegewezen docent hebben. Als er een bepaalde klik is zit je al voor een heel eind goed. Succes en we horen wel van je keuze en vorderingen. Jaap
Altviool of contrabas zou ik zeggen; daaraan is in veel orkesten de meeste behoefte. Het beleid t.o.v. aanname van volwassenen als leerling op de muziekschool verschilt sterk van plaats tot plaats en meestal ben je gebonden aan de muziekschool die door de gemeente wordt gesubsidieerd; een kwestie van ter plaatse je voelhorens uitsteken. Over privédocenten is hier al veel zinnigs gezegd. Overigens, ik heb nog wel oudere beginners meegemaakt, tot en met al tamelijk hoogbejaarde! Zorg in ieder geval voor een goed instrument mocht je beginnen!
erg bedankt voor jullie uitgebreide reacties. ik neem ze mee in mijn overwegingen, maar ik word er wel enthousiast van. Ik ga me maar eens verdiepen in de altviool. Ik denk dat dat ook wel bij me past. Bij de klarinet merk ik ook dat ik liever een tweede of derde parij partij speel als de eerste (=melodie?)partij. Ik hoop dat ik hier nog vaker van jullie expertise gebruik mag maken. Ik laat nog van me horen.
Hallo Johannes, Ik ben met cello begonnen op mijn 33e en het gaat in een vlot tempo. Ik had al wel heel wat jaren muziekervaring op hobo. En daar komt mijn toevoeging ook vandaan: Verkijk je niet op het verschil tussen een blaas- en een strijkinstrument. De overstap van het 'niet vastliggen van de noten' om het zo maar even te noemen, is mij behoorlijk tegengevallen. Het strijken vergt een zo andere techniek en, in mijn ogen, zoveel grotere uitdaging dan het blazen, dat succes op het ene volgens mij niet vanzelfsprekend succes op het andere hoeft te betekenen. Maar ondanks dat is het natuurlijk wel heel erg leuk, en als je de wens hebt: doen!
Coop, Ik herken je opmerking: ik ben nu vooral bezig om technisch een intrument te leren beheersen en de juiste noten, ritmes, etc te blazen. ik ben me er zeker van bewust dat het strijkeinstrument iets heel anders is. ik heb een paar jaar gezongen in een kamerkoor. Het leukste vond ik de a cappella: je wordt gedwongen zuiver te intoneren. dat stel ik me ook voor bij een strijkinstrument. De kik als je een toon mooi zuiver kunt pakken, vooral als je samen een mooi akkoord moet neerzetten. Ik realiseer me dat je dat niet zomaar beheerst, maar ik heb in mijn leven gemerkt dat ik met gerichte doelen nog meer plezier heb om iets te ondernemen (en erin te slagen!). Bedankt ook voor jouw reactie.
Hallo allemaal, ook ik ben als volwassene begonnen met viool, namelijk op mijn 33ste, en als volkomen amuzikaal opgevoed mens... Ik ben gestart samen met mijn zoontje, met de Suzukimethode, aangevuld met Sassmanshaus of zoiets. Ik vond het van in het begin super. Het was en is niet gemakkelijk, maar inderdaad, de voldoening als iets na veel oefenen begint te lukken, is fantastisch, en daar doe ik het voor! Ik heb soms al gedacht: waar ben ik eigenlijk mee bezig, heeft dit wel zin, maar niets doen is nog veel zinlozer, niet? Dus ik ga ervoor, les per les, en droom er stiekem wel van om ooit (dat zal wel nog heel lang duren) in een amateurorkestje te kunnen spelen. Na twee jaar ben ik overgestapt (ook weer samen met mijn zoontje) naar een officiële muziekschool, en tegelijk gestart met "echte" notenleerlessen voor volwassenen. Dit eerste jaar loopt nu ten einde. Dat betekent dat ik binnenkort een proef moet afleggen (twee stukjes spelen met pianobegeleiding). Het gaat over een Gavotte uit het tweede Suzukiboek, en een stukje uit een concertje van Mokry. Ook van het vak notenleer heb ik nog een examen: theorie, gehoor en zang. Ik vind het best wel spannend, en heb vooral last van plankenkoorts voor het vioolexamen. Het is namelijk heel moeilijk, vind ik toch, om ontspannen te spelen als je je wat onzeker voelt (ik kan dan een "strijkstokvibrato" ten hore brengen ...) Maar toch: ik ga ervoor, het moet en zal lukken, en het is vooral heel heel erg leuk. Door muziek te leren is er voor mij een wereld open gegaan, ben ik een meer ontspannen en zelfverzekerder persoon geworden, zonder dat ik dat ooit verwacht had, het overkomt mij gewoon. Aan iedereen die twijfelt: niet twijfelen, doen!
Hoi Johannes, Heb je al besloten wat je gaat doen. Mijn ervaring is dat het niet zo'n rationele keuze hoeft te zijn. Je kiest het instrument wat je het mooiste vindt. Een instrument goed bespelen, is altijd moeilijk. Ieder instrument heeft moeilijke aspecten, denk ik. En als je goed bent, is er vast wel ergens plek in een ensemble... Ik denk dat je niet te oud bent om te beginnen. Zelf ben ik wat ouder als beginner (twintiger ipv kind /tiener). Ik denk alleen dat je in je achterhoofd moet houden dat je misschien wat minder spontaan / snel vorderingen maakt. Hoewel je dat met doorzettingsvermogen weer recht kunt trekken. Succes!
dag allen, bedankt voor jullie aanmoedigingen. Ik ga in september op altvioolles en krijg deze week de altviool. Welnu, zo blij als een kind en ik kan haast niet wachten...
Ben 42 jaar, nu 5 maanden bezig en heb de tijd van mijn leven!! Dus, als je iets anders kan wat wel brood op de plank brengt, kan je na het eten lekker viool spelen.
