Bij het gehoorexamen, onderdeel van de theorie-examens, moesten we gehoordictee's maken en toonafstanden kunnen horen. Ook de majeur en mineurtoonladders herkennen op gehoor. Keimoeilijk! Ik had een voldoende. Maar zeker geen absoluut gehoor!
Bij A examen kreeg je een gehoorexamen. Maar bij B dus nog uitgebreider. Met intervallen en drieklanken erbij. Dan ben je gewend om viool te spelen en dan krijg je pianoklanken te horen. Dat was voor mij toch wel lastig. Geen absoluut gehoor dus.
Maar je hoeft toch geen absoluut gehoor te hebben om intervallen te kunnen herkennen en benoemen? Dat zou niet best wezen: vallen er hele hordes af.
Klopt Frits. Maar het waren niet alleen intervallen. Door de emoties in een emotionele tijd plus zenuwen schoot ik flink in de stress. Ik vond het een heftig examen.
Ik was piano gewend, maar het heeft bij mij weer een hele tijd geduurd voor ik met zingen de tonen herkende! In ieder geval wel knap werk van je met dat examen en dat in een stressvolle tijd!
Leuk filmpje Tobias! Het is dus beiden bijzonder. Relatief of absoluut gehoor. En ik ben erg muzikaal blijkt door dat filmpje. (Die man zegt het )
Ik wist al de je erg muzikaal bent. Maar ik wilde je het niet zeggen, want dan had je neus wel eens kunnen gaan krullen, en dat zou zonde zijn want de neus die je nu hebt, staat je erg goed.
Haha Tobias! Dank je wel! Ik ben ook erg blij met de neus die ik heb. Ik weet niet of ik heel muzikaal ben. Weer zo'n vraag; wanneer ben je heel muzikaal? Ik zie mezelf als een gemiddeld muzikaal iemand. Jammer dat ik niet eerder ben gaan vioolspelen. Daar baal ik van. Dat ik de soepelheid van een jong iemand niet meer heb.
Heel veel volwassenen kiezen op latere leeftijd nog voor een eerste of tweede instrument. Maar ze kiezen meestal niet voor een strijkinstrument, ze kiezen liever de piano of de gitaar, of één of ander blaasinstrument. Ook is het zo dat als iemand op volwasen leeftijd toch voor een strijkinstrument kiest, de kans klein is dat ooit een professioneel nivea gehaald wordt. Verder speelt natuurlijk mee, dat een strijkinstrument ook lichamelijk moeilijker is te bespelen op latere leeftijd. Een piano gitaar of blaasinstrument stelt minder eisen aan het lichaam. De altviool heeft door zijn iets grotere omvang het voordeel dat de afstanden tussen de tonen wat groter zijn dan bij de viool, zodat je dan iets gemakklijker zuiver kunt spelen. Van de viool de altviool en de cello is ook lichamelijk gezien de cello eigenlijk het minst belastend voor het lichaam. Ook zijn op de cello de afstanden nog groter, dus milimeter werk zoals op de viool en altviool is er niet bij, zodat het wat gemakkelijker is om ongeveer de juiste toon te treffen, zelfs iets vals spelen wordt minder snel gehoord. De cello is dus een aanrader, ook voor mensen boven de pensioen gerechtigde leeftijd die nog een strijkinstrument willen gaan bespelen, de staartpin rust op de vloer dus je hoeft het instrument niet te dragen, en je kan er gemakkelijk bij zitten.
Uhmm...je kan idd zitten maar door de omvang van het instrument is de cello zeker niet het instrument met de minste belasting. Viool en altviool strijken bv veel lichter en de cello geeft een behoorlijke belasting op de rug... Excuus, we gaan off topic
Als geintje speelde ik vandaag op mijn dochters viooltje een noot. En vroeg of ze kon horen welke. (Ze kon het niet zien) Ze raadde hem juist. Op een paar noten na raadde ze alles goed. Dat ze sommige niet juist had lag waarschijnlijk aan mij. Ik heb (nog) nooit les gehad dus ik zal niet alle posities juist wegzetten. Ik weet van de 1e 4 posities waar de noten zouden moeten zitten, maar ik hoor natuurlijk niet of dat ik precies goed zit. Ik zal binnenkort eens peilen of ze op de piano ook hoort welke noot ik speel. Ik vraag mij af, als je een absoluut gehoor hebt moet je die blijven "trainen" om het te behouden? Dus als een relatief gehoor.
Ik denk dat zij dus met vioolspelen automatisch haar absolute gehoor onderhoudt, als ze inderdaad absoluut gehoor heeft. Bij haar werkt dat zo (net als bij kinderen die engels leren door engelstalige t.v. films met ondertiteling te zien. Andere kinderen pikken het engels daar minder makkelijk door op en zo is het ook met het ontwikkelen van het gehoor en of het dan absoluut of relatief is.
Mijn zoon heeft een absoluut gehoor en dat bleek al op zijn vierde ofzo, toen hij zei dat zijn walkman niet goed was (te snel of te langzaam en dus te hoog of te laag), terwijl niemand anders iets hoorde. Walkman teruggestuurd en het bleek inderdaad niet helemaal goed te zijn. Hij traint niets aan zijn gehoor (speelt wel af en toe piano en bas) en heeft nog steeds een absoluut gehoor. Niet alleen bij muziek, maar ook bij allerlei andere geluiden roept hij vaak welke toon het is. Alles wat hij een keer gehoord heeft, kan hij ook naspelen.
Wat is dat toch met dat gehoor. Mijn Vader zong graag en veel maar vaak tegen de toon aan, dus eigenlijk een beetje vals. Meezingen ging prima want in de kerk hoorde je hem boven alles uit. Maar nu komt het vreemde, als je hem een blad muziek gaf met een lied dat hij niet kende dan zong hij het zo van het blad, en goed op toon, want als je later dat lied hoorde dan bemerkte je dat hij het precies op toon van het blad had gezongen. Mijn Moeder luisterde er dan naar en leerde het lied uit haar hoofd. Ze vergat het niet meer en zong het altijd precies op toon. Mijn Vader onthield het ook maar als hij zonder muziek zong en ook niet mee kon zingen, dan was het weer tegen de toon aan, ra ra hoe kan dat. Ikzelf gebruik bijna nooit muziek, en speel bijna alles uit mijn hoofd.
Ik had het filmpje in #29 nog niet eerder bekeken. Wat mij opviel bij de eerste proefpersoon was dat ze dacht een absoluut gehoor te hebben. Dat werd even getest: de eerste noot gokte ze fout. Bij de tweede zag je dat ze die afleidde adh van wat ze bij de eerste als antwoord gaf. Allebei fout. Deze vrouw heeft dus geen absoluut gehoor en weet waarschijnlijk ook niet wat de definitie daarvan is. Tenslotte viel mij een bijzondere uitspraak op van de professor: het hebben van een goed geheugen voor toonhoogtes is niet hetzelfde als het hebben van een absoluut gehoor. En daar gaat het heel vaak mis!
