Waarom ontroerd muziek ons en waarom vinden we dat een bepaald stuk juist door die ene violist gespeeld moet worden, het zijn de roerselen der ziel die wij niet begrijpen of doorgronden kunnen. Zo hoor ik het Adagio uit het Vioolconcert no.3 van Mozart het liefst gespeeld door Hrachya Avanesyan, trouwens met dit Adagio heb ik wat, het doet me denken aan mijn verloren liefde en de pijn die ik voelden toen alles voorbij was . Deze muziek brengt alles weer in herinnering maar door de schoonheid ervan is deze muziek ook een soort balsem voor mijn ziel. Ik zie mijn geliefde weer voor me met haar mooie bruine ogen, ogen die zo rein en zuiver waren als een weids landschap na een onweersbui, alles was mooi aan haar zoals ook alles mooi is aan dit Adagio. Oude pijn die was ingesponnen in mijn ziel komt weer naar boven, het luisteren naar deze muziek is een soort zelfkastijding, oude wonden gaan weer open maar worden door de muziek dragelijk gemaakt en overgoten met aanvaarding.
Tobias, dit is inderdaad heel mooie muziek en ik kan mij dan ook voorstellen hoe deze muziek balsem kan zijn. Muziek die ik helemaal 'grijs' heb gedraaid als LP na een dag intensief werken, studeren en allerlei andere drukke besognes: de Vier Letzte Lieder van Strauss, gezongen door Jessye Norman. En zowaar, er is een youtube-opname van. Op mijn LP (uit de jaren '80) zingt ze het zelfs nóg mooier (maar dat kan verbeelding zijn). (mag op strijkersforum, want strijkers in het orkest) Juist van deze muziek werd ik helemaal rustig, en niet alleen dat, het blijft mij raken en bijzonder mooi!
Je hebt heel creatief alvast even vermeld dat er ook strijkers in voorkomen, maar het gaat hier toch om de zangeres. De strijkers die er aan meewerken worden niet besproken. Ik vind dat op deze manier de intentie van StrijkersForum geweld wordt aangedaan, want zo kunnen we ook heel gemakkelijk gaan toelaten alle: piano-, orgel-, harp-, fluit-, hoorn-, fagotconcerten om maar een paar te noemen. Die worden immers ook begeleid door strijkers? In dit geval (#3) is het niet als onderwerp opgevoerd en in die zin kan er enige coulance worden toegepast, maar hier moet terughoudend mee worden omgesprongen om te voorkomen dat een precedent geschapen wordt en bovengenoemde concerten zullen volgen met als argument dat het bij Marcelita ook werd toegelaten. Zodra de praktijk uitwijst dat een aanvulling op de Regels nodig is, zal die worden aangebracht.
Frits, je hebt wel gelijk! Het punt was dat deze zangeres eigenlijk nagenoeg geheel hetzelfde deed bij mij als het adagio van Mozart bij Tobias (behalve dan dat er bij mij geen triest overlijden van een naaste een rol speelde). Maar ik ben het er helemaal mee eens dat dit de deur openzet naar oneigenlijk gebruik van het strijkersforum, dus ik hoop dat niemand dit pad verder bewandelt. Er is bovendien ook een celloconcert waar ik helemaal in weg'zwelg'. Die zal ik nog opzoeken en plaatsen (nu moet ik andere verplichtingen nakomen, dus heb even geduld. met vriendelijke groet, Marcelita
Dit is mijn adagio: helemaal grijsgedraaid het adagio uit het celloconcert van Dvorak in B-mol Voor het adagio doorscrollen naar 18;47 Bovendien heeft dit ook wel extra 'voer' geleverd aan het verlangen om cello te leren spelen.
Oeps, even vergeten te melden dat mijn grammafoonplaat van Deutsche Grammaphon was en Pierre Fournier speelde. Maar de solist van de youtube-opname doet het ook bijzonder mooi!
