Onlangs verscheen het Engelstalige boek van Fred J. Lindeman "The Rebirth of the Baroque Violin" met zeer veel gegevens over afmetingen van de verschillende onderdelen van de viool vóór 1800. Hij is nauw betrokken geweest bij de eerste terugbouw-projecten van oude, gemoderniseerde instrumenten, maar vraagt zich nergens af of het terugbouwen van oude, gemoderniseerde instrumenten ethisch verantwoord is. In de orgelwereld heeft men ook een periode gehad waarbij reconstructie van een oude toestand bijna gewoon was, terwijl men daar nu veel voorzichtiger mee is. Is het terugbouwen cq reconstrueren van een oud instrument niet een inbreuk op de geschiedenis van het instrument? De vraag of het verantwoord is om oude museumstukken gewoon op te gebruiken, komt al helemaal niet aan de orde. Het boek is minimaal geïllustreerd, in zeer grote lijnen; detailfoto's van de verschillende in de tekst genoemde onderdelen staan er nauwelijks in. Ook foto's van barokviolen, zowel authentieke als moderne, ontbreken totaal! Als je als vioolbouwer een boek publiceert over de barokviool, dan verwacht ik als lezer ook informatie. Immers, voor wie is dit boek nu bestemd? De gewone geïnteresseerde lezer, iemand die niet zelf bouwt maar de beschreven ontwikkeling wel interessant vindt, zal al die technische gegevens overslaan en de geïnteresseerde lezer die ook bouwt, zal gewoon te weinig informatie vinden. Er staan geen foto's van originele zangbalken in het boek, geen duidelijke foto's van teruggebouwde instrumenten. Als Lindeman het terugbouwen van een Stradivari beschrijft, dan wil ik wel eens weten wat hij precies met het originele instrument heeft gedaan, welke onderdelen hij precies heeft vervangen. En ik wil dan vooral foto's zien van het instrument, zowel van vóór de ombouw als van er na. Kortom, ik houd van dit boek wat gemengde gevoelens over. Ik mag hopen dat hij nog een een boek met illustraties publiceert!
Het boekwerkje (ISBN: 9789051797428) kost ook niet zo veel en naar mijn mening mag je voor €24,50 dan ook niet al te veel verwachten voor wat betreft het aantal afbeeldingen in full-colour (totaal aantal afbeeldingen: 38). Hoewel de afmeting (165x240 millimeter (b x h)) duidelijke foto’s niet in de weg staan, denk ik dat men al blij mag wezen met een kleurenafdruk van een nette krul op de cover: Het voorwoord schijnt van Sigiswald Kuijken te zijn, ons niet onbekend vanwege zijn spel op historische instrumenten o.a. viola da spalla en optreden in ‘Vrije Geluiden’. Hieronder een overzicht van de hoofdstukken die behandeld worden: http://www.maasvioolbouw.nl/blog/12915/Boek_Fred_Lindeman.blog Als ik het goed heb wordt er in een drietal bijlagen melding gemaakt van de diverse afmetingen, conversietabellen, snaardimensies van de toets, zangbalk en hals. Heb je het boekje in bezit? Misschien is het dan een idee om je bevindingen als review te deponeren op de website van Bruna? Maak je nog kans op een cadeaubon ook van €50,=!! Frits
Dat is het probleem met boeken kopen op Internet die je dan niet eerst even kan doorbladeren. Gelukkig is dit boek niet superduur anders baal je helemaal. Ik hoop voor jou dat er toch nog genoeg bruikbare info in staat. Dan vind je dit ook vast een interessant artikel (maar misschien ken je het ook al): http://www.roger-hargrave.de/PDF/Artikel/Strad/Artikel_1987_09_Jacobus_Stainer_1697_PDF.pdf
maar ja, € 24,50 is toch fl. 51,45 Ik reken tegenwoordig weer om, dan ben ik straks weer snel gewend aan de gulden
Dit boek kun je niet als " boekje" afdoen, daarvoor geeft het teveel informatie. En is het ook te duur.. Maar essentiële informatie ontbreekt: welke vorm had een zangbalk bijvoorbeeld? Trouwens, ook in het verder uitstekende artikel van Roger Hargrave (bedankt, Geert!) wordt de vorm van de zangbalk niet getoond. In het boek van de gebroeders Hill over Stradivari wordt de vorm van een Stradivari-zangbalk wél getoond naast een moderne zangbalk: dát is informatie waar je wat aan hebt. Maar ook de rondingen van de toets worden alleen maar beschreven, niet getoond. Een mooi boek over de viool, in al zijn gedaanten, met duidelijke afbeeldingen van details: wie kent zo'n boek?
Een exemplaar wat slechts 118 pagina's telt mag naar mijn mening een boekwerkje heten. Op de eerder gestelde vraag 'Heb je het werkje in eigen bezit?' heb je nog geen antwoord gegeven.
Ja. Uit mijn beschrijving had je kunnen opmaken dat ik het boek(je?) op z'n minst in handen heb gehad èn heb gelezen..
