Midori deed dat 2 x op rij in een concert. Nog erger Of dit Soms hoop je dat alle snaren springen maar helaas
Maar bij de altviool (in #2) breekt geen ene snaar hoor. Dus Elman, dat filmpje voldoet niet aan de tekst van het onderwerp!
Filmpjes in #1: prachtig, even ruilen met 1e violist en gewoon doorgaan! By the way: weet je dat ik in al die vele jaren nog nooit een snaar gebroken heb? Nou ja, een uitzondering: een strijker vroeg mij te helpen met aandraaien van nieuwe snaar, want het lukte niet. Laat ik die nou juist breken! Gelukkig had ik een goede reservesnaar en kon die direct op haar instrument plaatsen.
Het is helemaal waar. Ik kan wel een lijstje maken waar geplaatste berichten ook niet overeen komen met de topictitel.
Ik ga nu gelijk afkloppen, maar tot nu toe is bij mij ook nog geen snaar gebroken! Nu speel jij nog veel langer dan ik, maar toch. Misschien heeft het breken van snaren ook wel een bouwtechnische achtergrond, bijvoorbeeld in de sleutelkast. De kam kan ook problemen geven (je kunt de groeven we 'smeren' met behulp van je potlood), die kan te diepe groeven hebben gekregen. Kennelijk hebben @JanHut en ik goede instrumenten en zijn we er op tijd bij als er iets niet helemaal 'spoort'. En vast ook gewoon mazzel!
Je moet als concertmeester wel een E-snaar er op kunnen zetten. En ook nog een beetje snel en goed gestemd! Wat een vak.
Jazeker, wát een vak! En wat nou als er wéér een snaar breekt? Die solist was nogal stevig aan het plukken. Dan is de violist naast de concertmeester aan de beurt? Staan ze daarna samen ergens aan het werk met die snaar. Zal wel een zeldzaamheid zijn, zo'n situatie.
Het lijkt me statistisch gezien niet aannemelijk dat een breuk bij een solist vaker voorkomt dan bij een niet-solist. Die snaar 'weet' immers niet door wie ze bespeelt wordt?
Scheelt nogal of je een orkestpartij wegstrijkt of de solo vioolpartij van een virtuoos vioolconcert. Laat staan als je als amateur thuis speelt. Tenzij je Paganini wegspeelt natuurlijk.
Nou, lijkt me logisch. Een orkestpartij strijk je weg. Dat is heel wat anders dan het ruige werk van de solist waarbij geplukt en gebeukt wordt op de viool. Niet in een Mozart concert maar wel in de vioolconcerten van de 19e eeuwse vioolvirtuozen. Bij het kijken heb ik soms iets: dat niet de hele kam bezwijkt joh.
Als ik het mij goed herinner, brak er tijdens één van de recente celloconcoursen (in Amsterdam tijdens de Biënnale, of in Brussel) ook een snaar tijdens stevige plukpartijen. Dan moet je heel sterk in je schoenen staan om je spel daarna alsnog goed te spelen onder die hoge druk.
Ten einde de uitvoering niet te veel op te houden, staat de concertmeester in die situatie meestal razendsnel zijn viool af aan de solist. Al dan niet in combinatie met het vervangen van de kapotte snaar. Maar in aanmerking nemend dat de meeste dirigenten er geen prijs op stellen dat de concertmeester zich aan het orkestspel onttrekt, gebeurt dat vervangen van een snaar meestal aan de tweede lessenaar. Een groter ramp is evenwel als de solist last krijgt van geheugenproblemen, want in dat geval wordt de concertmeester, achter zijn lessenaar, waar mogelijk geacht de solistische taak over te nemen.
Ik moet nu ingrijpen: dit is een strijkersforum, wat niets te maken heeft met pianoconcerten! En al helemaal niets met het breken van een snaar. Er gaat een slot op.
