Ik heb nu 5 jaar vioolles (en een half jaar altles) en ik beschouw mijzelf nog steeds als beginner ;-). Zeker op de altviool. Ik speel overigens voornamelijk klassiek met af en toe een klein uitstapje. Mijn (huur)altviool is een veel beter instrument dan mijn viool (die heb ik ooit met kist, schoudersteen en stok voor 400 euro gekocht..), dus ik moet mij af en toe dwingen mijn viool te pakken. Dubbelgrepen en vibrato zijn ook net wat makkelijker op alt en de orkestpartijen zijn zeker makkelijker ;-). Alleen noten lezen in posities kost wat moeite. Sowieso moet ik nadenken over welke noten ik speel (hoe ik de noten speel (vingerzetting) is minder een probleem.
De viool heeft nu eenmaal een heel steile leercurve, en op zich heeft elk niveau wel terug zijn uitdagingen. Keer op keer is er wel iets nieuws dat me terug het gevoel geeft eigenlijk nergens te staan. Ik denk wel dat het belangrijk is om te beseffen dat dat nu eenmaal hoort bij het viool spelen. Met een gitaar kun je na een half jaar met zen allen rond een kampvuur liedjes zingen. Met een piano speel je na anderhalf jaar het repertoire van de efteling, maar met een viool ben je na 5 jaar vaak net in staat om iets te spelen dat mensen leuk vinden om te horen( de supertalenten buiten beschouwing gelaten). Het is moeilijk maar het geeft eens zo veel voldoening.
Serieus, waar sta ik dan ongeveer met dat stuk van vijf minuten dat ik hierboven laat horen? Ik wil een idee hebben. Noteer ook dat ik maar een dik jaar les heb gevolgd en er dus veel is dat er nog te ontdekken valt voor mij, zelfstudie gaat trager omdat dat niet zo gericht is. Ik liet een vriend dit stukje hierboven horen en liet ook die classificatie zien en die vond dat ik daar toch wel al level 7 haal , maar als ik afkom met een fiddle stuk vindt hij het eerder level 4 zei hij, hij houdt gewoon niet van dat soort muziek, klassieke en jazzy dingen vindt hij wel heel goed beluisterbaar.
En hoe raak ik erachter welke andere klassieke muziek zo mooi klinkt als de muziek van Holst? Ik val voor harmonieuze en diepgevoelige melodieën en zoek eigenlijk binnen de klassieke wereld naar vergelijkbare stukken als Jupiter, stukken die haalbaar zijn voor mij om te spelen. Ik ken het (modern) klassieke repertoire niet goed, ik herinner me wel van de verplichte lessen muziekgeschiedenis als kind dat ik een rothekel had aan het expressionisme en veel meer viel voor barok en impressionisme. Vivaldi was mijn absolute favoriet om vioolmuziek van te luisteren en dingen als Sir John Taverner zijn werk kon ik ook appreciëren als luisteraar in mijn meer klassieke periode. Ik denk dat het hele werk van Hans Zimmer me ook zou boeien om te spelen als ik me eraan zou zetten. En ja echt tof gedoe zoals Two steps from hell enzo komt nu ook in mijn gedachten.
En ja ik vraag die vraag welk level ik haal met laatste stuk dat ik liet horen speciaal hier omdat ik net op dit forum ook veel kritiek heb geslikt als beginner omdat ik telkens enthousiast wat liet horen (voor de feedback) en mij op een gegeven moment niet veel kans werd gegeven dat ik ooit zuiver zou intoneren, dat ik mijn instrument niet in reine kwinten kon stemmen en andere weinig motiverende of hoopvolle commentaar. Fiddlers vinden net mijn intonatie en klank maken mijn absoluut sterkste kant.
Je kunt de voortgang in niveau niet onafhankelijk zien van de tijd. Daarom is de parameter ‘tijd’ onlosmakelijk verbonden met het niveau. De ontwikkeling van het vioolspel verloopt meestal niet lineair, dat wil zeggen dat er soms met sprongen vooruit gegaan wordt of dat er nauwelijks wat schijnt te gebeuren. Maar als je negen jaar les hebt (ik noem maar wat) in het vioolspel of gewoon vioolspeelt en het komt geen steek verder, omdat je nog steeds dezelfde fouten maakt, dan is er geen sprake van een hoger niveau bereiken. Je moet je dan afvragen wat de oorzaak daar van is. Als ik dit lees moet ik aan Henkjan Smits denken die in 2002 -en daarna- als jurylid in Idols zat. De man werd verguisd omdat hij exact zei waar het op stond. Er waren namelijk kandidaten bij van wie vrienden, bekenden en familieleden zeiden dat de jongeman zo ontzettend goed kon zingen. Maar dat zag Henkjan Smit (en ook de andere juryleden) toch heel anders en dan krijg je, dat hij zei dat iemand zich maar beter kon toeleggen op het timmeren van een konijnenhok dan denken dat hij zingen kon. Dat komt hard aan en had natuurlijk alles te maken met de verwachtingen die werden geopperd door mensen die er geen verstand van hadden. Het maakt uiteraard ook uit hoe je dat als jurylid je kandidaten vertelt. Het gaat er dus om niet alleen kritisch voor jezelf te zijn maar ook en vooral eerlijk. Dit om te voorkomen dat je jezelf voor de gek houdt. Ik denk dat ik degene was die opmerkingen maakte over intoneren en niet in reine kwinten kunnen stemmen. Maar als dat zo is, dan valt dat toch niet te ontkennen? Doe je dat wél, dan ben je verkeerd bezig.
Deze levels zijn nogal suggestief en niet echt opbouwend dus ik sta wat weigerachtig om ze effectief te gebruiken. Omdat je er specifiek om vraagt wil ik toch een poging doen. Naar mijn gevoel zit je ergens tussen nummer 5 en 6 afhankelijk van wat je speelt en of er begeleiding bij is. Dat lijkt me ook een normaal niveau om op te zitten na 3 jaar viool met +/- 1 jaar les. Volgens mij heeft de gemiddelde violist een jaar of 5 nodig om tot een niveau te komen waarop het voor een luisteraar interessant wordt (niveau 8). Ik denk wel dat je sneller zou kunnen groeien als je terug lessen zou nemen met een klassieke basis. Daarom zou ik focussen op consolidatie, de intonatie en ritme van een stuk als jupiter echt proberen naar een hoger niveau te tillen en meteen ook proberen meer dynamiek toe te passen en dus niet meteen aan de slag gaan met nieuwe technieken. Zoals je weet speel ik zelf ook niet zo lang, mijn input is dus ook maar gebaseerd op mijn eigen beperkte ervaringen.
Satch schreef in #558 een reactie waarbij er beoordeeld werd vanuit het perspectief van de luisteraar: Daarop vraagt Beginnertje aan de lezer om aan te geven op welk niveau ze zit. Als ik die vraag combineer met de vraagstelling van Satch, dan zit er blijkbaar verschil tussen de eigen beleving en die van de toehoorder. Of is dat altijd het geval? Ik zou denken, dat degene die speelt ook heus wel weet waar het fout gaat. Ik denk daarom dat er nauwelijks of geen verschil zit tussen de perceptie als speler of als luisteraar. Wanneer het maken van fouten wordt genegeerd en men gaat over op stukken met een hogere moeilijkheidsgraad, dan kom je volgens mij in de problemen.
Ik weet niet of er verschil zit in de perceptie want dat kan ik niet echt afleiden uit bovenstaande posts, maar ik weet wel dat juist het feit dat het bij veel strijkinstrumenten lang duurt om echt mooie muziek te maken de reden is dat zo veel mensen opgeven. De periode tussen level 3 en 8 duurt lang. Ik ken iemand die op haar 6 jaar begonnen is met viool les, nu is zij 16j en is 1 van de betere leerlingen in haar groep maar toch kan ik niet zeggen dat ik bereid zou zijn om te betalen om haar te horen spelen, zij zit wat mij betreft net op niveau 8 na 10j oefening. Volgens mij is dat zo voor de meeste viool studenten en dat is soms frustrerend. Het is niet voor niets dat de viool als 1 van de moeilijkste instrumenten staat aangeschreven. Zelf schat ik me ook niet hoger in dan level 6. Op youtube vind je filmpjes die insinueren dat je fantastisch kan klinken na een paar jaar spelen maar, buiten voor enkele supertalentjes die vaak enorm worden gecoached, is dat gewoon niet de realiteit. Ik vond het dan ook altijd knap dat beginnertje een echte progressie liet zien zoals deze voor veel mensen verloopt zonder vals te spelen met dubben, samenplakken van takes, autotune, ... daarom heb ik ook altijd geprobeerd om op de posts eerlijke constructieve feedback te geven.
Ik vrees dat er strijkers zijn die totaal geen aanleg hebben, maar door eindeloos blijven les te nemen de zaken wat kunnen verdoezelen. Echter, het zal nooit wat worden. Er zit op Youtube iemand die al jaren online lessen promoot en die doorgaat als professioneel viooldocent. Naar mijn idee moet je die niet hebben als docent: ze kan het zélf nog steeds niet. Althans niet op een niveau wat je mag verwachten van iemand die zich docent noemt. Dat heeft te maken met onvoldoende zelfkennis en kritisch zijn.
daar is volgens mij op zich niets mis mee, zolang je er plezier aan beleeft. Er zijn genoeg café ploeg voetballers die er ook niet veel van bakken maar er wel plezier in hebben. Wat die zogenoemde docenten betreft (er schieten me er meteen 2 te binnen) dat vind ik een groter probleem. Die kunnen een negatief effect hebben op een hele hoop mensen en dat is niet ok.
Mee eens! Daar is niets mis mee, alleen kan men dan maar het beste de niveau-indeling laten voor wat het is. Daar zal dan iemand die gaat voor het plezier ook niet in geïnteresseerd zijn.
Ik vind mijn eigen spel nog steeds niet om aan te horen, maar ik vermoed dat je op jezelf altijd extra kritisch bent. Naar anderen en mijn kinderen toe ben ik veel minder kritisch. Maar het gaat natuurlijk ook steeds meer om details. Ik ben geen natuurtalent van mijzelf en moet het echt van oefening hebben. En dat betekent hard oefenen met tellen, want ingewikkelde ritmes goed getimed spelen is overduidelijk mijn zwakke punt. Wat dat betreft is het een voordeel dat ik nu veel altpartijen speel, want daar zit ritmisch nog wel eens wat uitdaging in. Ik ben altijd blij dat ik geen slagwerker ben, wat een drama lijkt mij dat.
Het is bijna exact vier jaar geleden dat ik voor 90 euro een zwartgeverfd zwart Stagg ding kocht met koffer en strijkstok en blokje hars.
