Geachte Forumleden, Graag zo ik wat meer willen weten over cello's van het merk Hohner. Ik ken het merk wel van blaasinstrumenten zoals de mondharmonica en de melodica. Een half jaar geleden ben ik begonnen met cellolessen met een huurcello en overweeg nu een cello van dit merk te kopen. Ik ben zeer benieuwd naar uw reacties. Vriendelijke groeten, John Kaijen
Vanwaar specifiek dit merk? Ik zag zojuist dat er een cello op Marktplaats staat aangeboden van het merk Hohner voor €1100,=. Kan dat er mee te maken hebben? Ook ik ken Hohner eigenlijk alleen maar van de blaas- of windinstrumenten zoals mondharmonica en accordeon e.d.
Hartelijk dank voor uw reactie. Ik ken de advertentie niet van marktplaats maar het zal zeer waarschijnlijk om dezelfde cello gaan. Volgens de verkoopster is de cello in de jaren '70 of '80 door haar inmiddels overleden vader gekocht. De cello zou enkele jaren geleden door een vioolbouwer in Breda getaxeerd zijn op € 2.500,=. Ik heb voor vanavond samen met mijn docente een afspraak gemaakt om te beoordelen of dit instrument een mogelijk alternatief zou zijn voor mijn huurcello die ook uit deze "getaxeerde" prijsklasse komt. Ik vraag mij echter af of een getaxeerd bedrag het bedrag is dat een vioolbouwer kan vragen voor een instrument of het bedrag is waarvoor ditzelfde instrument aan een vioolbouwer kan worden verkocht. Ofwel betreft een taxatiewaarde de inkoop- of verkoopwaarde.
Ik denk niet dat een vioolbouwer die een taxatie uitvoert de waarde bedoelt die hij ervoor zou geven bij inkoop. Vioolbouwers verkopen liever een instrument dan er eentje inkopen, tenzij de inname deel uitmaakt van een verkoop. De getaxeerde waarde lijkt mij de waarde te zijn die iemand bij verkoop aan derden er voor zou kunnen vragen. Daarbij denk ik ook dat er verschil is tussen de waarde voor de verzekering of de waarde bij verkoop. Niet iedere vioolbouwer is bevoegd tot het doen van een officiële taxatie. Bij mijn weten is Otto Stam de enige bevoegde taxateur in Nederland. Op zijn site staan ook diverse categorieën waarbinnen de waarde bepaald kan worden. Frits
Donderdagavond heb ik samen met mijn docente de cello bekeken. Helaas benaderde de cello niet de kwaliteit van mijn huurcello. Ik ben blij dat mijn docente de moeite had genomen om mee te gaan en mij heeft kunnen behoeden voor een miskoop. Deze ervaring heeft nogmaals mijn scepsis tegen de zogenaamde taxatiewaarden bevestigd.
Het beste wat je kunt doen! Zelf bespelen of een ander dat laten doen en heel goed luisteren. Een prima docente zou ik zeggen, die de moeite neemt om met haar pupil een keuze proberen te maken. De taxatiewaarde; ja, dat zegt ook weer niet alles. Het maakt uit of je er in belegt of handelt (geldt voor de antieke instrumenten), of dat je gewoon een goed klinkend instrument wilt hebben. Je kunt een heel duur instrument bespelen en er toch niet veel bijzonders in zien. Het moet jouw instrument worden en dat is een kwestie van zoeken en proberen. Soms vind je hem niet, soms zo maar. Het kan veel tijd kosten.
De bevoegdheid strijkinstrumenten te taxeren is in NL niet wettelijk geregeld: het taxateursexamen en de eed bij de kamer van koophandel is enige jaren geleden afgeschaft. Er zijn gecertificeerde taxateurs, zoals Stam in Utrecht en daarnaast vioolbouwers of andere deskundigen die taxaties uitvoeren. Het gezag dat aan een taxatie wordt toegekend wordt bepaald door het vertrouwen in de expertise van de betreffende taxateur. Veel vioolbouwers geven taxaties af tot b.v. een maximum getaxeerd bedrag. en laten daarboven een taxatie aan een al dan niet gecertificeerde of meer gespecialiseerde collega over. De meeste in NL uitgebrachte taxaties zijn assurantietaxaties en zeggen iets over de vervangingswaarde, die weer hoger ligt dan de handelswaarde en/of de vermoedelijke veilingwaarde. Dan zijn er nog vioolbouwers die hoog taxeren en collega's die doorgaans veel lager in de boom zitten. Kortom het is uiteindelijk de spreekwoordelijke "gek die bepaalt wat hij er voor geeft" Voor de categorie (betere) studie en amateurinstrumenten kun je het beste naar vioolbouwers gaan en daar binnen je budget in hun collecties zoeken naar een instrument naar je hart. Particulieren hebben meestal maar één instrument (en dus niets te kiezen) en vragen toch de hoofdprijs, waarbij dan nog onderhoud, aanpassingen andere snaren etc. gerekend moeten worden.
