Wel héél apart! Wat zou deze vormgeving met de klank doen? En verder zie ik dat de kam rust op twee losse voetjes, zo lijkt het wel, maar door de spanning van de snaren wordt de kam op de voetjes gedrukt en het geheel dus op het bovenblad. Het lijkt mij zo wel een hachelijke onderneming de kam op de goede plek terug te krijgen als die wat verschoven is. Ik weet het niet, maar ik vind het er een beetje eng uit zien.
Dat lijkt misschien zo, maar het zijn inkervingen. De beide voetjes zitten nog gewoon vast. Dat is dus geen probleem (meer), want de voetjes zitten vast.
Okee, gelukkig dat het alleen maar inkervingen zijn. Maar valt er met inkervingen nog winst te behalen qua resonantie van de toon? Dus dat de toon nog beter uit de cello komt?
Ik vraag mij af of er zo ie zo nog genoeg trillingen worden doorgegeven om een mooie klankte krijgen .
Er zijn nog wel meer variaties voor de cellokam. Ik kan op dit moment niet (meer) achterhalen wie de maker is, maar als ik daar achter ben, komt zijn naam in het vizier: Het zal vast wel invloed hebben op de klank, maar hoe? Dat is mij niet bekend. De vorm doet mij aan een of ander (niet bestaand) dier denken.
Om te voorkomen dat de benen van de cellokam te ver uiteen gaan heeft Milo Stamm een design op de markt gebracht wat het probleem elimineert. Hij doet dat echter aan het Belgische model. Je zou eerder verwachten dat het meer effect heeft bij het Franse model, waar de beenlengte veel groter is: Opm.: Dit model is nog niet pas gesneden waardoor de voeten nogal dik en fors zijn.
Die speciaal vormgegeven kammen...je moet er maar van houden! Ik zoek de schoonheid toch liever in de klank (en dan heb ik nog héél veel te doen voordat ik misschien een beetje tevreden wordt)
