Cello leren spelen na 8 jaar vioolles

Hallo iedereen,

het is alweer een tijdje geleden sinds ik nog eens op dit forum kwam, maar nu zit ik toch met een vraagje.
Op mijn 9e ben ik begonnen met notenleer en na een jaar mocht ik eindelijk een instrument uitkiezen. Voor mij was de keuze al snel gemaakt: ik wilde het liefst van alle instrumenten cello spelen. Mijn vader vond dit echter geen goed idee en schreef me dan maar in voor de vioolles. Een goede zeven jaar heb ik mij elke week naar de vioolles moeten slepen, maar vorig jaar zag ik gelukkig 'het licht' en werd het vioolspelen toch een erg leuke en mooie hobby. Nu, ik ben dus bezig aan mijn achtste jaar vioolles, maar toch kriebelt het nog altijd om mijn lievelingsinstrument, namelijk de cello, te kunnen spelen.
Na zo'n hoop onbenullige tekst komt dan eindelijk mijn vraag: Zijn er voordelen verbonden met het feit dat ik al een hele vioolcarrière achter de rug heb, voor ik met celloles zou beginnen? (en dan bedoel ik echt de voordelen van de viool naar de cello, dus niet enkel: je kan al noten lezen, je muzikaliteit heeft zich al kunnen ontwikkelen,... dus expliciet de voordelen die ik heb met viool, en ik niet zou hebben moest ik bv. gitaar spelen).
Zijn er ook nadelen aan verbonden? Want volgens mij is de houding die je bij het vioolspelen aanneemt erg verschillend van die bij het cellospelen, bv. hoe je de strijkstok vastneemt, ook vibrato is vanuit de pols geloof ik, bij de cello? En natuurlijk hou je de cello ook verticaal, waar bij viool alles horizontaal was...

Trouwens, ik zit nu ook in mijn vierde jaar piano, dus cello zou mijn derde instrument worden...

En om een echte eeuwige twijfelaar van mij te maken: ik zit ook in een dilemma of het nu echt cello wordt, of ik toch maar voor saxofoon kies, want ik vind beide instrumenten namelijk even mooi, maar ze zijn zo verschillend. Met (tenor)saxofoon zou ik voornamelijk de jazzrichting willen inslaan, maar ik weet niet zeker of ik dat jazzy kantje wel in mij heb...


Muzikale groeten, Sarah

 

Ik ben ook van viool naar cello gewisseld. Bij mij voornamelijk vanwege het geluid, ik vind cello gewoon veel mooier klinken dan viool (iig bij mij, en met oefenen is het wel prettig dat dat me aanstaat). Van mijn negende tot zestiende heb ik viool gespeeld. Toen ben ik begonnen met electrische gitaar (daar heb ik maar twee/drie jaar les in gehad ofzo) en toen ben ik op mijn negentiende cello gaan spelen, en dat doe ik nu acht jaar later nog steeds!

Voordelen; jazeker. Vooral dat je vingerzetting en manier van strijken al snapt. Ik kreeg vrij snel een goede toon. Het is niet hetzelfde, maar wel familie.

Nadelen: ik moest veel anders aanleren en toch gaf mijn viool achtergrond me daar veel houvast bij, dus ik heb het liever over verschillen. Verschillen: Inderdaad het vasthouden van de stok, maar dat leverde weinig problemen op. De vingerzetting is anders, (tweede vinger op cello is lage tweede vinger op viool. derde vinger op cello is hoge derde vinger op viool), maar ook daar had ik weinig problemen mee. Vibrato is anders, meer uit je hele onderarm dan uit de pols, dat is oefenen, maar geen nadeel.

Echte nadeel was mijn te soepele pols bij mijn streekarm. Omdraaien met de strijkstok gaat op de cello veel rustiger dan bij viool, en ik ben daar nog altijd een beetje onrustig in, hoewel ik wel complimenten kreeg voor de mooie polsbeweging. Maar daar moet ik echt nog steeds wel op letten, hoewel het steeds beter gaat.

Mijn docent raadt mij overigens wel af om nog viool te spelen. Dat doe ik dan ook nog maar heel soms eventjes. (Ik moet natuurlijk wel ooit op mijn zelfgebouwde viool kunnen spelen).

Tot zo ver mijn ervaringen, als je nog vragen hebt, beantwoord ik ze graag.

Daphne

 

Ooit heb ik bij mijn toenmalige leraar viool gezegd, dat een violist nooit cello zou kunnen leren spelen. Omdat hij/zij aan de andere kant van het instrument strijkt dan bij een viool; in spiegelbeeld dus. Een arpeggio beweeg je dan andersom.
Hij ging acuut cello leren en had later zelfs een paar leerlingen.
Op een ander instrument leren spelen is gewoon doen, dan kom je vanzelf de problemen tegen en als je die te groot vindt worden, hou je op of ga je verder.
Waar je op letten moet is: ga je voor het lage geluid of wil je melodieus aan de gang.
In amateur-orkesten zie ik vaak dat ze voor de lage tonen gaan; het geluid wordt dan wat "bonkig". Kijk of er genoeg boventonen op je instrument voorkomen om ook melodie hoorbaar te maken.
Iemand die contrabas speelt of studeert heeft soms twee instrumenten;
1 voor orkestwerk met een diepe bas om een goede basis te kunnen leggen.
1 voor solowerk met veel boventonen en meestal ook kleiner voor een goede "grip"
Alle solowerk wat ik tot nu toe gezien en gehoord heb was op een 3/4 of 7/8 bas met
VIER snaren met een hoog gehalte aan boventonen. (Er bestaan ook 5-snarige bassen.)

Peter.

 

@violonist; ik heb eigenlijk nooit problemen gehad met "het in spiegelbeeld spelen." Ik begrijp dat je het aanhaalt, maar ik denk dat het met spelen uiteindelijk heel logisch is, je strijkt immers met dezelfde arm als bij viool. Heb die moeilijkheid van meer mensen gehoord?

Daphne

 

Dat was toen ik net vioolles had en zo om mij heen keek wat er allemaal gebeurde.
Dan roep je wel eens wat, maar dat heeft zichzelf bewezen zoals mijn leraar toen ook deed.

Peter.

 

Ik begrijp het .
Gister heb ik trouwens even een viool in mijn handen gehad en een stukje gespeeld. Die wisseling van strijkstok tov de snaren vond ik niet moeilijk (ik heb er wel even over na gedacht), lastiger was het gebruik van lage en hoge tweede vinger, omdat de vingerzetting op de cello toch net een beetje anders zit.

Daphne