Leuk joh! Uiteindelijk is het het spel wat het doet, maar als je met betere stok en snaren een prachtige klank als basis hebt is dat enorm genieten. Jargar is veel gebruikt, vooral in het verleden. Sommigen houden van het 'neutralere' geluid van Jargar, omdat je dan vooral zelf de klank kunt bepalen. Anderen, zoals Larsen en nog enkele kanshebbers, bieden meer karakter-schoonheid-warmte. Dan heb je als basis al iets bijzonders. Als je dan ook nog sprekend en zingend gaat strijken, wauw .... !
Als ik dit allemaal zo lees ben ik best jaloers op jullie muzikale oren, jeminee daarbij vergeleken ben ik maar een gewoon strijkertje die in een spruitjeslucht op zijn janboerenfluitjes zit te krassen, het lijkt me heerlijk om ook zo over snaren te kunnen praten, maar dat zit er echt niet in bij mij.
Nee geen Snaren Quiz maar je brengt me wel op een idee, misschien een Strijkstokken Quiz, want daar heb ik toevallig wel verstand van, want mijn vioollerares zei vroeger altijd tegen me, jij strijkt meer met je Viool over de strijkstok dan met de strijkstok over de Viool.
Zal ik je een foto van de mijne sturen? Heb je er alvast één! En die stokken die jij zelf hebt, als je de herkomst er van weet. Ah, best aardig idee, want de ene stok is de andere niet, toch? Doe alleen maar geen carbonstokken, anders is de voorsprong van Bert wel erg groot. Ik zat zelf te denken aan een luistertestje wereldmuziek, gespeeld door strijkers natuurlijk, al worden ze weleens ondersteund door een accordeon of gitaar ofzo. Ik moet eens kijken hoe ik dit ga doen ALS ik tenminste niet direct wordt teruggefloten.
Bert mag helemaal niet meedoen want die weet alles van stokken, daar zijn zelfs de stokstaartjes nog maar een beestje bij.
Als mensen enthousiast over snaren en de invloed daarvan op hun spel praten/posten, dan kun je al gauw het gevoel krijgen dat deze mensen, weliswaar mogelijk amateurs, toch wel op een zeer hebbelijk niveau spelen. Dat denk ik dus ook van JanHut ; ik weet wel hoever het met mijn spel staat . De basis is aardig genoeg om mezelf mooie snaren te gunnen, maar verder valt er dus nog héél veel te doen. Ik houd ook wel van wat zelfspot, maar het plezier in spelen moet wél blijven! En die muzikale oren heb jij ook, heb ik proefondervindelijk vastgesteld.
Nou, naast dat ik heel veel jaren met cello en ensemblespel bezig ben + zeer geïnteresseerd het instrument, de snaren en klankvorming: ik ben (eenvoudig) amateur.
Wat zijn dan niet eenvoudige amateurs, maar gewoon amateurs? En zijn de amateurs die zich bescheiden eenvoudig noemen, niet degenen die stilletjes de sterren van de hemel spelen en zich alleen niet zó bescheiden uitdrukken dat ze het hebben over in spruitjeslucht krassende amateurs? Vergelijkbaar met de wetenschapper die, hoe verder hij komt, nog meer beseft hoeveel hij NIET weet. Dus is er ook geen reden voor de verder ontwikkelde amateurcellist/violist om hoog op te geven van eigen kunst. We horen maar al te goed wat er er aan schort. Als ik alleen maar solocello zou moeten spelen, en dus geen enkel mooi samenspeel zou meemaken, ik weet echt niet of ik het 'getrokken' had, hoe mooi een cello als instrument ook is. Keer op keer je tekortkomingen horen zonder blij makende speelmomenten maakt het toch wel moeilijk om vol te houden. Terug naar de snaren: Sinds een uurtje zit er een set larsen medium op mijn cello. Ben dus net thuis. Moet nog weer wat gaan bijstemmen en dan gaat het avontuur toch echt beginnen. Inderdaad, goede stok en mooie snaren helpen wel goed op weg, maar uiteindelijk moet je het met je spel zelf doen. Zoals sprekend-zingend strijken.
Voor het eerst wat oefeningen en riedeltjes op de larsen gespeeld. Een duidelijk ander geluid dan de jargar (want dat waren het). Ronder, fluweel-achtig, de eerste indruk. De Jargar vond ik wat aan de scherpe kant, voor flink volume maken leken ze wel mee te werken en deze Larsen voelen meer aan voor subtieler werk. Maar snaren en cello moeten ook aan elkaar wennen, toch? Want even ter aanvulling: het klinkt weliswaar ronder en zachter/fluweelachtiger, maar qua volume is het (nog) niet indrukwekkend. Mag ik dat in die eerste tien minuten verwachten? Is dit iets wat nog in wisselwerking met de cello (de gewenning) groeit, of hoe zit dat? Ik las in dit 'draadje' dat na wisseling van snaren er even ahw helemaal niets klonk. De cello leek van streek. Moest bijkomen. Misschien is mijn cello 'van streek' nu die jargar vervangen is door larsen. Of 'lust' mijn cello geen larsen? Zou ook nog kunnen.
Van streek door deze ene wisseling: lijkt me niet, maar even 'wennen' kan heel goed (verschil in spanning e.d.). Meestal zijn Larsen snaren snel ingespeeld of direct mooi, maar soms kost het even tijd (paar uren of 1 dag). Voor het subtielere werk en fluweler: misschien heb je hier het wonderschone van Larsen, het begin is er. Als het zo blijft, voor jou te fluweel/zacht, is er nog veel mogelijk: binnen Larsen kan dat bijv. soft-soloist zijn of de gewone Larsen forte. Of Larsen Magnacore medium. Leuk dat je ons op de hoogte houdt.
En het is ook heel fijn om ruggespraak te hebben, reactie op mijn vragen te krijgen! Want als overgelopen pianist zijn er toch een hoop dingen die je niet zomaar verzint. Het zijn de nieuwe dingen (inclusief verrassingen) op mijn pad en heel veel weet ik niet. Wat mag ik wanneer verwachten? Ik ga lekker door met inspelen en houd jullie op de hoogte.
