Op het gevaar af dat ik nu helemaal voor wordt gesleten, heb ik het volgende: Bij het lezen van literatuur, maar ook wel eens bij andere teksten, heb ik de neiging om in gedachten het gebeuren te verfilmen. En dat begint eigenlijk al met ideeën welke muziek bij welke momenten past, daarna komen ook gauw de beelden. 't Leest wat minder snel, maar dat vind ik niet hinderlijk, allerminst zelfs, ik tracteer mezelf op een mooie film die zich langzaam ontwikkelt. Ik zal echter niet gauw naar een verfilming van een boek gaan, want dat maakt mijn eigen versie kapot, dat lijkt mij gewoon niet fijn. En dat terwijl het juist heel interessant kan zijn hoe een ánder het heeft vormgegeven! Mijn vraag: herkent iemand deze 'kwaal'? Zijn er nog variaties hiervan waar iemand over kan vertellen? De topic is een beetje provocerend misschien. Dit past wel in een tijdperk waarin we elkaar graag stempeltjes opdrukken, terwijl niets zo gevarieerd is als de mensheid en de kwaliteiten die daarin zijn te vinden!
Ik kan me er best iets bij voorstellen. maar dit lijkt me nauwelijks het forum om het er over te hebben.
Je bedoelt dat hier zeer waarschijnlijk toch niemand op zal reageren? Ach, dat zal dan blijken. Overigens is er al een reactie binnen. Maar goed, of er nog mensen zijn die hier ook iets mee hebben, dat merken we wel.
haha, ik heb dit niet echt, maar het lijkt me wel super. Ik ben het wel met je eens dat een boek heel eigen beelden in mijn hoofd heeft en ik het daarom niet leuk vind om naar te film te gaan. Maar ik heb nooit dat ik er zelf muziek en een script bij denk. "Daar zou je iets mee moeten doen" hoor ik mijn moeder zeggen Om het wat meer naar het forum te trekken: ik heb wel dat ik soms bij een muziekstuk helemaal mijn eigen interpretatie en beelden erbij bedenk, en als ik dan een echt heel andere uitvoering en interpretatie hoor dat ik dat dan niet leuk vind. Zeker niet als er dan bijvoorbeeld op youtube ook nog beelden bij staan die anders zijn dan mijn beelden. Soms merk ik dat ik zelf het stuk muziek eigenlijk fout speel, maar dan ben ik zo aan mijn eigen versie verknocht dat ik het toch zo blijf doen. "vrije interpretatie van de artiest" denk ik dan maar Ben wel benieuwd naar je filmmuziek: heb je nog een vaste stijl?
Leuk te lezen dat je bij je eigen interpretatie van een muziekstuk je eigen beelden erbij hebt. Toch ook weer een of andere koppeling van beeld en geluid, maar dan vanuit een muziekstuk. Zijn die beelden statisch (een soort schilderijen), of wordt erin bewogen (soort film)? Als de beelden zouden worden opgeschreven, heb je mijn "issue" in omgekeerde volgorde Antwoord op je vraag over vaste stijl: Nee, bepaalde sfeerbeelden en handelingen, gedachten enzo kunnen passen bij klassieke muziek (in alle tijdperken), maar ook jazzy, blues, rock, minimal music of folkloristisch. En ook de instrumentkeuze kan heel verschillend zijn. En het komt ook voor dat ik gewoon even flink wil doorlezen en dus de knop om zet. Geleend boek moet op tijd terug bijvoorbeeld, anders dure film (boete bij bieb)
Ik lees nooit romans Marcelita ik krijg ze gewoon niet uit, dat komt omdat bij de beelden die ik bij het gelezene krijg ( die bijna iedereen heeft denk ik ) zich ook een eigen verhaal gaat afspelen dus los van het geschrevene. Ik begin dus automatisch de roman als het ware over te nemen, en begin mijn eigen verhaal, het boek ligt na verloop van tijd nutteloos op mijn schoot, en ik staar voor me uit geheel opgenomen in mij eigen verzinsel. Na verloop van tijd komt de muziek, hele stukken componeer ik zo in mijn hoofd, dan af en toe als ik het mooi vind en echt niet wil vergeten deze muziek neuriën en opnemen op de mobiel, en het zo nu en dan spelen op piano of viool. Ik weet het dit is een afwijking maar wel een prettige afwijking, romans heb ik niet nodig want ook zonder boek heb ik dit, gewoon als iemand me iets verteld of zo, zelfs bij kranten artikelen. Ik heb dit trouwens ook bij de forumleden, kijk daar komt weer een verhaal, gewoon over Remie over Bert over Liuwe of Frits, ik zie ze duidelijk voor me, het karakter van hen is me door hun reageren op het forum bekend en dan begint hun rollenspel in mijn verhaal. Ik schrijf de verhalen bijna nooit op, want dan zou ik dagwerk hebben, maar toch is er na verloop van jaren een flinke stapel verhalen in mijn bonheur terecht gekomen.
Het stoort mij in het algemeen niet dat een roman verfilmd wordt (maar er zijn ook weinig romans die me momenteel ècht kunnen boeien). Waar ik wèl 's last van heb is de situering in het boek zelf. Heb je een beeld van huis-en-tuin, blijkt de tuin aan de andere kant van het huis te liggen, al lezende (snaptuhetnog?). Wat ik wèl 's probeer is om bewust beelden op te roepen bij een muziekstuk. Lukt niet altijd, maar àls het lukt geeft het wel een bepaalde concentratie. Helpt ook om een 'doodgeoefende' etude weer wat nieuw leven in te blazen. Het zou trouwens wel grappig zijn, Tobias, om jouw invulling van de forumpersonen te toetsen aan de werkelijkheid...zou het kloppen??
Beelden bij muziek heb ik ook sterk, neem nu het overbekende Vioolconcert in D groot op.61 van Beethoven, en dan het laatste deel het Rondo. Hierbij zie ik in gedachten een vlinder, een vlinder in de herfst, de winter kondigt zich al aan met harde windvlagen maar ook is het af en toe nog mooi nazomerweer met een warme zon, grillige dagen zijn het met soms wel vier jaargetijden op één dag. Deze late vlinder vliegt nog hij is wel vermoeid en aan het einde van zijn leven, maar als de zon schijnt dartelt hij nog rond, ik zie hem omlaag tuimelen als de wind hem neerdrukt in de donkere buiige luchten ik zie hem spartelen op de grond, en hem met zijn laatste krachten weer omhoog vliegen O ik zie het allemaal voor me. Ik kan me dan ook bijna niet voorstellen dat andere deze beelden niet hebben, het moet toch wel dat ook andere deze vlinder zien vliegen bij het horen van deze muziek. Ik weet dan ook bijna zeker dat Beethoven bij het schrijven van dit laatste stuk een vlinder in gedachten heeft gehad een vlinder die vecht voor zijn leven maar ook weer blij geniet als de zon weer schijnt en dat hij dit heeft willen uitbeelden.
Tobias, toen ik dit las, had ik nog even niet in gedachten hoe dat laatste, ook mij overbekende, Rondo ook alweer klinkt. Jouw beelden van die vlinder waren zó beeldend dat ik bij het horen van Hilary Hahn's uitvoering van dat Rondo jouw vlinder zag vliegen. Van het beeld van die vlinder kom ik niet meer af, maar dat is niet erg. Ik weet niet meer welk beeld van mij hiermee naar de achtergrond verdwijnt. Ik vind dit te mooi en heb de vlinder ook al helemaal ingekleurd, net zo goed als de omgeving, de lucht, 't is dat schilderen geen hobby van mij is, want anders wist ik het wel.
Ja, wel herkenbaar, alleen heb ik mezelf nog niet betrapt op het muziek maken op mijn nieuwe versie van een roman. En ik heb ook alleen maar soms dat ik denk dat ik de verhaallijn eerder op een andere manier verder zou hebben ontwikkeld, dus zo vaak komt het niet voor. Maar ik heb inderdaad boeken liggen die na een tijdje terzijde zijn gelegd en waar ik al wat op bedacht had. Bovendien lees ik vaak non fictie historische boeken over een periode of persoon. Daarin ga je zelf niets veranderen, want dat wordt geschiedvervalsing. Maar de film en de muziek kan ik er nog steeds bij bedenken. En ook hoe ik daar voor bijv. middelbare scholieren iets van zou kunnen maken dat geschiedenis doet leven.
In dit verband -en om het een beetje uit de boekensfeer te halen- moet ik denken aan de compositie van Modest Moussorgski: 'De Schilderijenstentoonstelling'. Dat zijn 16 stukken waarvan er 10 betrekking hebben op schilderijen. Daar gaat het voor mij eigenlijk mis, want door die naamgeving word ik in een bepaalde richting geduwd om het beeld te vormen wat overeenkomt met de naam van het stuk. Dat laatste lukt niet, of wil ik niet: ik wil vrij zijn er mijn eigen beeld bij te creëren.
Je wilt dus die poort van nogwat ( iets met K. beginnende) niet zien? Je wil dan misschien liever bijv. aan een rondstampende olifant denken ofzo? Hier nog zo'n vrijdenk(st)er. Die heeft zelfs de namen van de stukken en schilderijen verdrongen. Gelukkig hoef je niet op de cd-hoes te kijken hoe het allemaal heet, wordt er vooraf per stukje ook niet genoemd wat het moet voorstellen en mag je dus lekker je eigen beelden creeëren!
