Ouders worden tegenwoordig steeds meer betrokken bij het muzikale onderwijs. Zo wordt bij vioolles van de ouders verwacht dat ze af en toe een les bijwonen. Dat kan soms heel ver gaan zoals bijvoorbeeld het aankopen van een instrument in plaats van huren. Iemand kocht een viool en tuigde dat ding op. Het was de eerste keer dat de man een viool zag en in handen had. Er waren wat onderdelen los, zoals een kam en wat stemsleutels. Maar het sprak allemaal voor zich en alles kreeg weer z’n plek zo dacht de man. Met een setje nieuwe snaren komt het wel weer voor elkaar. Zie hier het resultaat: Ik denk dat er ook nog wel geluid uit komt, alleen wordt het strijken zonder de rand van de viool te raken wel heel erg moeilijk. Maar is wel goed bedoeld natuurlijk.
Als je er helemaal niets vanaf weet en naar een kam kijkt, dan zou je zomaar logisch kunnen beredeneren dat die snaren dus door de gaten van de kam moeten. Als een ouder inderdaad een instrument van een internetwarenhuis koopt, zou die zelf aan de bak moeten om het instrument speelbaar te maken. Zit de stapel dan wel al geklemd tussen de bladen? Toch denk ik dat ouders meestal via een muziekschool of particuliere praktijk instructies krijgen over waar ze de viool van hun kind het beste kunnen halen. Eerlijk gezegd vind ik het meer een soort sensatieverhaaltje, sorry @Oosterhof Vioolbouw, ouders worden al veel langer erg betrokken bij het muziekonderwijs van hun kinderen. Ik vraag mij dan af: steeds meer dan wanneer? Dat is tenminste wat ik heb gezien en meegemaakt, ook wat andere ouders daarover vertelden en muziekdocenten die al veel langer bezig zijn de ouders te stimuleren het thuis oefenen van hun kinderen te bevorderen. Bij kleine kinderen die met de suzukimethode les krijgen, heb je dat in feite ingebakken in de hele methodiek. De ouders zijn dan ook tijdens de lessen van hun kinderen aanwezig om te zien hoe je ook thuis aan de slag kunt gaan. Bij grotere kinderen zitten ouders er vaak zelf al 'bovenop', want het kost nogal wat centen en willen ze ook wel dat het zin heeft dat te betalen. Welke verschillen merk je op (voorbeelden) van steeds meer ouders betrekken bij muziekonderwijs? Is het alleen dat ouders nu sneller een viool moeten kopen?
In mijn tijd heeft geen van mijn ouders ooit een les bijgewoond. Toen mijn dochter vioolles kreeg heb ik er een aantal keren bijgezeten, totdat de docent mij er niet meer bij wilde hebben. (Mag je zelf verzinnen waarom niet). Je noemt zelf al de Suzuki-methode -die er in mijn tijd nog niet was- maar waarbij nog meer aanwezigheid en deelname aan de les van de ouders werd verwacht. Dat lijkt mij een toename in de betrokkenheid van een van de ouders/opvoeders. Of ouders nu sneller een viool moeten kopen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er ouders zijn die per se niet willen huren en dus een instrument aanschaffen. Dat is hun eigen keus, is geen moeten.
Hahaha, ik zeg maar niks... Ik begreep een beetje uit je eerste verhaal dat je bedoelde dat docenten vooral veel meer ouderparticipatie eisen... Nu begrijp ik dat je vooral bedoelt dat ouders er veel meer bovenop zitten... Mijn moeder heeft ook nooit bij mijn lessen gezeten. Ze werd weleens opgeroepen om met mij een streng stantje aan te horen. Had ik weer eens een tijd niet echt braaf gestudeerd wat ik op had en vooral dus wat ik NIET op had (dat was immers al veel beter klinkende muziek). Dit was natuurlijk een ander soort ouderbetrokkenheid. Eigenlijk waren mijn ouders er meer op gericht dat hun kinderen ook plezier beleefden aan musiceren en probeerden het oefenen wel in goede banen te leiden. Ik geloof dat ze het 'geduw' uit hun eigen jeugd een beetje beu waren. En nu tegenwoordig nogal wat ouders samen minstens anderhalve werkweek werken, is volgens mij hun ouderbetrokkenheid er vooral één van taxichauffeur spelen voor zover de kinderen niet alles fietsen. En superflexibele horecavoorziening zijn, want iedereen moet dan eten op andere tijdstippen. Verder zie ik ook dat muzieklessen de eersten zijn die uit een rooster van een kind worden geschapt als het een beetje teveel wordt met een paar sporttrainingen per week en dan nog wedstrijden en dan nog je huiswerk. Zolang kinderen nog wel op muziekles zitten, hoor ik in mijn omgeving en vriendenkring docenten klagen over dat de kinderen veel te veel door de week op hun rooster hebben om nog een beetje hebbelijk te oefenen. Ouders van grotere kinderen die nog les hebben, zien ze eigenlijk nauwelijks en de ouders van de jongere kinderen die nog moeten worden gebracht en gehaald, zien ze dus wel, maar die wachten dan op de gang (soms bijna met hun oor tegen de deur, ook dat is betrokkenheid) en hebben ook nogal eens een hele waslijst vragen aan de docent. Die zit dan met de volgende leerling en moet dan de ouders toch vriendelijk de lesruimte uit zien te krijgen.
Je hebt natuurlijk ook ouders die lekker mee gaan musiceren met hun kinderen. Samen op de viool of op de cello, nu, daar kennen we hier intussen wel wat voorbeelden van! Zelf had ik nog een pianospelende grootmoeder, met wie ik veel vierhandenstukken heb gespeeld. Super leuk! Zo kan het dus ook, lekker muzikaal optrekken met je kinderen. Misschien had jij @Oosterhof Vioolbouw dat ook wel in gedachten, toen je het had over toenemende ouderbetrokkenheid.
