De Kam. Vandaag zag ik mijn viool op tafel liggen, en opeens dacht ik de viool is mooi bruin gelakt, de toets en het garnituur zwart, waarom is de kam eigenlijk kaal. De kam is niet zwart en ook niet bruin gemaakt en ook niet geschilderd of gelakt. Het zou toch zoveel mooier zijn als dit kale dingetje ook een kleur zou hebben, passend bij de viool. Dus ik vraag me af of het bewust is dat de kam, zomaar als een kaal houtje op de viool wordt geplaatst. Of dat het gewoonweg traditie is om dit onderdeel niet van lak of een kleur te voorzien. Vandaag overwoog ik even om het kammetje met antiekwas in te smeren, maar misschien is dat wel helemaal fout, en wordt de klank er door aangetast. Kortom, ik weet niet waarom de kam kaal is.
Ja er zitten allemaal kleine spikkeltjes op. Maar als je de kam met blanke lak zou lakken, dan zouden die spikkeltjes nog mooier uitkomen lijkt mij.
De kam wordt soms behandeld om 'em iets donkerder te krijgen, maar geheel onbehandeld komt ook voor. Het laten verkleuren onder invloed van UV-licht kost veel tijd. Er zijn er die een sterk verdunde oplossing van schellak gebruiken en weer anderen gebruiken thee-extract wat bruint onder invloed van gasvormig ammonia (het tannine uit de thee reageert daar mee). Ook de behandeling van een beetje lijnolie doet de 'vlekken' wat beter uitkomen, maar niet bekend is of dit uiteindelijk ook effect heeft op de klank, omdat de lijnolie in het hout trekt. Weer anderen laten een hittebehandeling los op de kam door die te onderwerpen aan een hoge temperatuur: daarmee wordt het hout donkerder. Wordt ook wel het 'bakken' van een kam genoemd. Het effect op de klank is aan twijfel onderhevig. Een kam wordt 'vanzelf' wel donkerder is vaak de gedachte bij het pas snijden van een geheel nieuwe kam.
