Als ik een stukje van mijn vioolhuiswerk echt niet mooi vind en er dus ook echt geen zin heb om het te spelen en dus te oefenen, zal ik het dan laten zitten? Heb ik echt nog nooit meegemaakt. Dit is gewoon een paar regels uit een methodeboek waarbij het ging om moltoonladders, er staan nog een heel aantal andere stukjes die ik te spelen heb die ik wel leuk vind, maar deze vind ik gewoon echt niet mooi. Het begint leuk en dan zit er een lelijke overgang (vind ik hè) naar een ander soort tempo en dan lijkt het afgerond te moeten worden, maar dan gaat het toch nog door naar weer een ander soort tempo, da's een wel aardig stukje waarvan ik het idee heb van, laat dat ff doorgaan, maar dat wordt dan heel goedkoop met een toonladder ineens afgerond. Ik vind 'm gewoon bluh en als ik het nummer van L. Hotteterre zou hebben zou ik 'm bellen om te vragen of hij het geschreven heeft om me te pesten... (Edit: Ik ben er achter dat hij lijkt op blokfluitstukjes van vroeger.... Dat is waarschijnlijk waarom ik er zo'n weerstand tegen heb!)
Kun je er een afdruk van laten zien? Kan ik het ook even proberen. Op Wikipedia valt te lezen dat deze meneer een standaard werk uitbracht wat ging over de dwarsfluit, hobo en blokfluit!! Daar zit je dus goed mee. Met dat gevoel bedoel ik.
Nu ik er achter ben dat hij op blokfluitstukjes lijkt, ben ik het maar als fluitist gaan benaderen. Nu ja, en dan zou het een best geinig te fluiten dingetje kunnen zijn, want die overgangetjes hadden we met de fluit eigenlijk vrijwel altijd en die benadering hielp, want dat speel ik dan maar op mijn veel mooiere fluit: mijn viool. Grijns. Alleen het einde blijft goeiekoop. Ik ga er verder niet teveel aandacht meer aan schenken hoor. Heb nog veel leukere andere stukjes en stukken te spelen. Wel geinig zeg, dat het inderdaad een fluitist was! Blij dat ik strijk. Zal mijn juf zeggen voortaan geen fluitstukjes meer uit te zoeken voor me.
