Wellicht een leerzaam voorbeeld voor lieden die de vioolstudie soms zwaar valt. Google maar eens op: Adrian Anantawan violin Ronald
Je kunt je afvragen -en dat doe ik- of iemand die vanaf zijn geboorte zijn rechterhand mist méér doorzettingsvermogen aan de dag moet leggen dan iemand die die hand niet mist om het vioolspel onder de knie te krijgen. Desalniettemin is de kwaliteit van het spel erg goed. Als ik het goed heb gezien is iemand blijkbaar in staat geweest een soort hulpstuk aan arm en/of strijkstok te maken waardoor dit mogelijk werd en dat vind ik nou weer knap! Mooi dat het kan!
Als ik in een gesprek moet 'aantonen' dat ik beschik over doorzettingsvermogen als het even lastig of vervelend is, vertel ik altijd dat ik al jaren viool speel. Wordt vrijwel altijd geaccepteerd.. :lol: (en terecht natuurlijk ) Maar mooi om te zien dat het kan inderdaad!
@ Frits Eerlijk gezegd ontgaan mij doel & strekking van je reactie. Ik heb als onderwerp het begrip 'doorzettingsvermogen' gebruikt, omdat ik vond en vind dat het verhaal over Adrian Antanawan daarvan getuigde. Of het 'meer' doorzettingsvermogen vergt dan in het geval van een 'gezonde' hand, weet ik niet en heb ik ook niet beweerd. Al zou ik mij kunnen voorstellen dat het bezit van een flexibele linkerhand en -vingers, het onder de knie krijgen van de hele rits aan verschillende streeksoorten wat meer vergemakkelijkt. Maar zelfs dat heb ik niet beweerd. @ Pleunie Waar heb ik gezegd dat jij iets moet aantonen? De voor de hand liggende volgorde is lezen, nadenken en dan (eventueel) reageren. Niet met het laatste beginnen. Of het tweede overslaan :/ Hopf
Het doel van mijn reactie was om eens na te denken of iemand die vanaf zijn geboorte zijn rechterhand mist méér doorzetting moet hebben dan iemand die wél een rechterhand heeft. Beide gevallen dan toe te passen op het leerproces van het vioolspel. De strekking van mijn reactie was dat je nooit kunt beweren dat iemand doorzettingsvermogen moet hebben zonder er een referentie tegenover te stellen. En die referentie kan evengoed een gezonde vioolleerling zijn. Het bewijst geenszins wie van de twee meer vermogen moet hebben.
Zeg Hopf doe niet zo grumpy, mijn reactie is een opmerking naar aanleiding van de post daarboven van Frits dat ik het ermee eens ben dat je voor viool spelen doorzettingsvermogen nodig hebt, en dat ik dat weleens als voorbeeld gebruik in mijn werk. Niets meer en niets minder. Daarnaast vind ik het een mooi voorbeeld zoals ik ook aangaf in mijn vorige post. overigens heb ik vroeger in een orkest gespeeld met iemand die geen rechterhand had. Die persoon kon echt goed spelen en dat zonder aanpassingen. Volgens mij had die een heel ontspannen rechterarm (wat lang niet altijd meevalt naar mijn mening) anders gaat dat haast niet.
Wie lang op webfora verkeert, weet dat er gemakkelijk misverstanden ontstaan over andermans intenties. Forumleden kennen elkaar niet persoonlijk, het taalgebruik houdt het midden tussen formeel en informeel, en dan liggen misinterpretaties voor de hand. Het helpt om elkaar gewoon een hele berg krediet te geven. Ja, ik ben van het harmoniemodel, sorry hoor.
Frits, Geen enkele wezenlijke bijdrage. Hooguit een illustratie van mijn gespannen verhouding met computers :lol: Ronald
Pleunie, Teruglezend vind ik het gestelde van mijn kant volstrekt niet 'grumpy'. Overigens moet ik toegeven langzamerhand wel de leeftijd (66) van 'grumpy old men' te hebben bereikt :/ Ronald
Frits, Gevreesd moet worden dat we zijn beland op het niveau van misverstanden. Ik plaats een verwijzing naar een 'disabled' violist en geef die de verwijzing de naam 'doorzettingsvermogen'. Dat jij daar een, op zich interessante, vraag aan vastknoopt is natuurlijk je volste recht. Dat ik die vraag mezelf niet stelde, is iets anders. Ik vraag me overigens af of in dit verband sprake kan zijn van een referentie, want die zou immers van een onbekend aantal variabelen afhankelijk zijn. Mijn ervaring met het gebruik van wiskundige (econometrische) modellen heeft mij geleerd dat er bijna altijd onzekerheid blijft bestaan omtrent de VOLLEDIGHEID van de verwerkte variabelen. Een bijkomend bezwaar is dat een model bijna altijd neerkomt op een versimpeling van de waarheid. Inderdaad, je moet aannames doen dan wel, al dan niet arbitraire, wegingsfactoren toekennen. Overigens is het wel denkbaar aspecten te noemen die in een referentie(model) dienst zouden kunnen doen. Bijvoorbeeld (at random): - talent, - muzikale intelligentie, - doorzettingsvermogen van de leerling, - studie-inspanning, - efficiëntie van de studie - kwaliteit van de leraar, - fysieke gesteldheid van de leerling. En dan nog de prangende vraag hoe stel je vast dat sprake is van een 'geslaagd' violist? Hoe wil je Heifetz en Grumiaux vergelijken en heeft dat zin? Overigens zullen er meer aspecten zijn dan hiervoor genoemd. Ik vraag me alleen af, als voorbeeld, hoe om te gaan met het feit dat sommige middelmatige violisten een fraai vliegend staccato bezitten, iets dat voor anderen, wellicht meer technisch en muzikaal toegerust, niet is weggelegd. Ronald
Geachte hminkema, Bij dat laatste kan ik me inmiddels wel aansluiten, al moet ik toegeven dat er in het verleden flink wat testosteron door mijn aderen klotste. En dat voerde al gauw tot een conflictmodel Die instemming kan ik zelfs uitbreiden tot het gestelde aangaande het (persoonlijk) taalgebruik en het risico van misinterpretaties. Maar dan houdt mijn gang naar Canossa wel op. Want ik heb aan twee dingen nogal een hekel. En dat betreft dan zowel tot misverstanden aanleiding gevend taalgebruik, als lezen wat er niet staat. Zeg maar 'geïnterpreteer'. En dan heb ik het, beleefdheidshalve, maar niet over hele en halve onzinbijdragen die hier met enige regelmaat opduiken. Want daar vallen dan MIJN schoenen van uit. Of 'een hele berg krediet' in dit verband iets bijdraagt, waag ik te betwijfelen. Want daarmee hebben wij sinds 2008 al genoeg ellende meegemaakt :lol: Ronald
Lezen zonder interpreteren is onmogelijk. Als er over de interpretatie van 'wat geschreven is' misverstanden ontstaan, is het behulpzaam als zowel schrijver als lezer bereid zijn de hand in eigen boezem te steken.
@ Hopf, Ik ben dan weliswaar geen econometrist maar heb ik mijn werkzame deel van mijn leven als researcher gewerkt. Ik weet daarom wat variabelen teweeg kunnen brengen zeker wanneer er ook nog sprake van interactie is en hoe die de resultaten kunnen beïnvloeden. En dat laatste brengt mij op jouw opgevoerde variabelen, want wanneer we nu als enige variabele bekijken een missende hand versus gezonde hand, behoeven al die andere variabelen er niet bij te worden gesleept: die worden geacht constant te zijn. Want als voorbeeld kun je de variabele ‘kwaliteit van de leraar’ al constant maken, door beide personen door dezelfde leraar te laten onderrichten. Je moet ook wel constanten nemen c.q. maken want ieder individu heeft ‘ingebouwde’ variabelen in zich die al of niet bijdragen aan het vermogen om viool te kunnen spelen en niemand weet het effect daarvan op het uiteindelijke resultaat. Dergelijke variabelen kun je meestal niet eens definiëren omdat het niet bekend is of ze aanwezig zijn bij beide te vergelijken selecties en of ze invloed zouden hebben. Om terug te komen op mijn item referentie: dat is dan de leerling-violist met een gezonde hand. Zo simpel is het eigenlijk. Frits
@moderator Het is allemaal een beetje ‘off topic’, maar ik zal mijn leven beteren. Dit is de laatste keer @Frits Stel je van het wetenschappelijk niveau van een econometrist niet al te veel voor. Feitelijk ‘voorspelt’ een econometrist niets, maar hij (m/v) schetst scenario’s, die niet noodzakelijkerwijs tot de waarheid behoeven te leiden. Dus inderdaad geschuif met variabelen c.q. aan knoppen draaien en niet meer dan dat. Als ik er Popper (de wetenschapsfilosoof en niet de cellist) bijhaal, is dit in hoge mate falsifieerbaar, evenals trouwens (nagenoeg) alle uitkomsten bij andere niet-natuurwetenschappen. Een aardige, zij het onbedoelde, illustratie hiervan is dat als je de voorspellingen van het CPB (waarop het kabinet zich voor de toekomst baseert) vergelijkt met latere realisatiecijfers, je de meest vreemde verschillen ziet. Maar de politieke karavaan is dan alweer verder getrokken ……………. In je reactie is sprake van de volgende opvatting: "En dat laatste brengt mij op jouw opgevoerde variabelen, want wanneer we nu als enige variabele bekijken een missende hand versus gezonde hand, behoeven al die andere variabelen er niet bij te worden gesleept: die worden geacht constant te zijn. Want als voorbeeld kun je de variabele ‘kwaliteit van de leraar’ al constant maken, door beide personen door dezelfde leraar te laten onderrichten'" Als ik nog even, wat kort door de bocht, de oorspronkelijke vraagstelling in gedachten roep, namelijk of het voor iemand zonder 'echte' linkerhand meer doorzettingsvermogen vraagt viool te leren spelen dan voor iemand met twee handen, begrijp ik je niet. Want als je alle overige variabelen constant acht te zijn en vervolgens de vergelijking uitvoert op twee violisten met twee gezonde handen, is het doorzettingsvermogen in alle gevallen aan elkaar gelijk. Mijn ervaring is een andere. Groet, Ronald
Dat is nu precies hetgeen ik probeerde je duidelijk te maken! Ik citeer mezelf nog maar even (eerste zin in post#2): Hoewel het niet zo vaak voorkomt: we zijn het eens!
Frits, Daar moeten we dan geen gewoonte van maken, want het is ronduit saai. Als wij niet oppassen komen wij op deze manier nog in de fuik van het harmoniemodel terecht :lol: Groet, Ronald
