Enige tijd geleden was er op dit forum iemand die een viool had met daarin het label Jac. Frank van Erp uit Leeuwarden. Ik kwam een viool tegen die mij aan Escher deed denken. Volgens mij is Escher in Leeuwarden geboren. Nu denk ik niet dat deze Escher ook violen heeft gebouwd maar er is er wel iemand die dacht ik ga het concept van Escher transporteren naar de viool. Dat betekent dat de afwisseling van blanke en donkere vlakken exact moet plaats vinden. Daar ben je dan nog wel even mee bezig want het moet erg nauwkeurig anders klopt het niet meer en dat zie je direct. Ik vroeg me daarbij wel af of de welving van de bladen dan geen vertekening veroorzaakt en dan een visueel mankement laat zien. Maar dat valt reuze mee. Ik noem deze viool voor het gemak dan maar de ‘Escher-viool’. Kijk zelf maar: Hoe het met de klank zit weet ik niet. Ik zou er in ieder geval drie fijnstemmers afhalen. Het moet ook allemaal wel heel goed verlijmd zijn anders ligt het blad zo in stukken.
Wat voor soort inspiratie krijgt een violist van zo'n viool? Ik denk dat je daar het verschil in klank moet zoeken. Escher associeer ik echter nog meer met die prachtige schilderijen met die trappen bijvoorbeeld: of misschien deze: Hoe gaan de toonladders dan klinken?
Dat hoeft niet. Je kunt ook die ruitvormige stukken tegen elkaar lijmen. Dat zijn dan vrij dikke stukken met een maximale dikte van circa 17 mm. Nadat alle stukjes zijn verlijmd wordt de welving aangebracht. Het kan ook zijn dat de bladen van egaal massief materiaal zijn gemaakt en dat er daarna stukjes fineer in ruitvorm zijn opgelegd c.q. op gelijmd. Dat wordt dan wel weer moeilijk voor de randen. Al met al denk ik, dat het dikke stukken ruit zijn die aan elkaar zijn gelijmd.
De techniek: stroken aan elkaar gelijmde latten, schuin doorgesneden en afgeschaafd, waarna ze minitieus in de ruitvorm tegen elkaar zijn gelijmd. Uit het ontstane blok maak je een vioolblad. In het patroon fineren kan theoretisch wellicht, maar is een gigantische klus met een twijfelachtig resultaat. Hier is geen fineer toegepast maar de bovengenoemde techniek óf een print.
Ja, fineren lijkt mij ook niet zo waarschijnlijk zoals ik eerder al schreef. Mijn argument daartegen was dat je dan met de randen in de knoei komt. Dat heb je met blokken of latten niet. Toch een enorm karwei lijkt mij, maar misschien dat het machinaal kan? Dan heb je wel steeds dezelfde ruitvorm!
Ik krijg hier helemaal geen inspiratie van, ik denk dat ik heel lelijk zal gaan spelen op zo'n viool.
Ik denk ook niet dat het bij mij het beste naar boven haalt, of ik moet een stuk willen uitzoeken die specifiek een bepaald type inspiratie vraagt. Of die in het mooie grote aanbod van cellomuziek te halen is....dat betwijfel ik.
Goed, dan betrek ik het op vioolspelen: ik denk ook niet dat het bij mij het beste naar boven haalt, of ik moet een stuk willen uitzoeken die specifiek een bepaald type inspiratie vraagt. Of die in het mooie grote aanbod van vioolmuziek te halen is....dat betwijfel ik.
Ik ben even de draad kwijt: ik dacht dat het ging om het patroon in de Escher-viool. Jij hebt het steeds over de muziek. Kun je uitleggen hoe dat dan zit?
Het is geen Escher viool, het is denk ik een Ruitjesviool, maar dat terzijde. Marcelita denkt dat die Ruitjesviool of Escherviool niet het beste in haar naar boven haalt. Of ze zou muziek moeten uitzoeken die een specifieke inspiratie vraagt. Een Ruitjes of Escher inspiratie. Ik denk dat ik het zo goed verwoord, maar ik weet het niet zeker.
Tobias snapt mij tenminste! Beste Frits, hoe je een instrument ook uitvoert, uiteindelijk is die er om op te spelen. De verschijningsvorm van een instrument (denk aan zoiets als vormgeving, decoratie, technische uitvoering) doet iets met een mens.
Helemaal mee eens. Maar aangezien we hier geen Escher-cello hebben vroeg ik me af hoe je dan de beleving kunt ervaren die de aanblik van een dergelijke cello je geeft. Maar ik begrijp, dat het een kwestie is van inleven. Je denkt dat je met een Escher-cello niet geïnspireerd zult zijn/worden.
