We oefenen flink door op ons instrument en we spelen (nog niet/weleens/vaak) samen met anderen. Maar als je eens lekker wegdroomt......van wie zou je nou een uitnodiging willen om eens mee te spelen, stel dat je techniek het toelaat. Tenslotte, in je dromen laat je techniek je niet in de steek (in je nachtmerries vooral wél, maar daar hebben we het nu maar niet over). Waar droom jij van? In welk orkest, kwartet, noem-maar-op, zou jij eens willen spelen? O.K. ik bijt in mijn eigen topic de spits af. Celloduet zou ik zeker graag met YoYoMa willen spelen! Maar als ik het over een muziekband heb, dan lijkt mij deze echt helemaal leuk! Wie volgt met haar/zijn droom?
Dit vind ik wel een erg moeilijke vraag, want het zijn er te veel om op te noemen! Maar sinds ik heel recent deze uitvoering van de Sinfonia concertante van Mozart ontdekt heb, droom ik in elk geval graag weg over een duet met Sergey Khachatrian...
Een vriend lokte mij mee naar een kapel met prachtige akoestiek. Hier en daar brachten ze wat geluiddemping aan, omdat het anders te gortig werd. Ik wist niet wat me overkwam: Bijlsma had een partita van JS Bach (bewerking voor cello duo) en wilde die met mij spelen. Nog maar net bekomen kwam Sollima binnen en legde mij een duo voor: Boccherini. En Ernst Reijseger kwam improviserend binnen en was zo inspirerend dat ik mezelf oversteeg in het samenspel. Yo-Yo Ma deed iets onverwacht: zonder cello ging hij zitten, schonk me een glas water en ging een uur met mij in gesprek. Achter ons rommelde het wat: een barokorkest en enkele zangers maakten zich klaar en stelden mij voor enkele fragmenten van de Mattheus door te nemen. Yo-Yo bleef erbij. Toen ging de haard aan en zei Dieltiens (waar kwam hij ineens vandaan?): JanHut, rust lekker uit. Het slot van jouw avond speel ik de 5e cellosuite van JS Bach voor je. Zo meteen komen je beste vrienden binnen. O ja, 1 ding nog, zei Roel Dieltiens: halverwege stop ik, want jij speelt de sarabande. En zo geschiedde. Alsof ik droomde .... .
Echt een hele mooie droom, @JanHut, inderdaad echt iets voor jou! Eigenlijk zou het wel leuk zijn als de CelloBiënnale een workshop zou hebben voor de heel gevorderde amateurs. Gewoon voor een heel select gezelschap en dan het ultieme plezier van vakkundig aandacht van de door jou genoemde cellisten. Die het dan weer leuk vinden te horen hoe gedreven amateurs boven zichzelf uit kunnen stijgen.
Het lijkt mij geweldig om in een groot orkest te kunnen spelen en dan de muziek van mijn muzikale held, Joe Zawinul:
Hey, wat leuk @MarjoleinG ! Deze kende ik nog niet, maar klinkt wel lekker groots met een lekkere beat! Ik denk dat ze van Dynamic Orchestra hier ook wel watertandend naar luisteren. Of is dit iets voor Timbres Divers?(een orkest als metropole, maar dan haalbaar voor gevorderde amateurs).
Oow, hoe dom kon ik zijn om het zo te zeggen! Want dan krijg je dit! Cellospelen is naast het technische ook een heel sociaal muzikaal gebeuren. Iets wat Pieter Wispelwey ook al uitdroeg tijdens het Dordrechts Cellofestival. Hij stelde direct al in het begin voor een grote bijeenkomst te houden voor álle cellisten om met elkaar het één en ander te bespreken, door te nemen, vragen te beantwoorden e.d. Alleen bleek de agenda van die vier dagen zodanig te zijn dichtgetimmerd, dat dat fijne voorstel niet kon doorgaan. Vervolgens is er ná het festival wel minstens één amateurmasterclass (groepsgewijs) georganiseerd met hem. En nu is Pieter Wispelwey één van de juryleden van het concours van de komende CelloBiënnale. Niet dat ik nu verwacht dat hij ineens dat plan van het Dordrechts Cellofestival kan/ zal gaan uitvoeren.(maar wat zou het een verrassing zijn als zoiets er toch zou komen!) Maar hij heeft wel laten zien dat wat hem betreft cellospelen niet allen is weggelegd voor beroepscellisten en cellisten in beroepsopleiding. Niks met klein groepje happy few dus: workshop voor de 'happy much'!
Die masterclass, daar ben ik bij geweest! Het was prachtig en leerzaam; Pieter besteedde zijn tijd aan allen, op heel verschillende niveaux. (Ik meldde me aan als luisteraar en niet als speler; zoveel uren dicht in het geluid trekt mijn gehoor niet. Meekijken/luisteren op enige afstand was ook leuk en leerzaam).
En je kon er zelf thuis mee aan de slag? Het doet mij denken aan de workshop van Maria Hol in Zutphen! Ook zij kon op diverse niveaux werken. En thuis ging ik inderdaad geregeld de streeksoorten opnieuw doen die we met haar deden met inachtneming van haar aanwijzingen.
Ik weet niet meer een concreet voorbeeld van wat ik mee nam uit de masterclass, van Pieter Wistpelwey in Dordrecht, om direct mee aan het werk te gaan. Wel nam ik mee: het belang van stokvoering, manier van strijken, om werkelijk rijke klank te maken. De uitdaging om rechts flink aan het werk te zijn.
