In de zomer dus de vakantietijd zit mijn Viool meestal in haar kist, na het spelen hangt zij niet aan de muur en word zij ook niet even weggelegd, nee meteen naar binnen. De luchtvochtigheid in de kamer is dan meestal rond de 80% en de temperatuur rond de 23-24 graden en dat is niet fijn voor Teddybol ( omdat de Viool mooi bruin is net als haar beertje is noemde een kindje haar eens Teddybol vandaar de naam ) . Het liefst verkeert Teddybol in een ruimte met een luchtvochtigheid van rond de 50% en een temperatuur van rond de 20 graden Celsius, met een te hoge luchtvochtigheidsgraad is deformatie van de Viool in de zomer met hogere temperaturen en een relatief hoge vochtigheidsgraad niet denkbeeldig. Vooral de toets en de hals zijn daar zeer gevoelig voor, omdat ze natuurlijk uit verschillende houtsoorten bestaan die dus ook verschillend reageren op luchtvochtigheid, de hals kan daardoor zelfs iets torderen, ook de halshoek kan door het vocht veranderen en daardoor dus ook de snaarhoek op de kam wat natuurlijk ten koste van de klank gaat. Dus Teddybol ziet weinig daglicht in de zomer, geen vakantie voor de kleine meid, nou ja ze ziet toch bruin genoeg tenslotte.
Aandoenlijk, de naam Teddybol en het is duidelijk dat ze door jou gekoesterd wordt! Ook de inhoud van je bericht is interessant. Bereiken temperatuur en vochtigheidsgraad inderdaad zulke waarden? Zelf heb ik mijn cello meestal op een standaard staan, alleen nu heb ik hem ingepakt in zijn foudraal omdat we morgen op vakantie gaan. Ik weet niet eens waarom. Want ook op de standaard staat hij veilig in een aparte kamer, nooit in de zon en met gematigde temperaturen. Misschien toch gevoelsmatig gedaan, om hem goed verzorgd achter te laten? Enfin, ik dwaal af. Waar ik wel benieuwd naar ben, zouden temperatuur en luchtvochtigheid niet hetzelfde in de kist worden, als daarbuiten? De kist ligt immers geopend te wachten, tot Teddybol weer haar intrek neemt en de kist is toch niet luchtdicht. Of zit er nog iets in de kist dat de luchtvochtigheid reguleert?
In de kist zit een vochtigheidsmeter dus het is te controleren hoe hoog de vochtigheid daarin is, maar wat ook van belang is zijn grote temperatuur wisselingen de gebruikte natuurlijke lijmsoorten kunnen bij hoge temperaturen hun lijmkracht verliezen en daardoor kunnen onderdelen gaan loszitten of zelfs gaan scheuren maar de vochtigheidsgraad is het belangrijkste zelfs het oudste hout gaat dan nog werken. En in een kist zijn de temperatuurwisselingen minder sterk, en ook de vochtigheidsgraad is daarin te beheersen door het aanbrengen van vocht opnemend materiaal. Ik heb Violen gezien die jaren bij mensen als sier aan de muur hadden gehangen en dit allemaal aan hun blote body te verwerken hadden gekregen, ze waren dan vaak wat gedeformeerd en meestal waren de naden op diverse plaatsen losgelaten, zielenpietjes waren het geworden dof en treurig keken ze je aan.
In de koffer van de electrische cello (heeft wel wat hout, zoals de toets en de knoppen) zat tot mijn verbazing een vochtigheidsmeter! Dat had ik echt niet verwacht, die service. Want de rest van de body is van kunststof (kevlar, als ik het goed heb) en zal niet gauw uiteenvallen. De kamer waar mijn muziekinstrumenten staan, is op het noordoosten. Geen last van zon en nogal constante temperatuur. Winterse kou wordt door luiken tegengehouden. Mijn instrumenten blijven hier best aardig op toon. Als het flink gesneeuwd heeft (en het dus enorm droog is, grappig, dat heb ik mij nooit eerder gerealiseerd), gaan de snaren nogal eens slap staan als ik naar celloles ga of binnen geen vocht in de bevochtigers aan de radiatoren heb gedaan. Violen die jarenlang alleen maar hangen, die vangen toch ook vreselijk stof?! Ook niet echt geweldig! (intussen: NL speelt nu tegen Costa Rica, ga later op de avond eens kijken hoe we er bij staan. En nu ga ik zo nog even cello oefenen)
De kleine hygrometertjes in koffers werken meestal niet heel erg goed. Ik heb ik de woonkamer een echte hangen (merk Barigo) en die staat vandaag op 85%. Bij mij in huis in de luchtvochtigheid altijd wat aan de hoge kant. Ik woon op -1 meter en het was vóór de woningbouw hier in de winter altijd ondergelopen weiland waar werd geschaatst. Dat merk je nog steeds. In de winter zakt bij vorst de luchtvochtigheid overigens naar onder de 40%
