De Duitse componist Hermann Gustav Goetz (1840-1876) http://en.wikipedia.org/wiki/Hermann_Goetz , die ongeveer net zo oud als Mozart werd, schreef een vioolconcert een beetje in de Mendelssohnstijltijd in G major Opus 22 (1868) in 1 deel, waarbij de 3 delen in elkaar over gaan. Movement 1 : Allegro vivace Movement 2 : Andante Movement 3 : Finale
Ik ben wel benieuwd hoe het komt dat je met dit muziekstuk komt (want er zijn wel meer vergeten juweeltjes). Zelf had ik nu even zin in een andante deel, dus ben een beetje doorgezapt. Ik ga het allemaal nog wel een keer helemaal horen, maar het andantedeel lag mij goed in de oren. Kortom, wat is het verhaal achter deze vondst?
Het verhaal achter de vondst moet Vieuxtemps zelf maar vertellen. Maar ofschoon weinig uitgevoerd, is het concert van Goetz niet helemaal vergeten. Dit getuige opnamen door Louis Kaufman (jaren vijftig) en een meer recente door Gottfried Schneider. En er zal er heus wel nog een zijn. Overigens zijn er meer ten onrechte vergeten vioolconcerten. Bijvoorbeeld die van Dietrich, von Reznicek en Pfitzner. Ronald
Mijn verhaal is dat ik vioolconcerten spaar en soms bladmuziek daarbij vind en dat dan op m'n YT-kanaal zet. Kinderconcerten, ijzeren repertoire en vooral onbekende vioolconcerten en dan mogen anderen daar reacties op geven, bijvoorbeeld of zo'n vioolconcert al dan niet terecht in de vergetelheid is geraakt + mensen ontdekken op zo'n manier weer onbekende stukken. Bladmuziek van Goetz stond op IMSLP. Dietrich en Reznicek kende ik nog niet. Het vioolconcert van Hans Pfitzner had ik er al wel op staan: PFITZNER, Hans (1869-1949) Deel 1 http://www.youtube.com/watch?v=dikWR2C7Mxk Deel 2 http://www.youtube.com/watch?v=by1TKvTjwD8 Deel 3 http://www.youtube.com/watch?v=xydu8fiJIRk
Leuk idee om kennis te (laten) maken met onbekende vioolconcerten! Maar het vereist wel wat meer kennis voor mij wat betreft het kunnen zeggen of zo'n stuk al dan niet terecht in de vergetelheid is geraakt. En mogelijk vinden anderen het ook moeilijk om zo'n oordeel te vellen. Ik kan voor mijzelf wel vaststellen of een stuk mijn aandacht kan vasthouden, maar dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over het stuk. En op het ene moment 'landt' het stuk weer anders dan het andere. Daarom zou het zo leuk zijn als iemand die er echt meer verstand van heeft ons zou kunnen wijzen op bijzonderheden in de stukken of dat er niet echt iets bijzonders in zit waardoor het begrijpelijk is dat we de aandacht niet bij een stuk konden houden.
Marcelita, Eerlijk gezegd is mij je vraagstelling niet duidelijk. Je vindt het leuk onbekende werken te horen. Maar je stelt meer kennis nodig te hebben ten einde te kunnen beoordelen of werken terecht of ten onrechte in de vergetelheid zijn geraakt. Want als je een stuk zou waarderen heeft dat mogelijk meer met jou te maken dan met het stuk ‘zelve’. En vervolgens doe je een beroep op iemand die daar voor heeft doorgeleerd jou uit te leggen waarom je compositie goed of juist niet goed te vinden. Om met dat laatste te beginnen: die deskundige ben ik niet. Maar als luisteraar geloof ik niet dat ik een compositie meer waardeer op basis van een harmonische analyse of een grondige kennis van het strenge contrapunt. Het is nog erger: ik weiger aan de hand te lopen van een officiële ‘nomenklatoera’ die voor mij uitmaakt wat, compositorisch, wel of niet door de beugel kan. Muziekcritici, bijvoorbeeld. Het enig zinvolle criterium bestaat uit je eigen oren en de appreciatie van wat je hoort. Menigeen heeft mij de afgelopen vijftig er van proberen te overtuigen dat Sibelius zo’n groot componist is. Dat zal ongetwijfeld het geval zijn, maar ik ben in die vijftig jaar geen stap dichter bij deze Fin gekomen. Een ander voorbeeld is Scriabin. En is dat dan erg? Als of alle pianoconcerten van Mozart er toe doen. Quod non, want het niveau van KV 466 of KV 491 wordt echt niet voortdurend benaderd. Waardeer je dus wat je ZELF de moeite waard vindt. Want wat heb je, in termen van ‘muziekbeleving’ nou aan de mening van iemand anders, anders dan ‘ik had dit kennelijk mooi moeten vinden’ (of juist niet)? Denk maar aan Dirk Witte: De mensen bepalen de kleur van je das De vorm van je hoed, en de snit van je jas En - van je leven Ze wijzen de paadjes, waarlangs je mag gaan En roepen 'o foei!' als je even blijft staan Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk En wat j'aan de armen moet geven Mens, is dat leven? Over die al dan niet ten onrechte werken later. Ronal
Ronald, Mijn vraagstelling blijk je maar al te goed te hebben begrepen! En je boodschap is ook helder: "Het enig zinvolle criterium bestaat uit je eigen oren en de appreciatie van wat je hoort." en "Waardeer je dus wat je ZELF de moeite waard vindt.Want wat heb je, in termen van ‘muziekbeleving’ nou aan de mening van iemand anders, anders dan ‘ik had dit kennelijk mooi moeten vinden’ (of juist niet)?" Ja, dat is ook eigenlijk wel zo. Ik laat mij misschien iets te veel imponeren/uit het veld slaan door allerlei muziektheoretische bespiegelingen over stukken en waarom iets dan wel of niet goed is. Uiteindelijk vindt de één dit mooi klinken en de ander dat. En het kan zo zijn dat je het over het mooie van een stuk eens kunt zijn. Dit is een goede wake-up call van je om weer op mijn eigen oren te vertrouwen Marcelita PS en nog steeds ben ik benieuwd naar andere meningen over stukken muziek
