hallo Ik kom uit een meubel achtergrond en ga nu beginnen aan mijn eerste viool. Nou heb ik vanwege mijn opleiding wat moeite met de hals-corpus verbinding. In de meubelmakerij word de verbinding waarbij 2 platte vlakken tegen elkaar komen gezien als de allerzwakste verbinding. Bij de viool is dit het geval, met nog wat extra lijm oppervlak aan het voetje, en nog een verticaal randje links en rechts. Nou vraag ik me af wat hier de reden voor is............ er zijn vele types van sterkere verbindingen, zoals een zwaluwstaart verbinding pen en gat verbinding deze manieren creëren een veel groter lijm oppervlak, de toegepaste viool constructie is vanuit een meubel achtergrond een echte afrader. Ook vraag ik me af of het niet veel steviger is om het nek blok en de hals uit 1 stuk te maken, dus de hals als in de mal lijmen wanneer de ribben gemaakt worden. Dus de ribben 1 of 2 millimeter in de hals laten gaan. Het maken van het nekblok en de hals uit 1 stuk hout zou theoretisch gezien al leiden tot meer "sustain" door een directere geluidsoverdracht van de hals naar de corpus.... Ik ben benieuwd of de verbinding zou word gedaan vanwege traditie, en dus niemand eraan durft te "sleutelen" of is er daadwerkelijk een reden voor deze verbinding terwijl er veel andere en sterkere verbindingen mogelijk zijn..... Het maken van het nek blok en de hals uit 1 stuk vind ik helemaal niet zo`n raar idee..... Ik ben benieuwd wat u allen ervan vind.............
De hals en het bovenste blokje als één stuk hout werd vroeger ook wel gedaan. Maar je legt dan wel de hoek die de hals moet maken met het corpus al dadelijk vast, terwijl je misschien die hoek nog wel zou moeten veranderen als de hoogte van de welving van het bovenblad iets anders uitvalt. Bij een barokviool zat de hals gewoon tegen het corpus gelijmd, maar dan wel van binnenuit versterkt met een paar spijkers. Die constructie is sterk genoeg, zeker in combinatie met de verlijming met het hieltje.
De verbinding tussen de hals en het halsblok is niet helemaal zoals Luthier ons wil doen geloven, want hier zit wel degelijk een dubbele zwaluwstaartverbinding! De eerste is de taps toelopende halsvoet van bovenkant toets naar het hieltje. De tweede is de lichte tapsheid in de beide inkepingen van het halsblok waar de halsvoet in moet komen. In de vele jaren vioolbouw is gebleken dat samen met de juiste passing van hieltje en halsvoet er een zeer sterke lijmverbinding ontstaat die de tand des tijds ruimschoots heeft doorstaan. Bovendien heeft -zoals Liuwe eerder terecht opmerkte- deze constructie het voordeel dat de inclinatiehoek juist kan worden ingesteld en aangepast aan de welving. Frits
aha.... ik wist niet dat hij in twee richtingen taps toeliep.......... van de verticale as was ik mij bewust , maar niet van de horizontale!! dat maakt inderdaad een enorm verschil, als dat 90 graden was , dan was het niet erg stevig, en ik dacht dat dit zo was..... als vanaf boven gezien de randjes schuin zijn,als ik het goed begrijp binen in breder dan in het zicht, dan is het stevig genoeg..... bedankt
@liuwe Ik heb hier een website gevonden waar het gebeurt zoals u beschreef http://www.lutherie-leuven.be/Documents/Reconstructie_Archaische_Viool/reconwpage.html Je ziet hoe de hals uit 1 stuk is
