De melodieën die in de 17e eeuw in de Amsterdamse Speelhuizen klonken was dansmuziek populair bij arm en rijk. Om de danslustige gasten van dienst te zijn hadden de muzikanten een eigen uitvoeringsstijl nodig, je moest hoorbaar zijn boven de herrie en door je spel de danslust opwekken, stevig swingen dus. Geen Speelhuys was zonder Viool want zonder Viool geen dans en geen vermaak, in de simpelste Speelhuysen werd slechts één muzikant aangesteld- een Violist. Maar vaak had de Viool een bas instrument als metgezel, Viool en Bas komen als standaard combinatie voor, de cello schijnt tamelijk veel gebruikt te zijn. Terwijl Viool en Bas voor veel Speelhuysen voldoende waren was het aanbod in de meest luxueuze gelegenheden nog uitgebreider, daar was als derde instrument een klavecimbel te horen of een ander akkoord-instrument.
klopt, toen viel er nog wat eer te behalen als je viool speelde. Jos Koning speelt deze muziek nog steeds en brengt er CD's en bladmuziek van uit. www.joskoning.nl
Nou naar de Vioolmuziek zullen ze wel niet echt geluisterd hebben, het ging in die Amsterdamse Speelhuysen niet zozeer om de muziek, maar meer om het plezier. De muziek die had je nodig voor zang en dans, maar spelen in die speelhuizen was vooral het spelen met de meisjes door de gasten, die gingen echt niet een stukje muziek zitten beluisteren die hadden wel wat anders aan hun hoofd dat was, wein weib und gesang.
Ha, wat vind ik dit een leuk topic. Sluit naadloos aan bij de schilderijen uit de tijd van de speelhuysen! Wie kan wat vinden over de status van de violisten destijds? Dat je weleens wat anders aan je hoofd hebt, terwijl de DJ aan het werk is, of een band op een podium, dat is toch van alle tijden?
