Hoi iedereen, Ik heb even een vraagje als beginner... In september begin ik als 35 jarige aan cello op de muziekschool van Oostende ( België ). Ik heb geen notenleer ervaring. Speelde vroeger op m'n synthesizer muziek op het gehoor wat toch aardig klonk . Hoeveel moet je oefenen per dag? Ik kwam ook een topic tegen over een plankje? Wat is dat eigenlijk en heb je dat als beginner nodig ? Is een gewone eetkamerstoel goed om op te zitten om te spelen? Wat krijg je op de muziekschool bij het huren van je cello? Muzikale groeten uit België.
Hoi beginnend celliste, Welkom op dit mooie forum en wat leuk dat je cello gaat leren spelen. en wat leeftijd betrefd, ik ben ruim 5 jaar geleden op 40 jarige leeftijd begonnen met cellolessen en ik vind het heel erg leuk om te doen. Nu even je vragen, je vraagt je af hoeveel je moet oefenen. Dat is iets wat je zelf helemaal mag weten en bekijken wat jij prettig vind. Zelf oefen ik gemiddeld 45 minuten per dag. Soms meer en soms minder. Hoe snel je vooruit gaat hangt natuurlijk ook af van of je een beetje gevoel voor cello hebt of niet. Ik neem aan dat je docent je ook zal adviseren hoe, hoevaak en hoelang verstandig is om te oefenen. Plankje. ik weet natuurlijk niet waar je gelezen hebt over een plankje, maar ik denk dat er een plankje voor je cellopin/cellopunt bedoelt word. Als je je cello neer zet staat deze op een pin. deze pin staat op de grond. Nu zijn er plankje waar gaatjes in zitten, dit plankje leg je op de grond en je zet de pin van je cello in 1 van de gaatjes. Aan het plankje zit vaak een lus die je om de stoelpoot kunt doen zodat het plankje niet kan verschuiven. Als je je cellopunt in 1 van de gaatjes zet kan je cello niet verschuiven en beschadig je ook niet je vloer met de scherpe punt. Wat een stoel of kruk je nodig hebt is afhankelijk van waar je lekker op zit. De meeste cellissen vinden het fijn om de knieen 90 graden gebogen te hebben. Wat ik het bellangerijkste vind is dat de zitting van de stoel of kruk recht is en niet (zoals bij veel stoelen) schuin naar achteren loopt. Je zit meestal op het voorste gedeelte van de stoel. Maar ook dit is een punt die je waarschijnlijk op les zal bespreken. Wat krijg je als je huurt. natuurlijk een cello, strijkstok, hars, hoes of koffer en vaak ook een plankje. Als er geen plankje bij zit kan je hier natuurlijk ook om vragen. Heel veel sterkte en ik ben heel benieuwd naar je verhalen.
Oh wat fijn te lezen dat ik niet de enige ben die op oudere leeftijd begin te spelen! Ik ben gek op de muziek van de cello en door het instrument zelf ook gebeten. Ik tel de maanden af tot 4 september . De uitleg van het plankje is nu helemaal duidelijk. Dat zal ik zeker aanschaffen om de vloer in huis te beschermen tegen krassen. Een pepiter heb je ook nodig waarschijnlijk? Of mag je dat op de academie vragen? Heb je al wat opgenomen van jezelf? Zou ik het eens mogen horen? X
Toen ik mijn cello huurde, kreeg ik daar geen plankje bij, maar het plankje dat ik kocht, gaat mijn hele celloleven mee. Ik kreeg wel een strijkstok mee, hars, de cello zelf en een goede hoes (er zijn immers ook van die hele dunne hoezen die geen bescherming bieden). Een pepiter, wat is dat, nog nooit van gehoord. Ook ik ben begonnen na mijn 40e. Je gaat niet zo snel als ijverige kinderen, maar snel genoeg om het leuk te houden (als je oefent tenminste). Noten leren gaat met de methode die je leraar/lerares gebruikt gelijk op. Er zijn online nog tal van gratis oefenprogramma's voor notenlezen als je het nog wat sneller wilt automatiseren in je hoofd, maar eigenlijk denk ik dat je er meer aan hebt om de noten die je leert, dat je die gelijk automatisch terugvindt op de cello en daarin voorzien cellomethodes doorgaans wel (naar mijn weten). Hoe lang je moet oefenen: dat hangt ook wel af van de fase van het leren bespelen van de cello. Mijn ervaring is dat je in het begin beter een kwartier achteréén goed oefent en dan wat anders gaat doen en na een paar uur nog eens. In het begin neigt men nogal te verkrampen, zo ontzettend ons best zijn we immers aan het doen. Die duim achter de cello wordt veel te hard geknepen en het duurt wel een tijdje voor je van dat euvel af bent. Te lang een ongezonde spanning is gewoon niet goed, dus opbouwen en dat is net als met sport. Onze sport is mooi cello gaan spelen! En net als @marloes s en andere cellisten haat ik stoelen die schuin naar achteren en naar beneden lopen. Je moet op het eerste stuk van de stoel zitten en dat voelt dan heel rot aan met vaak nog een beetje scherpe rand. De hoek van 90 graden vindt ik inderdaad heel fijn zitten. Je voeten moeten immers solide op de grond kunnen rusten. Op die manier ga je ook niet stiekem spanning in je tenen opbouwen. Vanaf het begin een goede houding ontwikkelen is belangrijk. Haastige spoed is zelden goed, ook met cello leren spelen! Meestal zorgt een cellodocent wel dat er een goede stoel of kruk voor zijn leerlingen klaarstaat. Als je een stukje verder bent en in een ensemble speelt die dan ergens wat laat horen, kom je wel in aanraking met 'foute stoelen'. Dit los ik dan op met een ergonomisch kussen (wigkussen, bijvoorbeeld van het merk Defa). Maar goed, voorlopig is het vanaf september dus lessen volgen en oefenen, oefenen en nog eens oefenen. En echt hoor, bouw dat rustig op, want het kan je echt een beetje opbreken. Ik kan nu een uur oefenen, maar dat komt, omdat ik geen pijn van het spelen oploop. En dan nog voelt gezond pauze inlassen heel goed! Leuk dat je erbij gekomen bent op het forum en we zijn benieuwd naar je ervaringen!
Zo zie je maar weer dat het bij iedereen verschillend kan zijn. Ik kreeg namelijk wel een plankje bij de huur van mijn cello. Als die niet bij je huur cello zit moet je er toch eentje aanschaffen. En natuurlijk nog iets om je bladmuziek op te zetten.
Hier nog een late starter. Ik ben op mijn 48ste begonnen en nu 3,5 jaar bezig. Oefenen: lang oefenen is echt niet nodig. Vaak oefenen wel! Als je consequent elke dag oefent, is in het begin 15 minuten zelfs wel voldoende. Dat is beter dan 4 x in de week 30 minuten. Daar voorkom je blessures mee en dan kan je goed blijven focussen op al die lastige dingetjes. Plankje; kan je kopen, maar zelf maken kan ook, als je handig bent. En zelfs een reep vloerbedekking volstaat uitstekend. Touwtje om een stoelpoot tegen het glijden, of je neemt een groter stuk vloerbedekking waar je de hele stoel bovenop kan zetten. Dat is lastig meenemen maar als je op de muziekschool geen plankje nodig hebt, kan dat voorlopig een prima oplossing zijn. Een simpele eetkamerstoel is prima, zolang de zitting horizontaal is en je dus niet naar achteren wegglijdt. Hij moet niet te hoog zijn; als je erop zit, moeten je bovenbenen horizontaal zijn. Dankzij Google weet ik nu wat een pepiter is: een lessenaar. Ja, die ben je absoluut nodig! En daarnaast ook een stemvork. In het begin kan het handig zijn een stem-app op je telefoon te installeren. Nou, dan ga je nu aan een heel nieuw avontuur beginnen, dat je ongetwijfeld heel veel plezier gaat brengen! Heel veel succes en houd ons op de hoogte!
Heel leuk. Jouw startpunt lijkt veel op mijn start toen-der-tijd. En hoe onhandig (en gemotiveerd!) het ook begon: het heeft mij veel gebracht. Na een paar jaren in orkesten, later een orkest op hoog niveau (ook concerten geven), een band, suites voor cello solo spelen, in m'n eentje optreden op een feestje enz.. En dat alles terwijl ik op mijn 34e begon en vrijwel geen noten kon lezen. Succes en jarenlang muziekvreugde gewenst! Zoals anderen ook schreven: consequent kort spelen per dag, daar begint het allemaal mee. Wekelijks les en 6x per week 20 minuten, dat doet al wonderen. Later wordt dat ooit: 2-wekelijks les en een uur per dag thuis (bijvoorbeeld). By the way: elke cellist vindt het af en toe niks, het klinkt nergens naar, de cello heeft geen zin, de lucht is te droog, enz.. 'Wij' gaan dan gewoon door en het plezier komt weer terug.
Ja, soms heeft de cello geen zin. Dat heb je ook met (alt)violen. Toch denk ik dat het ook kan liggen aan de eigen gemoedstoestand van de bespeler. Mij is gebleken dat om de een of andere reden dat ook voorkomt. De volgende dag is het zomaar weer over.
En vergeet de strijkstok niet. Soms denk ik dat het meer aan een weerbarstige stok ligt die last heeft van de luchtvochtigheidsgraad, dan aan de cello
Ha, we hebben dus van die dingen die even niet willen:cello, strijkstok, gemoedsrust. Het leuke is inderdaad dat we dat allemaal weer lekker te boven komen en er komt dan weer eens zo'n moment dat het niet wil en je je eigen spel niet kunt aanhoren. Ik had recent ook weer zo'n inzinking, maar gisteren wilde het zomaar weer ineens lekker spelen! Het is ook echt geduld met jezelf hebben, met de cello, .....(dat rijtje). En stel dat je toch niet het niveau bereikt dat je voor ogen had....er zijn heel veel leuke partijen in ensembles voor cello die heel goed haalbaar zijn en waar je veel plezier aan kunt beleven. Maar ja, lekker door blijven oefenen geeft toch vooruitgang en je gaat jezelf verbazen!
Tot nu toe heb ik de indruk dat het minder aan de stok ligt door het harde hout. Terwijl de cello uit minstens 3 houtsoorten bestaat, die weer verschillend reageren op droogte en temperatuur. Maar het kan best dat ik de wisselende werking van de stok onderschat. Ja, en de gemoedstoestand (#9); ik zou bijna zeggen: hou er over op
Het kan ook anders in het begin, al moet je dan wel uitkijken voor blessures. Ik heb twee jaar geleden op mijn 43ste vlak voor de zomervakantie 2 cellolessen gehad. In de zomervakantie had ik veel tijd, maar helaas geen les. Ik ben toen 3-4, soms 5 uur per dag gaan spelen. In het begin krijg je dan wel blaren, maar dat gaat vrij snel over. Ook ging mijn arm en een deel van mijn hand tintelen, maar na wat tips van iemand anders die cello speelde, verbeterde mijn houding en ging dat ook over. Verder heb ik geen klachten gekregen. Wat wel scheelt, is dat ik al vanaf mijn 7e andere instrumenten (blokfluit, dwarsfluit, klarinet en piano) bespeel en dus al noten kon lezen. Nu speel ik twee jaar. Negen maanden per jaar werk ik niet zo veel en studeer ik dagelijks 2-3 uur, in de vakanties meer, heb ik een uur per week les en vanaf komend schooljaar daarnaast ook ongeveer 3 keer per week een korte studie-instructie van mijn leraar en speel ik ongeveer 5 uur per week in orkesten. Bij elkaar ben ik dus gemiddeld zo'n 20-25 uur per week met cello spelen bezig als het niet druk is op mijn werk en rond de 10 uur per week als het wel druk is. Ook nu gelukkig nog steeds geen klachten. Mijn leraar let wel goed op mijn houding en zelf let ik ook op dat ik nooit doorspeel als er iets pijn doet. Een keer deed ik dat wel bijna, er dreigde een peesontsteking en ik had twee dagen later concert. Toen heeft mijn leraar me min of meer verboden naar de repetitie van een ander orkest te gaan en heb ik het even rustiger aangedaan en daardoor het concert kunnen spelen. De muziek van dat concert was eigenlijk net te hoog gegrepen en daardoor speelde ik het niet met de juiste techniek (voor de kenners: ik nam mijn duim niet mee, speelde es-as op de d-snaar door over mijn duim te draaien, niet zo slim), dan loop je wel risico. Kortom, veel spelen als beginner kan best en helpt zeker om sneller vooruit te komen, maar je moet wel op de techniek letten en naar je lichaam luisteren.
De gemoedstoestand herken ik overigens ook maar al te goed. Ik had deze week nog op een les gerekend en had me daar erg op verheugd als afsluiting van een drukke tijd op mijn werk en om bij de start van de vakantie weer oefentips te hebben. Maar uiteindelijk ging de les niet door en nu baal ik dat ik in de drukke tijd hoofdzakelijk bezig ben geweest met stukken om met anderen op een voorspeelmiddag te spelen. Had ik beter die voorspeelmiddag niet kunnen doen en nu vooruit gekund. Nu baal ik dus en kan ik mij er niet toe zetten om te gaan spelen
Meer of minder hars gebruik. Soms minder grip of juist krasserig. Natuurlijk lastig om uit te sluiten of het aan de stok, cello of mijzelf ligt, soms klinkt het gewoon voor geen meter. En da's meestal tijdens flinke schommelingen in de luchtvochtigheid. En daar mijn cello in de koffer en bevochtiger en hygrometer heeft, weet ik dat de luchtvochtigheid van mijn cello redelijk stabiel is. De strijkstok daarentegen, ligt in een half open strijkstokkoffer en gaat mee met de luchtvochtigheid schommelingen in huis. En paardenhaar kan reageren op die schommelingen. Vandaar.
Maar het haar van het paard wordt bij een hogere luchtvochtigheid een ietsje langer. Dat moet je dan compenseren door de spanschroef wat aan te draaien. Is vrij simpel te doen. Verder zie ik niet zo wat er met die haren gebeuren en welke invloed dat zou kunnen hebben.
Heb ik ook; ideaal! Omdat ik klein ben, heb ik wel een stuk van de poten afgezaagd omdat anders de laagste stand nog net te hoog was. Hiervoor heb ik een mooie 2dehands kruk van Marktplaats gescoord omdat ik het toch een beetje zonde vond om een nieuwe kruk te kopen en te verzagen.
