Deze stapelzetter fixeert de stapel met behulp van een tweetal slagen van een dun visdraadje tegen het messing schachtje. Het visdraadje loopt vervolgens via een inkeping in de ronding naar het bovenste uiteinde van de stapelzetter. Wanneer daar het draadje strak wordt gehouden kun je de stapel op de juiste plek in de viool zetten. Daarbij kun je aan de stand van de zetter goed zien of de stapel recht staat. Laat je het visdraadje los dan kun je de stapelzetter van de stapel afnemen doordat visdraad een 'geheugen' heeft en als vanzelf weer de ruimte maakt en zodoende los gemaakt kan worden. De stapelzetter is gemaakt van een messing buisje (diameter 4-5 mm) en het schachtje ook van een stukje messing buis is er aan gesoldeerd. Sibelius
Ik heb ooit eens een paar schaafjes gemaakt. Eentje van hout en eentje van messing. Die van messing gebruik ik eigenlijk nooit omdat die na een paar schaafbewegingen 'vol loopt'. Dan moet je flink aan het peuteren om de zaak weer gangbaar te krijgen. Na verloop van tijd is dat geen lekker werken meer en zoek je een andere oplossing in de vorm van een andere schaaf. De houten schaaf (middelste en onderste afbeeldingen) gebruik ik nog regelmatig. Duidelijk is te zien hoe het is gemaakt: het bestaat uit twee helften beukenhout . Na het aanbrengen van de uitsparing voor de beitel worden de twee helften volkomen vlak geschaafd en tegen elkaar aan gelijmd. De zool is een beetje convex (bol), zodat die kan worden ingezet voor het schaafwerk aan de binnenkant van de bladen. Frits
