Omdat ik er altijd rekening mee houd dat 1 van mijn snaren kan knappen tijdens het spelen,en heb ik altijd reserve snaren op voorraad. Nu vraag ik mij af of snaren ook minder van kwaliteit worden als je ze niet gebruikt/bewaard Ik bewaar mijn snaren in originele verpakking, in mijn cello koffer en deze heeft een redelijke constante vochtigheid van rond de 65%. Kan iemand mij hier iets meer over vertellen? De snaren zijn namelijk nogal kostbaar en ik zou het jammer vinden als ik de snaren bewaar/ in reserve en ze vervolgens niet meer goed zijn als ik ze wil gebruiken. Hoe doen jullie dat met snaren? Hebben jullie altijd wat op voorraad? of koop je pas nieuwe als er ééntje knapt of stukgaat?
Ik heb ook een set op voorraad! Stond niet stil bij eventuele houdbaarheid. Bij de vioolbouwer liggen ze toch ook op voorraad?
Ik heb nog de set jargar snaren die eerst op mijn cello zaten. Die snaren waren nog goed en zaten ongeveer een jaar op mijn cello. Daarna werden het Larsen snaren. Die Jargar zitten nu in de verpakkingen van de Larsen. Ik moet eens nadenken over reservesnaren als de jargar op de vakantiechinees zijn gekomen (vakantiechinees is er nog niet, maar gaat wel komen) Maar ook ik denk dat reservesnaren wel heel wat jaartjes meekunnen onder goede omstandigheden.
Nieuwe (cello)snaren van staal kunnen jaren in de verpakking blijven liggen en verouderen praktisch niet. Kunststof snaren die nog niet gebruikt zijn kunnen meestal ook jaren blijven liggen, maar de snaren die met aluminium omwikkeld zijn willen nog wel eens gaan oxideren en zijn dan rijp voor de prullenbak. Zilveromwonden snaren kunnen soms wat zwart uitslaan, m,aar zijn dan meestal nog bruikbaar. Gebruikte snaren kunnen als backup dienen voor wanneer een snaar breekt, maar presteren nooit meer optimaal, vanwege deuken op de wrijfpunten en afplattingen op de plekken waar de vingers het meest hebben gestaan (die dan vaak ook nog zijn verdraaid). Het beste is verse reservesnaren aan te houden en snaren die noodgedwongen voor de tweede keer worden gebruikt, zo snel mogelijk te vervangen door nieuwe.
Ik gebruik Larsen snaren die hebben een chroomstalen kern en een omwikkeling van chroom en wolfraam. Ik weet niet wat dat precies inhoud dus waar vallen die onder?
Larsen cello snaren zijn staal-snaren: de kern bestaat uit een staaldraad of staalkabel. Kunststof wordt voor celli momenteel niet zoveel gebruikt, voor viool is kunststof momenteel het meest bespeeld en zo ongeveer de norm.
@Marloes die larsens (#5) vallen dus onder de categorie, zoals Bert beschrijft (#4), die zeer lang bewaard kunnen worden. Ook de gebruikte, als ze nog redelijk zijn, kunnen wel als reserve dienen. Maar (#4) inderdaad meestal niet optimaal. Ik houd er wel van om de redelijke gebruikte als reserve te hebben (na schoonmaak). Daarmee neem ik dus wel een beetje risico. Maar er breekt vrijwel nooit zo'n snaar als ik er met beleid mee om ga. Dus is reserve alleen voor de aller-zekerheid. Maar ja, als je een uitvoering hebt en plotseling een 'dode' reserve nodigt hebt ..... .
Dat zal een nadeel zijn als je een prachtig soloconcert geeft en zo'n gebruikte snaar moet gaan gebruiken. Toch vraag ik mij af, in welke mate dat écht een probleem is. Is dan de kwaliteit van je spel dan toch niet meer bepalend dan de iets mindere snaar? Ik denk dat het eerder jezelf als solist stoort, dat je niet het optimale eruit krijgt. Maar als je op zo'n niveau kan spelen, kun je het waarschijnlijk ook nog steeds heel mooi laten klinken met een minder optimale snaar. Het zal de meesten in het publiek niet eens opvallen (tenzij je voor , aankomende, beroepsmusici speelt of zeer ver ontwikkelde amateurs). En bij mij als amateur in een ensemble: als ik dus een gebruikte snaar moet gaan gebruiken, hoe erg is dat nou helemaal? Ik denk dat het niet zal opvallen, omdat er al zoveel factoren zijn die de kwaliteit van de samenklank beïnvloeden.
@Marcelita, je geeft een mooie nuancering. Daarnaast: als een a-snaar arm en schel geworden is en als reserve in de tas gaat. Op een onhandig moment, na jaren, is 'ie ineens nodig ...... dan wordt ik niet blij. Als een snaar als reserve gaat dienen schrijf ik altijd op het zakje: - de periode dat de snaar gebruikt is; - hoe de kwaliteit is op dat moment. Bijv.: 'nog redelijk' of 'beetje schel' of 'als reserve nog behoorlijk'.
Goede tip: op het zakje de gebruiksgegevens noteren! Maar...een beetje arme en schelle snaar in een zakje bewaren, zou dat echt een fijn plan zijn? Misschien moet je dat niet willen, want je wordt niet blij op het moment dat je erop aangewezen bent. Waarom dan niet maar gelijk een betere in de reserve-modus?
Een oude snaar die tikkeltje schel is (en dat genoteerd op de verpakking): voor noodgevallen voor mijzelf of de cellist naast mij vind ik het prettig die toch in m'n tas te hebben. Maar een oude waardeloze (onbruikbare) die gaat weg.
Goede tips, maar ik hou het toch maar bij nieuwe snaren als reserve en mocht ik de reserve snaar moeten gebruiken dan zal ik de oude houden tot er weer een nieuwe reserve snaar is aangeschaft. Als die snaren zo lang goed blijven is dat geen probleem. En nu ik weet dat ze goed blijven kan ik er af en toe ééntje kopen op het momet dat mijn buget dat toe laat.(Want ik vind ze behoorlijk prijzig) Dan spaar ik een hele nieuwe set bij elkaar en dan op een gegeven moment, als het nodig is en er geen snaren geknapt zijn, kan ik de hele set vernieuwen.
Grappig om te lezen hoe iedereen er anders in staat. Ik gebruik inderdaad ook mijn oude als reserve. Kapotte heb ik al lang niet meer gehad ( als kind wel. Speelden we de snaren 'op' tot ze kapot waren. Maar waren wellicht ook ander snaren). Als dat wel gebeurt heb ik toch een probleem want met een geheel nieuwe snaar heb je weer het probleem met de stemming die wel een dag of 2 duurt voordat dat stabiel blijft. En ook dat komt de klank en je speelplezier niet ten goede. Tegenwoordig is het : vandaag een kapotte snaar, morgen de nieuwe in huis via Internet.
Dat klopt, vaak snelle internet sevice, maar wat doe je als je net les hebt of een paar dagen weg bent? of nog erger, bezig bent met een repetitie van jou orkestje/gezelschap ? En het ontstemmen is inderdaad niet echt fijn, maar gelukkg duurt dat niet al te lang.
Ik vind het fijner om een oude, al ingespeelde snaar te hebben als reserve. Die nieuwe klinken in het begin niet zo fijn, vind ik, moet ik altijd zo aan wennen. Dus ik bewaar alle oude snaren voor noodgevallen en dan koop ik die snaar daarna wel nieuw en speel ik thuis rustig in.
Een doeltreffende tussenweg (net als IdB): een (professionele) strijker vertelde mij dat zij tijdig snaren wisselt. De 'oude' zijn dan nog heel behoorlijk en worden altijd reservesnaar; goed klinkend en ingespeeld.
Dat is inderdaad heel handig! Maar wat is 'tijdig' inwisselen? Als beroepsmusicus na een half jaar? En wij als amateur?
Snaren vervangen, gewoon als je merkt dat de klank niet meer is zoals je wenst, lijkt me. En ik heb ook een snaar met een ietwat rafelige omwikkeling, die was echt op, maar voor nood, als een snaar knapt, kan het wel even.
Mee eens (#19). Wat is 'tijdig'? (#18). Er wordt geadviseerd professionals elk half jaar en amateurs elk jaar. Dan wel afhankelijk van hoeveel je speelt. Er zijn vioolbouwers en ook spelers die vinden dat het veel langer kan. Een Larsen, Evah, Jargar of Spirocore (cello) kan soms jaren mee. 3 tot 6 jaren is geen uitzondering. Soms lijkt het er zelfs op dat ze steeds mooier worden. Misschien iets minder gelijkmatig/zuiver: dan moeten je oren en vingers iets harder werken, net als bij darmsnaren.
