Vakantietijd, dus ook eens een "for something completely different" muzikant. John Hartford was een van de belangrijkste muzikanten binnen de amerikaanse folkmuziek. Speelde viool, banjo en gitaar en was organisator van festivals. De link geeft ook een sfeer weer die wellicht even wennen is voor de klassiek gerichte forumleden (??) Ook het vioolspel is ook anders dan ......... maar wat mij betreft wel erg okay -: En het duurt even voordat de vioolpartijen worden ingezet dus even geduld!
Heel leuk om te horen: leuke ‘entertaining music’. Maar wat een ongelooflijk slechte toonvorming op die viool, wat een behoorlijk instrument lijkt qua klank! Daar zou die man eens iets aan moeten doen, dan wordt het geheel opeens een heel stuk beter in kwaliteit. Ik moet er ook bij zeggen, dat ik hem beter vind zingen dan spelen. Dus voor mij is het vioolspel niet OK! Frits
"wat een ongelooflijk slechte toonvorming op die viool" Het hoort m.i. bij dit soort muziek. Er zijn beter geschoolde violisten die zich ook aan folk wagen en een stuk "zuiverder" spelen maar dan gaat er een toch stuk van de authentieke sfeer verloren. Mogelijk dat John Hartford het zelf ook wel beter kon spelen (hij leeft niet meer) maar met name amerikaanse volksmuziek vraagt m.i. om deze specifieke sfeer die bijna op het valse af is en daardoor een gevoel neerzet die je (denk ik) niet met klassieke muziek kan vergelijken.
Dat de man onzuiver zou spelen is me niet opgevallen. Wel de slechte toonvorming. Of het bij het soort sfeertje hoort zou kunnen, maar dan is het niet 'mijn muziek', want ik zou me voortdurend storen. Je zou kunnen zeggen: zo lang de man pizzicato speelt als begeleiding is er niks aan de hand maar, zodra de strijkstok ter hand wordt genomen gaat het mis. 'Mis' in de betekenis die ik eraan geef. Frits
Frits, je hebt me wel weer aan't denken gezet Is het nu de nonchalance van de man of kon hij gewoon niet beter? En dan bedoel ik met nonchalance een opzettelijke intentie die mij bij dit soort muziek zeer bevalt. Maar smaken verschillen (gelukkig maar) Om het "goed te maken" een ander filmpje met Allison Kraus op viool. M.o.m. zelfde muziekstijl maar wel anders gespeeld. Let ook op het meisje op mandoline die bewijst hoeveel lol kinderen kunnen hebben met muziek maken. &feature=related
Nu ik het 'goedmakertje' heb bekeken word ik des te meer bevestigd in mijn mening dat de man (John Hartford) inderdaad niet beter kon. Die nonchalance vindt men ook terug in het tweede YouTube-filmpje, waar de violiste (Alison Krauss) heel ontspannen (kijk eens naar die heel soepele pols!!) een simpele deun speelt, maar hier wel een goede toonvorming. Wanneer deze twee fragmenten met elkaar vergeleken worden, bewijst dat dan niet dat een bepaalde nonchalance niet per definitie inhoudt dat er 'slap' gespeeld dient te worden omdat zoiets bij dit genre muziek zou horen? Frits
