Beste leden, ik heb een viool in bezit gekregen welke al voor een lange tijd binnen onze famillie is. Op het zegel in de viool staat beschreven: Vuillaume a Paris, Rue Croix des Petits Camps 46. De viool dient te worden hersteld. Ik zou graag bevestigd krijgen of dit een authentieke Vuillaume viool betreft die het verdient om gerestaureerd te worden. Ik ben heel benieuwd naar uw reacties. Met vriendelijke groet, Mike
Ik ben geen deskundige, maar de zwartgemaakte stempennen om het op ebbenhout te laten lijken, de lichte kleur van de toets en de brede nerf geven niet de indruk dat het om een kostbaar instrument gaat. Er zijn heel veel fabrieksviolen met het etiket "Vuillaume a Paris, Rue Croix des Petits Camps 46" en ze leveren op ebay € 150-250 op... als er alleen een nieuwe kam en snaren op moeten kan dat de moeite waard zijn, maar als er uitgebreide reparaties nodig zijn lijkt mij van niet... maar het idee dat het instrument al lang in de familie is, geeft het natuurlijk wel meerwaarde voor jou.
Om van een viool vast te stellen of het om een Vuillaume gaat en dat ook nog te laten certificeren, moet u in principe niet op dit forum zijn maar bij een expert. Die zijn dungezaaid en uiterst prijzig. Op grond van de verstrekte foto's lijkt mij een verder zoeken naar bevestiging zeker niet zinvol. Deze viool zou best een tweede leven kunnen krijgen als studieinstrument of in een verhuurportefeuille van een vioolbouwer. Wanneer er geen ernstige gebreken aan het instrument zijn (dat is op de foto's ook niet goed te zien) is er mogelijk geen reden voor restauratie: inspectie van de lijmnaden, bijwerken van de toets, nieuwe stemsleutels, een nieuwe kam, een set fatsoenlijke snaren en een moderne snarenhouder, samen met wat poetswerk is dan wellicht voldoende. Als er niet meer op gespeeld gaat worden, al dan niet binnen de familie, kunt u het instrument natuurlijk ook gewoon opbergen en er niets aan doen.
@Mike: In die gevallen waarin het duidelijk is dat het niet gaat om een authentieke Vuillaume, kunt u altijd op dit forum terecht. De heer Boon zou ook duidelijk kunnen zien dat het hier gaat om een goedkope kopie. Uiteraard is aan de hand van een paar foto's in de meeste gevallen niet vast te stellen of een instrument authentiek is, maar daar ging uw vraag in eerste instantie ook niet over. De rest van zijn verhaal is algemeen geldend en niet specifiek voor de vraag die u stelt.
Beste heer Bogaers, dank dat u de tijd heeft genomen voor uw toelichting. Hier ben ik zeker mee geholpen. beste heer Oosterhof, Dank voor uw reactie Het is mij duidelijk. Dank voor uw toelichting
Het vaststellen of iets een "Vuillaume kopie" dan wel een authentieke is, is nog niet zo eenvoudig, gezien ook het feit dat Vuillaume zelf de nodige kopieën van voorafgaande meesters maakte. Van het hier getoonde massaproduct is daarom nauwelijks vast te stellen dat het om een "Vuillaume kopie" gaat, hoe slecht en uit welke prijsklasse dan ook, vandaar mijn omzichtige reactie. Op dit forum is voor zover ik kan zien geen expertise aanwezig omtrent het vaststellen van authenticiteit van instrumenten, ook bij mij niet. Voorzichtigheid met het hier doen van uitspraken op dit gebied is daarom m.i. geboden, evenals met het overnemen van de conclusies uit die uitspraken.
De heer Boon is aan de hand van de twee aangeleverde foto’s blijkbaar niet genegen een uitspraak te doen over het feit of het hier gaat om een authentieke Vuillaume of dat het product een -al dan niet geslaagde- kopie daarvan is. Dat mag natuurlijk. Maar de vraag of er hier op dit forum expertise onder de leden aanwezig is om vervalsingen of bijna-echte kopieën te kunnen onderscheiden van een authentiek instrument is hier niet aan de orde. Bovendien kan dat -zoals ik eerder al schreef- ook niet worden gedaan aan de hand van twee foto’s.
Het gebruik van het woord 'blijkbaar', ofwel een aanname, in de eerste zin doet het ergste vrezen voor de kwaliteit van de redenering die er op wordt gebaseerd. Voorts is mij niet duidelijk waarom de vraag 'of er hier op dit forum voldoende expertise onder de leden aanwezig is om vervalsingen of bijna-echte kopieën te kunnen onderscheiden van een authentiek instrument' hier niet aan de orde zou kunnen zijn. Niet in het minst omdat het op deze wijze gepresenteerd nogal apodictisch overkomt.
Heel simpel, omdat dit instrument (zie afbeeldingen in #1) in de verste verte niet lijkt op een poging een Vuillaume te willen kopiëren.
Mike, ik zou naar een vioolbouwer bij je in de buurt gaan en die om advies vragen. Zelfs een kopie kan het best waard zijn om te laten repareren. Het ligt er aan voor welk doel en natuurlijk wat de kosten zijn. Laat je weten hoe het met de viool is afgelopen?
Ach, wanneer er wordt gevraagd naar authenticiteit, echtheid of kopie, betreft dat m.i. expertise en wanneer een of meer antwoorden op deze vraag wat worden genuanceerd en het onderwerp vervolgens enigszins wordt uitgebouwd naar het soort expertise dat men hier op dit forum mag verwachten, kan dat m.i. in het geheel geen kwaad. Ik heb wat mij betreft mijn punt gemaakt. Dat wellicht niet iedereen het daarmee eens is: het zij zo. Verschillen van mening zijn nu eenmaal inherent aan een forum. Gelukkig wel! In mijn eerste antwoord heb ik al aangegeven: "Op grond van de verstrekte foto's lijkt mij een verder zoeken naar bevestiging zeker niet zinvol" hetgeen althans voor de vraagsteller toch duidelijk genoeg geweest moet zijn. In de praktijk is het vaststellen van herkomst, ouderdom, waarde en zeker authenticiteit bijzonder lastig, zeker op basis van een paar plaatjes. Zelfs gerenommeerde experts (dun gezaaid en duur zoals ik al eerder opmerkte) gaan op dat punt wel eens een heel enkele keer de mist in; daarover gaan in de branche dan ook de nodige anekdotes rond. Terughoudendheid en voorzichtigheid is daarom op dit terrein geboden. Het specifieke instrument van de vraagsteller laat dan misschien niet zoveel ruimte voor twijfel over (het gebrek aan) authenticiteit, maar vragen van deze aard passeren hier vaker en worden bloedserieus gesteld. Dan maar even iets roepen lijkt mij geen goede zaak. Ik ga nog even in op het begrip kopie. In vele instrumenten uit de Franse, Duitse en Boheemse massaproductie van rond de vorige eeuwwisseling werd naar eigen inzicht door de handelaren een etiket geplakt dat werd geknipt uit een vel dat men bij de plaatselijke drukkerij voor een paar centen kon aanschaffen. Op welk vals etiket in welk instrument terechtkwam werd niet zo nauw gekeken: de vingers waren nat en de duimen groot en het publiek wist van weinig en kritische volgers op Internet kwamen pas een dikke eeuw later. In vele gevallen deugde het lettertype van de etiketten niet eens. Bij de vele violen met "Stradivari etiket" (of Amati, of Stainer of Bergonzi of Vuillaume etc.) die nog steeds van zolders opduiken heeft een deel van de oorspronkelijke fabrikanten niet eens een beetje haar best gedaan het resultaat enigszins te laten lijken op het origineel van de in het etiket beoogde meester. Spreek je dan van een"kopie" of een "slechte kopie". Ik dacht van niet.
De laatste zin is een beetje verwarrend want daarin staan eigenlijk twee vragen waarop de vraagsteller zelf al het antwoord geeft: “ik dacht van niet”. Maar op welke vraag is dat dan het antwoord? Ik stelde eerder dat je zowel goede als slechte kopieën hebt. Er zijn huidige bouwers die een meesterinstrument tot op de tiende millimeter nabouwen. Er zijn er die behalve dat, ook de slijtplekken, de krasjes, reparaties en andere gebreken en onvolkomenheden aanbrengen. Zelfs het krakelé-effect in de lak wordt aangebracht! Of wat te denken van de indrukken in de lak van de kamvoetjes? Ook die worden aangebracht. Dat wordt dan zo goed gedaan dat je niet meer kunt onderscheiden welk instrument nou de echte is en welke vorig jaar is gebouwd zoals onderstaande foto’s van een vroege Guarneri del Gésu, gebouwd door Tets Kimura. Dat noem ik dan hele goede kopieën. Goede kopieën betreffen vaak alleen het model, dus zonder slijtage en andere gebruikssporen. De vorm zoals welving en f-gaten of krul zijn herkenbaar nagemaakt. Het ouder doen lijken van een nieuw gebouwd instrument is een vak op zich geworden met de naam ‘Antiqueren’ of antiek-maken. Er zijn ook bouwers die oude meesterinstrumenten trachten na te bouwen maar dan voornamelijk op hun klankeigenschappen, want je kunt nog zo nauwkeurig alle maten nabouwen, die klank nabouwen is een geheel ander verhaal. Martin Schleske houdt zich al vele jaren succesvol bezig met het evenaren van de klank van instrumenten van beroemde meesters. een recent gebouwd instrument moedwillig verouderen: Het aanbrengen van krakelé en textuur: De krassen en slijtplekken worden zelfs nauwkeurig gepositioneerd en aangebracht: Bovenstaande reactie gaat een beetje off-topic, ik realiseer me dat. Maar ik heb gemeend toch te moeten reageren. Mogelijk kan -als het zich voordoet- een apart onderwerp worden gewijd aan het kopiëren van instrumenten. In dat geval kan een -of meerde reactie(s)- worden verplaatst of gedupliceerd.
Ik hecht er aan dat # 12 bij dit onderwerp blijft omdat het daaraan is verbonden. Het plaatsen van een topic over kopieën lijkt mij interessant genoeg, dus wat let je?
