Er wordt veel gesproken over wat de klank van de viool kan beïnvloeden. Het staartstuk, lengte en dikte of zwaarte daarvan. Of hoeveel fijnstemmers er geplaatst kunnen worden zonder dat ze invloed hebben op de klank. De kinhouder en ga zo maar door. Maar het belangrijkste wordt vergeten lijkt mij. En dat is de lichaamsbouw van de bespeler. Deze heeft namelijk een innig contact met het instrument. Is de bespeler dik en zwaar met een flinke onderkin, dan zal dit zonder meer de klank beïnvloeden. Een magere bespeler daarentegen zal weer een heel andere invloed op de klank hebben. Het is maar een losse gedachten mijnerzijds, maar ik dacht toch dat de lichaamsbouw van de bespeler in deze niet vergeten mag worden.
Waar haal je die 'wijsheid' vandaan? Ik geloof er namelijk niets van! Heb je een degelijke onderbouwing?
De gedachtegang is niet onlogisch, maar ik vraag me af of het meetbaar zal zijn (vind maar eens een dikke dame/heer versus een schriel meiske/jochie met dezelfde techniek om een soort meetopstelling te krijgen - of moet het met dode varkens in een laboratorium?) en dan nog de vraag of het behalve meetbaar ook nog hoorbaar is. Maar wie het per se wil meten, hij beginne een crowdfunding actie voor de benodigde pegels. Succes!
De gedachte is niet onlogisch en komt overeen met de werking van een sourdine: meer massa geeft meer demping. Zo zal een ebben kinstuk meer gewicht in de schaal leggen dan eentje van kunststof. Het zal niet uitmaken of er iemand met een schoenmaat 46 of iemand met schoenmaat 34 zijn/haar kinnebak op het kinstuk zet. Ik bedoel in feite te zeggen dat het enkel gaat om hoeveel massa er in direct contact komt met het kinstuk. De massa die anderhalve meter verderop zit doet niet mee! Dus hooguit iemand met een behoorlijke kaak en groot hoofd zou mogelijk wat effect kunnen hebben, maar dan houdt het ook wel op.
Nou wat ik zei, het is maar een losse gedachte, het kwam zo maar opeens in me op. Dus ik weet niet of het wijsheid is, het kan natuurlijk ook onwijsheid zijn. En van een degelijke onderbouwing is natuurlijk helemaal geen sprake. De viool wordt niet alleen met de kin en met de schouder ondersteund. Maar wordt ook nog eens tegen het lichaam aangedrukt. Het lijkt mij wel uit te maken of dat lichaam van een grote zachte dikzak is. Of van een klein iemand die vel over been is. Maar het kan natuurlijk ook de grootste onzin zijn die ik uitkraam. Dat laat ik aan de lezer over.
Het is je vast opgevallen dat de meeste schoudersteunen slechts vier contactpunten hebben: twee aan iedere kant. Dat is niet voor niets gedaan, er moet zo weinig mogelijk contact zijn. Althans dat is de opvatting van de moderne uitrusting. Nu zijn er fanaten die zo veel mogelijk authentiek willen doen en dus op nieuw(!) gebouwde Barokviolen spelen, met bijbehorende Barokstok en dus zonder kinstuk en schoudersteun spelen. Nou, daar wordt even een hoop massa aan toegevoegd! Tenminste als ze innig contact maken, want het schijnt ook te horen dat je het instrument 'slechts' te ruste legt op je schouder en er dus weinig contact is. In dat geval zal er geen tot nauwelijks effect zijn.
Frits is dus niet van het "authentiek doen" Zelf vind ik barok een stuk beter te genieten op een nieuw gebouwd instrument (waren de meeste instrumenten in de barok ook, nieuwgebouwd) of een teruggebouwd ouder instrument, met darmsnaren en met een barokstok, dan op een "moderne" viool, alt of cello, met een moderne stok. En inderdaad, een kinhouder is niet nodig en niet wenselijk op barokinstrumenten, al mag iedereen dat natuurlijk zelf weten. Er zijn ook transitie-kinhouders, een klein bescheiden randje, dat te veel kaak-contact met het gelakte deel van het instrument tegengaat en net dat kleine beetje meer houvast geeft.
Tobias, vergelijk die dikke (Perlman) en die dunne (Heifetz) eens! Die bolle met die grote handen, en ook nog eens zo mank als een pinguïn (polio). Speelt viool... zittend vanwege zijn beperking door de polio Heifetz, zo mager als maar kan (slank), altijd staande met de viool. Jij bent aan zet.
Ten eerste beste Remi loopt een pinguïn niet mank. Ik raadt je aan eens naar een dierentuin te gaan. Want daar ben je lange tijd niet geweest denk ik. Of je hebt de pinguïns overgeslagen. ( Ze spelen wel goed viool trouwens ) maar dat terzijde. Ten tweede wat wil je met die foto's bewijzen. Je weet toch helemaal niet hoe een dunne staande Perlman zou hebben geklonken. Of een zittende dikke Heifetz. Het zouden natuurlijk evengoed goede violisten zijn geweest, maar daar gaat het niet om. Het gaat om de speciale klank die ze voortgebracht zouden hebben.
