Sinds een tijdje speel ik af en toe een klein liedje op mijn nieuwe Chineesje, eigenlijk had ik haar voor de sier gekocht, maar toen ze rechtstreeks uit China bij mij in huis kwam had ik meteen een beetje spijt, in het volle licht vond ik het eigenlijk een beetje een kermisviooltje, met die wat te flonkerende paarlemoer inleg, hup de kist in met dat ding, Af en toe haalden ik haar tevoorschijn en keek met misnoegen naar de wat te glimmende lak die op sommige plaatsen ook nog wat te dik was opgelegd, even de strijkstok erover en weer weggestopt, maar ik liet wel de koffer op tafel staan. Had ik in de ochtend wat lucht dan speelden ik weer een wijsje, maar allengs werd het een gewoonte, voelden ik me goed even een liedje op mijn meisje. En nu speel ik bijna dagelijks een liedje, en is ze een beetje mijn vriendinnetje geworden, ze is wat opgedirkt dat wel maar ze heeft een lief stemmetje, 't kan verkeren zou Bredero zeggen.
Nadat de vioolbouwer een nieuwe stapel, kam en snaren had aangebracht begon ze opeens het "Ich weiss nicht was soll es bedeuten"te zingen, hadden die Chinezen ook gekopieerd.
