Wat kun je nog meer beleven met je instrument naast het spelen in orkestjes en ensembles? Welke bijzondere initiatieven staan er op stapel of zijn er intussen al geweest? Hoe was het om daaraan mee te doen? In 2011 zag ik in de krant een oproep voor (amateur-) muzikanten om mee te doen aan het project Het Langste Orkest Ter Wereld. Dit in het kader van het Gergievfestival in Rotterdam, dat daar jaarlijks plaatsvindt. Het langste orkest moet hierbij gelezen worden als langst qua lengte. Een werk van Terry Riley (in C) zou worden uitgevoerd en wie zich aanmeldde, kreeg de partituur per mail toegezonden. Dit leek mij wel wat. Leuk avontuur in de stad die altijd een warm plekje in mijn hart heeft gehouden. Eenmaal op de dag zelf verzamelden vele muzikanten zich in het Nieuwe Luxortheater in zuid, vlakbij de Erasmusbrug, de plek van uitvoering dus. De sfeer was geweldig, jong en oud die er lekker tegenaan gingen! Terwijl het publiek over de brug musicerende aapjes keek (zoals vroeger bij V&D als je er een kwartje ingooide), speelden wij ons concert, ondersteund door geluidsboxen voor de maat en een dirigent op stelten. Het waaide nogal hard, zodat ook onze (blad)muziek alle kanten opvloog. Maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben een uur gespeeld en het wereldrecord is gehaald. Het initiatief was Guiness-book-of-Records fähig.. Degenen die mij kennen, herkennen mij tussen de cellisten. Ik hoop dat in dit topic nog initiatieven worden ondergebracht die speciaal zijn en ik zou het leuk vinden als anderen ook hun bijzondere ervaringen zouden willen delen.
Ja, deze is heel leuk, zou ik ook wel zo willen kunnen! Ze maken er een lekker horende en ogende show van. Ja, 't was wel een beetje gemeen. In het eerste filmpje ben ik op 1:48 min te zien vanaf mijn rug. Korte mouw ('t was niet koud, hooguit wat veel wind) en 't tweede filmpje tussen 1:33 en 1:36 min achter een man met blond haar. Eerst heb je een mevrouw met kort haar en een bril, dan man met blond haar en daarachter zat ik lekker verstopt. Er bestaat ook nog ergens een filmpje van het jeugdjournaal van die dag (kon hem zelf niet meer vinden). Maar daar sta ik helemaal zichtbaar in beeld. Dat filmpje zag ik bij terugkomst thuis op de t.v.
Ha, dan had ik je toch gezien. Ik dacht nog: wie is die maffe cellist die met korte mouwen in de wind gaat zitten celleren (klemtoon op tweede lettergreep). Maar wel gemeen hoor, ik dacht dat je op zijn minst even zou zwaaien naar me.
Ja, dat risico loop ik natuurlijk als ik mij vertoon. En de korte mouwen: er waren er ook die het halverwege al behoorlijk warm hadden en toch met trui en al aan moesten doorspelen. Het briesje was gewoon best grappig, alleen waaiden de nootjes alle kanten op en kwam zo de muziek niet helemaal tot zijn recht.
Jonge jonge jonge wat een zoekplaatje zeg, volgens mij zit je op het eerste filmpje op 1:57 min het tweede filmpje was iets gemakkelijker daar zit je op 1:40 min. Het langste orkest op De Zwaan, ze gingen er wel tegenaan. Het was wel even zoeken tussen al die broeken maar opeens zag ik Marcelita toch staan. Haar mouwen zijn kort verward is het haar, ze strijkt en ze strijkt haar cello haast gaar. De stoom komt eruit zo hart strijkt die meid, de bezoekers stonden erbij en die keken er naar. Tobias.
Op het eerste filmpje zie ik er wel erg voordelig uit (maar ik was het niet op 1:57 min.) en op die tweede ben ik inderdaad nog nét zichtbaar achter een ander. Ja, 't was inderdaad een zoekplaatje. Misschien stonden er wel meer van het strijkersforum, wie zal het weten. Je bent weer mooi aan het dichten geweest! Er bestaat zoiets als dichter des vaderlands, en daarvan afgeleid, allerlei stadsdichters en dorpsdichters. En hier hebben we onze forumdichter.
Wel heel leuk om aan zoiets deel te nemen!! Zo spannend heb ik het nog niet meegemaakt. Wel grappige dingen, zoals met een groep strijkers meespelen in een show met enkele zangers en een big band in een groot 'tentfeest'. Blijkt Lee Towers onze pauze-act te zijn. Of meespelen met een carnavalsorkest op maandagochtend waar iedereen staat mee te zingen (en bier te drinken). Hoe verder we kwamen in het programma, hoe meer bladen bier het orkest kreeg van de mensen in de zaal .... jaaaaah, laaalaaaah Of een operette meespelen en de (koor)dirigent dirigeert de driekwartsmaat in vieren. En toen waren wij ineens een slecht orkest en kregen we een lesje van een koorlid "Je moet altijd met 1 oog naar je muziek en met 1 oog naar de dirigent kijken".Uhuh... De volgende uitvoering keken we met zijn allen niet en ging het veel beter. Of grappige dingen: in een opera spelen en zichtbaar zijn voor de zaal omdat er geen orkestbak is. Mijn buurman had zijn sourdine op een of andere manier er niet goed opstaan en ineens springt dat ding van zijn viool, wel een meter hoog. Dan je lach houden en stiekem onopvallend zoeken waar dat ding ligt. We konden het niet vinden totdat hij in een heel zacht stukje ging verzitten en we ineens heel hard een soort SCRUTCH hoorden. Gevonden: in stukken onder zijn voet. Krijg je bepaald de slappe lach van!
Zo spannend heb jij het nog niet meegemaakt? En vervolgens kom je met een reeks andere bijzondere en zeker ook spannende dingen als zichtbaar spelen voor een opera! Hoezo niet spannend? Dat verhaal van de operette...dat past wel in het tv-programma Maestro Het zijn de leuke en onvergetelijke dingen naast alledaags ploeteren om loopjes enzo mooi te krijgen.
Wie gaat er nog meer meedoen aan een dag Minimal Music op 14 februari (zondag) in het Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam? Veel spelen, daarnaast informatie over de ontwikkelingen binnen deze toch niet zo alledaagse muziekstijl. Ik kon de verleiding niet weerstaan! Eén van de dagleiders is een celliste, dus moet ik wel concluderen dat het 'strijkersvriendelijk' is. Ik zal zeker verslag uitbrengen van dit avontuur! Aanmelden bij de landelijke vereniging Huismuziek http://www.huismuziek.nl/?id=160&course_id=7433
Woahaha terry riley in C is leuk hoor!! Nostalgie! Dan voeg ik toe bij "welke stukjes je leuk vindt om te spelen" maar dan voeg ik wat extra bij: om samen te spelen!
Afgelopen zondag heb ik een geweldige dag gehad in het Muziekgebouw aan het IJ! De combinatie van twee zeer inspirende leiders (Katharina Gross en Arnold Marinissen), een enthousiaste groep cursisten en een acoustisch uitstekende omgeving (studio 1) was helemaal super!!! Het was een mooie combinatie van een muziekhistorische uitleg, toegelicht met geluidsopnamen en afgewisseld met samenspel. Van dat samenspel hadden we alleen de bladmuziek van Terry Riley "In C" alvast ontvangen. Verder allemaal á vue, maar dan gaat het vooral om toonvorming, timing en luisteren wat er gebeurt. Het notenbeeld is dan niet bepaald ingewikkeld. Tussen de bandopnames door, hadden Katharina Gross en Arnold Marinissen zelf ook nog hun live optredens voor ons. Voorbeeld van wat er te horen was: Een erg knap staaltje minimalisme werd vertolkt door Arnold Marinissen van het werk van Tom Johnson "Counting Fives" en dat is op youtube te zien en te horen (optreden in 2009 in het Muziekgebouw a/h IJ). En Katharina Gross speelde uit het Cello Songbook een ander werk dan dit, maar wel in dezelfde stijl (wat ze speelde, kon ik niet terugvinden op YT) Er waren dus illustraties te horen en zelf te ondervinden van uitsluitend ritmische minimal music als met klanken. Lange tonen, waarbij de nieuwe inzetten van blazers (ze moeten immers weer lucht happen) als strijkers (aan het eind van je stok moet je wat) de accenten bepaalden. Ritmisch, dat was dus bijvoorbeeld dat optreden van Arnold Marinissen, maar ook de Clapping Music van Steve Reich dat we zelf uitvoerden. En de lange tonen als dat van La Monte Youg's "Composition 1960 #6. Tot slot nog een rondje eigen minimal music, waarbij om de beurt iemand aangaf wat dan de bedoeling is van de improvisaties die op het klankvoorbeeld van diegene moest komen. Hoe beter iedereen elkaar in de gaten hield en vooral degene die het had bedacht, des te beter ging het klinken en des te mooier de afsluiting van dat stuk klonk. De variatie aan ideeën was verrassend! We zouden best een vervolgdag willen....,met nog meer zelf spelen!
