In de zomer vakantie ga ik een week cello spelen in Frankrijk. Mijn eigen cello lerares organiseerd de week. Zij heeft de stukken uitgezocht, voor iedereen op zijn of haar nivo Maar nu kreeg ik de muziek, en sommige van die stukken zijn behoorlijk pittig. In de stukken spring je van de ene naar de ander positie en weer terug, en dat over positie 1 tot en met 4. Raak helemaal in de war, welke noot speel ik eigenlijk en in welke positie?vraag mij steeds af waar ik zit. Hoe onthouden jullie dat? Hebben jullie ezelsbruggetjes? Heb heel veel zin om mij er helemaal op te storten........ Ga ook extra lessen nemen om de stukken onder de knie te krijgen. Mijn lerares zegt dat de stukken voor mij pittig zijn, maar wel haalbaar. Dus als het lukt maak ik wel weer een hele sprong. maar voor nu, Pff Pff Pff En raak ik elke keer helemaal de weg kwijt op mijn cello.
Mijn leraar geeft eigenlijk nooit aan in welke positie je iets speelt, maar vindt dat je moet weten waar de noten op je cello zitten. Ik heb van hem zoiets als dit: https://www.pinterest.com/pin/30891947413577603/ gekregen en heb daar veel aan gehad. In het begin dacht ik ook dat ik het nooit zou leren, maar dat viel reuze mee. Na wat oefening gaan de afstanden tussen de noten in je motorische geheugen zitten en gaat het steeds makkelijker. Ik denk dus nooit na over de positie waarin ik speel, maar weet waar de (meeste) noten zitten.
Ha grappig. Die heb ik net een tijdje geleden van internet geplukt en is inderdaad behulpzaam. maar het blijft als ik aan hetspelen ben toch nog best een doolhof.
Een van de 'gemakken' bij positiespel is het overzicht. Ook bij aanwijzingen als: 'misschien kun je deze b en c in 4e positie nemen'. Direct duidelijk, als je het gewend bent. Het gaat er dan niet alleen om waar de noot zit, maar met welke vinger je de noot speelt. Ook kijkend na welke noten erna komen. Bijv: 'als ik het in 3e positie speel hoef ik daarna niet zo'n grote sprong te maken'. Zonder in posities te spreken kan het natuurlijk ook. Dan krijg je bijvoorbeeld: 'als ik deze a hoog op de d-snaar speel hoef ik daarna niet zo'n grote sprong te maken naar de hoge fis'. Voorkeur van speler en leraar speelt mee.
Mijn leraar schrijft vaak de vingerzetting er wel bij; verder doe ik het eerlijk gezegd vooral op gehoor. Gevolg is dat ik me vaak niet bewust ben in welke positie ik nu zit.
Maar dat is juist wat ik het moeilijkste vind, dat overzicht krijgen. Om één of andere reden lukt het mij maar om de noten namen en de plaats van de noot te combineren. Als je mij vraagt op de D snaar een E te spelen, lijkt het mij onmogelijk die te vinden. Op één of andere manier denk ik in mijn hoofd in patronen en niet in noot namen. Dus bij de 1e positie hebben mijn vingers op de snaar een bepaald patroon, bij de grote greep veranderd het patroon van de vingers. Bij de 2e positie schuift alles eens stukje op op de snaar, bij de 4e positie staan alle vingers het zelfde als bij de 1e positie maar maar zit je duim in de halshoek van de cello( vraag mij niet hoe dat precies werkt want dat weet ik ook niet) Maar nu komt de 3e positie erbij en die lijkt niet in het systeem te passen lijkt het hele systeem in te storten Ik besef dat ik in mijn hoofd over moet gaan op wat JanHut zegt Maar hoe doe ik dat? Ik oefen het wel. Ik speel een noot en zeg dan hard op hoe die heet, maar mijn geheugen lijkt wel een vergiet, en de naam van de noot wel chinees Maar ik geef niet op en blijf oefenen. Hebben jullie nog tips? Dit heeft mijn lerares ook vaak gedaan, en het heeft mij enorm geholpen om mijn patronen aan te leren. Maar het heeft mij helaas niet geholpen om de naam van de noot te leren. En nu bij de 3e positie loop ik daar enorm tegen aan . Nu weet ik even niet hoe ik verder moet. Dus alle tips zijn welkom.
Nu ik dit van jullie zo lees herinner ik me als de dag van gisteren dat ik zei 'ik weet nog niet alles te vinden ...'. Waarop een mede cellospeler zei 'o, maar dat komt vanzelf hoor ....'. En zij kreeg gelijk. Ik moedig jullie aan om je zelfvertrouwen bij dit weer te hernemen. Als je alle hulpmiddelen gebruikt, vingerzetting + noot erbij schrijven, zolang je dat nodig hebt, is het een kwestie van tijd. En het is een heel fijne ervaring: geleidelijk thuis raken op de toets. Bijschrijven, doorgaan, zelfvertrouwen, oefenen en geduld: je kunt het! (Bij dat 'rekening houden wat erna komt' zou je kunnen zeggen: kies een handige aanpak, die makkelijk pakt en aardig klinkt).
Aah daar heb je gelijk in. even cellocrisis , goed door ademen , en weer door gaan! Bedankt Dat geeft weer even moed! Voor nu , pak ik de muziek steeds weer even, speel een stukje, leg het weer weg en pak het na een korte pauze weer op. De moed komt weer boven drijven, word bijna overmoedig, ik kan dit! Yes waarom eigenlijk ook niet Gewoon rustig doorgaan, en dan plotseling....... lijkt het of er in de verte iets duidelijk gaat worden, iets bijna op zijn plek valt, nog even......... nog even rustig door worstelen. En dan....... ben ik plotseling weer een stapje verder, joepie
We zijn alweer ruim een week verder en ik ben lekker aan de slag geweest met de stukken. De kruizen en mollen heb ik met rood gemarkeerd en ik heb de vingers erbij geschreven. verder heb ik van sommige stukken en extra print gemaakt en daar oefen ik de noot namen op. Straks heb ik weer les en dan leg ik alle dingen waar ik tegen aan loop onder de loep. Jullie hebben gelijk, ik mag alle hulp middelen gebruiken die ik kan bedenken soms frustreert het mij dat ik het noten lezen zo moelijk vind, en dat het lijkt of ik maar weinig vooruit ga, maar als ik dan terug kijk naar een jaar geleden, heb ik toch vooruitgang geboekt. En ik weet dat als ik een jaar verder ben het waarschijnlijk weer veel beter gaat dan nu. En dus blijf ik rustig door gaan, neem jullie adviezen ter harte en schrijff alles op de muziek wat mij kan helpen. Dus bedankt voor de tips en jullie ervaringen!
Hahaha ik ken ook die "oei-ik-groei" terugvalletjes... dat je kort na het leren van iets nieuws even terug lijkt te vallen in je vaardigheden. Maar het in je muziekboek bijschrijven van de letters bij de noten werkt echt heel goed! Zo leer je uiteindelijk echt de noten te benoemen... Ik blijf het doen en merk dat ik daardoor steeds sneller op de juiste benaming kom.
Het lijkt er op dat er het onthouden van de nootnamen een klein beetje gaat komen. Doordat ik nu meerdere posities speel in een stuk en deze elkaar soms snel afwisselen word ik wel gedwongen om stil te staan bij de nootnamen. Elke keer denk ik weer: in welke positie speel ik nu? En speel ik nu eigenlijk een C of een Cis? En met welke vinger zit ik waar? Ik heb niet zo,n zuiver gehoor dat als ik een toon speel ik ook direct weet welke naam de toon heeft. Ik hoor alleen af die zuiver is of niet. min of meer reken ik uit welke noot het is, of speel ik op mijn piano app de noot en hoor of ik goed zit
Zo ben ik af en toe de weg kwijt bij het spelen in posities. Er moeten dan weer nieuwe patronen worden ingeslepen en ik weet af en toe echt even niet meer waar ik mijn vingers dan weer moet plaatsen. Dat wordt dan nummers van vingers plaatsen en snaarnummers in romeinse cijfers of met een ander kleurtje. Liefst alles in potlood, want ik wil het weer uitgummen, zodat ik het ook zonder hulpmiddeltjes daarna goed speel. Ik heb gemerkt, dat, zodra ik het nog kan spelen zonder dat gespiek, ik het ook spontaan kan gaan toepassen op andere stukken. Per saldo gaat het positiespel wel vooruit, maar af en toe lijkt het wel of ik weer stapjes terug heb gedaan. Ggrrrr!
Marcelita, (Het leren van) positiespel houdt in dat je met willekeurig welke vinger willekeurig welke noot op willekeurig welke snaar zuiver kunt intoneren. Het leren hiervan wordt, uit een oogpunt van (kennelijk) systematiek, opgehangen aan een stelsel van posities. Want 'je bent nu' in bijvoorbeeld de vijfde positie. Maar het is de vraag wat dat, als je na de nodige oefening de stof beheerst, nog toevoegt? Met als onbedoeld gevolg dat veel violisten nog altijd een voorkeur hebben voor 'even' posities en een afkeer van 'oneven' posities. Ik heb mij in een ver verleden bezig gehouden met een solosonate van Hindemith. En bij sommige akkoorden blijken de vingers van de linker hand in drie verschillende 'posities' te verkeren. En bij sommige van die lichtelijk oubollige variatiewerken van Heinrich Ernst soms in vier verschillende posities. En dan is het -nogmaals- voor mij de vraag wat 'het denken in posities' in die situatie dan nog toevoegt. Vergelijk het met tafels van vermenigvuldiging: je hebt ze aanvankelijk nodig om sommige basale vermenigvuldigingen te internaliseren, maar daarna kun je ze vergeten. Ronald
Ronald, Dank voor je reactie! Ik begrijp van je dat je mij wil behoeden voor dat ik blijf denken in posities en dat ik bewust blijf nadenken of het de vierde, de tweede of de zevende positie is. Als je techniek geautomatieerd is, dan zijn dat geen relevante vragen meer. Uiteindelijk gaat het er bij posities om dat je zo handig mogelijk de tonen pakt zonder veel heen en weer schuifwerk te moeten doen. Want daar zit het risico van net even ernaast intoneren. Hoe het bij viool zit met posities, zal ook wel te maken hebben met efficiënt intoneren (naast natuurlijk welbewuste keuzes: de d op de ene snaar klinkt anders en mooier bij een bepaald stuk dan de d op de andere snaar). Vooral omdat we met cellospel grotere afstanden moeten overbruggen, is het wel handig om noten die bij elkaar in de buurt liggen op verschillende snaren handig te pakken. En inderdaad, dan denk je niet meer na of dat nou de 3e, de 4e of de 5e positie is, dat is al met stukken waar ik zelf al spontaan in hogere posities ga spelen. Ik luister dan nog alleen naar wat ik speel. Welke positie, laat staan, hoe die noot heet, is niet waarmee ik mij bezighoudt. Maar bij etudes wordt ik op de één of andere manier getriggerd mij wel bezig te houden met welke positie het dan is. Teveel nadenken, waarschijnlijk moet ik dat dus niet doen. Marcelita
Maar ik denk wel dat je dat "teveel nadenken" pas kunt laten als je de posities behoorlijk onder de knie hebt. Je moet het toch op één of andere manier leren, en hopelijk gaat het daarna vanzelf. Mijn Frankrijk stukken gaan steeds beter daar ben ik echt heel erg blij mee. De verschillende posities zijn best een behoorlijke uitdaging, maar als het dan lukt en naar mijnzin gaat, geeft dat een enorme kick
Bij mij pakt teveel nadenken verkeerd uit. Nadenken is op zich niet erg, maar op gevoel lukt het vaak toch beter. Dan kan ik mijn hand en gehoor beter het werk laten doen. Goed luisteren en voelen waar je met je hand en vingers zit. Nadenken dus over waar welke vinger dus moet staan, werkt even in het begin, maar gaat dus al heel gauw zorgen voor onzekerheid, aarzeling. Wel is het goed om nog eens na te gaan of de vingers inderdaad zitten waar ze horen voordat ik het verkeerde oefen en automatiseer, maar verder zou ik het eigenlijk vooral stukje voor stukje uit mijn hoofd moeten spelen.
Even bij kletzen. De cello vakantie zit er alweer op, wat gaat de tijd toch snel als je het fijn hebt. Het was een hele bijzondere ervaring oor mij. Elke dag 6 a 6,5 uur met de cello bezig zijn. muziek maken, partijen op elkaar af stemmen, totaal de weg kwijt zijn in een stuk, de draad weer op pakken en dan plotseling vallen alle stukken samen en ontstaat er een soort magie. Prachtige stukken waar je stil van word. Tijdens zo,n week word volledig ondergedompeld in de muziek totdat je totaal vezadigd bent. Kon echt merken dat ik thuis goed gestudeerd had, ik kon lekker mee komen. Heb echt heel er veel geleerd, zacht en hard te spelen snaarwisselingen met een snaar ertussen, op elkaar inspelen, positie wisselingen en mijn stokberheersing is veel beter geworden. Soms raakte ik in een stuk helemaal de weg kwijt, vaak kon ik het dan verderop in een stuk weer oppakken maar soms ook niet, dan wachte ik enigszins gefrustreerd op het einde van het stuk en probeerde uit te vinden waar iedereen zat in het stuk. Vond het soms ook erg lastig dat er allemal verschillende partijen waren, gelukkig was er meestal wel iemand met dezelfde partij en kon ik mij daar weer aan optrekken als dat nodig was Deze week heeft mij een enorme sput gegeven in mijn cellospel, en nu wil ik meer De lesboeken die ik nu heb zijn bijna saai ik deze ervaring heb gehad.... eens kijken hoe nu verder met de lessen. En o ja we hebben nog strijkstokken van elkaar getest, tjonge wat een verschil. We hebben 1 cello genomen en daar 3 stokken op getest, mijn stok van E120 een andere stok van E600 en een stok van E2300. En mijn stok gaf het geluid van een oude schoenendoos in vergelijking met de andere stokken Die dure stok was echt geweldig wat een geluid, zo open, helder, vol en rond Maar wel een beetje duur, maar wie weet............ ooit En dromen moet je houden
Zo'n week geeft echt een 'boost'!; het is nog veel intensiever dan een cellofestival qua zelfwerkzaamheid! Wat betreft de lesboeken en cellolessen...je docent was er zelf bij die week. Dit maakt het aanpassen van de lessen aan je niveau nu een stuk makkelijker. Maar zelfs als deze er niet bij was, zou gauw genoeg blijken tijdens de les waar je nu aan toe bent. En over een tijd, na sparen, ga jij dus op stokkenjacht. Begrijp ik volkomen, want je hebt een prachtige cello! En als je eenmaal zo nadrukkelijk ervaren hebt hoe het met strijkstokken kan klinken...
