Sinds kort krijg ik mijn cellostrijkstok niet goed verder opgedraaid en ook is het lastig om hem weer teruggedraaid te krijgen. Weet iemand een trucje om dit beter te krijgen of kan ik beter ermee terug gaan naar de vioolbouwer? Groet, Anara
Ik zou er zelf niet aan gaan zitten sleutelen, vaak maak je mer stuk dan dat je goed doet. Eenmaal echt kapot is ook nog veel duurder dan door een ervaren vioolbouwer er even naar te laten kijken. Even een schot voor de boeg. Het kan natuurlijk van alles zijn, een vastgelopen schroefdraad, een slof die klem zit of gewoon het haar dat aan het loslaten is. Een vioolbouwer kan je heel snel en professioneel weer op de rit helpen. Zelf niet te veel klooien en niet te lang wachten. Remi
Beste Anara, In de winter is de luchtvochtigheid in het algemeen lager en in de zomer hoger. Het vocht uit de lucht kruipt dan i de cellen van het paardenhaar waardoor deze uitzetten en je haar dus langer wordt. een gekende klacht in dit seizoen dus. Hiermee moet je dus naar een vakman. deze zal meestal aanraden om het haar te vervangen. Geen nood tegen de tijd dat de winter weer aanbreekt (laat ons hopen dat dit nog hééél lang duurt) zal het haar al wel een beetje gerokken zijn en zal het door de daling van de luchtvochtigheid niet té kort worden.
Misschien dat WD40 ook bij strijkstokken gebruikt wordt op het schroefdraad om het weer los te maken als het verroest is? Als de WD40 op iets anders dan de slof komt weet ik niet of het kwaad kan, je zou de rest van de stok kunnen beschermen met een doek. WD40 word vaak gebruikt om schroefdraad weer gangbaar te maken, een aantal minuutjes in laten trekken en dan middels kleine bewegingen linksom, dan weer rechtsom steeds voorzichtig verder uit draaien (het schroefdraad weer soepel maken). Uiteindelijk kan je heel de knop er uit draaien, het roest er vanaf halen met een doekje en dan ingesmeerd met vaseline weer terug op zijn plaats doen. Maar... ik heb dat met een nogal verloren beschouwde strijkstok gedaan toen die vast zat, dus, ik weet niet hoeveel waarde deze heeft, mocht je het niet zien zitten, even langs de vioolbouwer.
Sorry voor mijn heftige reactie maar met zelf te gaan knoeien kan het einde definitief in zicht zijn.
Dank voor jullie reacties. Ik ga ermee naar de vioolbouwer; ik heb deze strijkstok (uit ong. 1940) pas een half jaartje en hij is toen opnieuw van haren voorzien. Hij was heel duur, dus ik wil er ook echt niet aan sleutelen, maar ik dacht dat het misschien eenvoudig zou zijn; mijn Alexandertechniekdocente die ook cellodocente is, had het over vaseline smeren, maar dat durfde ik niet zomaar te doen. Groetjes, Anara
Weet je wel wat je zegt? Als ik een strijkstok krijg waarvan het schroefdraad is vastgeroest dan gaat de hele slof in een glas met wd-40/water en dan een paar dagen laten intrekken. Soms werkt het soms niet, als het niet werkt dan moet van onder de slof door het oogje geboord worden (wel eerst schuifje en haar eraf halen)
Ok dat begrijp ik. Elke vakman heeft wel zijn eigen methodes om die dingen op te lossen. Ik heb bijvoorbeeld doorheen de jaren zeer goede 'natuurlijke' smeermiddelen ontwikkeld die voor mij persoonlijk heel goed werken en relatief veilig zijn voor bijna alle vernissen. Wat ik wel bedoel zijn mensen die beginnen sleutelen aan strijkstokken zonder dat ze weten hoe fragiel bijvoorbeeld een underslide is en zo een beschadigde slof overhouden of een dure herstelling.
Ik denk niet dat wd40 de vernis oplost, er zit immers geen alcohol in, en wd-40 is vooral vettig. Terpentine, stickeroplosser en alcohol zijn natuurlijk uit den boze. Nico, mooie stokken maak je, Peccatte stijl?
Dank je! Peccatte is inderdaad mijn grote held. Een van de volgende dagen ga ik nog nieuwe foto's op mijn website zetten. Ik heb wel goede ervaringen met teflonsmeermiddelen omdat ze sneller doordringen in metalen verbindingen zoals schroefdraad maar veel minder in het hout dringen. waarom ik zo'n angst heb van wd40 is omdat ik het vooral als poetsmiddel gebruik voor lijmresten van stickers en zo moet je maar eens proberen, werkt echt heel goed!
Chemische lijmresten of huidenlijm? Huidenlijm verwijder ik met heel heet water. Ik heb namelijk een laberte stok waar wat lijm op de slof zit (heel minimaal) en ook wat naast het schuifje, ging niet weg met water dus moet chemisch zijn. Met chemisch bedoel ik niet natuurlijk zoals huidenlijm.
Voor zo'n lijmresten begin ik altijd heel voorzichtig: eerst warm water, dan heet, dan met een beetje detergent. Als dat niet werkt probeer ik alcohol of op een gepolitoerd oppervlak glycol (moeilijk te vinden tegenwoordig, probeer eens bij je garagist want is de basis voor antivries) of verschillende oliën waaronder wd40 en terpentijnolie of terpentine (white spirit). Als het dan nog niet oplost moet je je toevlucht zoeken in aceton, maar weet dan dat je laklagen zal aantasten en moet retoucheren. Veel succes!
Om zwaar chemische lijmresten te verwijderen kan je baat hebben door er plastic vernis op te spuiten en deze (voor dat het droog is) te verwijderen met een droge doek. Daarna kan met een doek gedrenkt in (was)benzine de plastic vernis residu (in nog niet uitgeharde situatie) worden verwijderd. Wat er voor spul in die plastic vernis zit weet ik niet, het is zooi. Adem het niet in, daar word je duizelig en slaperig van. Merkstift resten kun je ook enorm goed met plastic vernis oplossen. Misschien dat er in aceton een zelfde werkzame stof zit, weet ik niet. Dit is per toeval ontdekt bij het reinigen van machines. De meeste verf kan ook niet goed tegen plastic vernis, de verf word dan weer zacht. Overigens is (was)benzine een zeergeschikte stikker oplosser. WD40 is synthetisch en vermoedelijk doet dat niets met een niet synthetische olie.
(Foto is incl. link) Sorry dat het officieel geen vernis heet, maar dit spul gebruik ik vaak ter bescherming van elektronica/ printen tegen vocht enz. En ja ik heb eens gemorst en ben dat effect van deze (door ons vernis genoemd) nader gaan bekijken en kwam zodoende tot de in #16 gemaakte conclusie.
Ik vind de toepassing van PLASTIK 70 nogal een vreemde: je maakt gebruik van het oplosmiddel dat daarin zit. Het ruikt heerlijk en het is voornamelijk n-butylacetaat (50%), de rest is een aardoliedestillaat, acrylaat en wat ethylacetaat (20%). [zie de MSDS: Zeer brandbaar spul!] De spray is eigenlijk een soort vernis of fixeermiddel voor printplaten, spoelen en dergelijke. Ik denk dat je hetzelfde effect bereikt met simpele aceton, hoewel ik me niet kan voorstellen dat je daarmee oxidatie elimineert.
lijkt een beetje op alcoholstift verwijderen met alcoholstift: het werkt heel goed als je maar snel genoeg bent voor de alcohol verdampt is. Volgens mij is het voordeel dat bart beschrijft voor een deel te wijten aan het minder snel verdampen van de oplsmiddelen in de plastic70. Om dezelfde reden gebruik ik ook soms glycol: dat is een beetje dikker dan alcohol maar werkt ook wel wat trager. heb vroeger ook wel eens geëxperimenteerd met papjes maken van vb. acetone en zetmeel om het beter te kunnen laten indringen. moet die draad misschien maar weer eens opnemen want het leek wel veel belovend.
