Psychologische en andere technieken

Gevoelige Snaar noemde het al : jezelf opnemen op je telefoon....

Sec: je hebt les, krijgt een nieuw stuk. Studeert noten in, probeert zo zuiver, klankvol en ritmisch mogelijk in te studeren. Een paar passages gaan niet goed, je krijgt tips om het te verbeteren en je hoopt dat je de volgende les die maten verbeterd en/of zonder aanmerkingen door komt.
Da's het technische aspect.

Waar ik benieuwd naar ben, gebruiken jullie ook andere technieken om je te verbeteren?
*Maken jullie gebruik van bv beelden of sferen in je hoofd?
*Ik las in een artikel dat studeren in een andere ruimte ook effectief kan zijn (?)
*Doen jullie aan mentaal studeren (bladmuziek lezen)?
*Luisteren naar je Grote Voorbeeld?
*......

 

Ik studeerde vroeger bij mijn ouders in de keuken. Nu hadden wij twee grote grijze katers en deze dieren hielden van vioolmuziek. In begon niet met spelen of deze beesten kwamen er bij zitten. Ik was er aan gewend, maar nu was het zo dat ze een enkele keer niet verschenen, waarschijnlijk op de muizenjacht of zo. Maar dan vond ik dat ik geen mooie klank uit mijn viool kreeg. Ik dacht dat het kwam omdat ik er aan gewend was dat zij erbij zaten. Tot mijn Vader mij er op wees, dat ze in de keuken met hun dikke vacht waarschijnlijk net die demping aanbrachten waaraan ik gewend was. Zo kan je dus wennen aan een geluid en aan de ruimte waarin je speelt.

 

Mijn kat reageert op niet zuiver spelen door met zijn oortjes te flapperen alsof er iets irritants in zit en hij dat zo weg zou kunnen krijgen...

 

Ha, je hebt een alternatief voor je stemapparaatje!

Het kan índerdaad een impasse doorbreken bij een oefening die maar niet wil. Gewoon eens op een andere kamer gaan zitten, of in de garage/schuur/tuinhuisje, wat maar kan.

Is er dan iemand onder ons die de luxe heeft om zomaar naar een kerkje uit te wijken? Okee, @IdB natuurlijk, maar die kan dan ook niet uitwijken Deze violiste is dan ook gedoemd om verwend te worden, gewend als ze is in haar kerkje.
Maar verder moeten wij het doen met onze woningen, flats, boswachtershuisjes en hutten. En @marjet vroeg zich af of het lukt de fouten in de ene kamer achter te laten en dan ergens anders op de goede koers te komen. Of er hier strijkers zijn die zoiets proberen. Ja, ik heb het inderdaad weleens zo gedaan en het hielp echt. Alleen is het iets dat je niet te snel moet inzetten, denk ik.

Nu niet, veel te tergend dat ik een tijd niet kan spelen. Maar ik doe het weleens.

Dan wel gecorrigeerd naar: Grote Voorbeelden. Het heeft ook te maken met verschillen in genres. Voor Bach is Anner Bijlsma prachtig en voor Shostakovitch Truls Murk. (en nu hebben we ook all een jonge Nederlander die dat dus heel prachtig heeft gespeeld in Amsterdam tijdens de finale!).

 

Spelen voor de kat....da's een idee.....

Ik las ooit 's een boek van Jo Juda. Ik meen me herinneren dat hij als kind noodgedwongen in het toilet moest oefenen en dat hij vervolgens iedereen aanraadt om in een zo slecht mogelijk akoestische ruimte te studeren...

 

Toch zijn er ook andere onbekende krachten. Soms speel je stuk en het klinkt geweldig, en dan speel je de andere dag hetzelfde stuk en het klinkt voor geen meter. Zelfde viool zelfde stuk en dezelfde omgeving waarin je speelt. Ra ra hoe kan dat.

 

Als ik een stuk wil spelen dat ik vooral ritmisch lastig vind helpt het mij heel erg om een opname van dit stuk vaak te luisteren, zodat het in je hoofd blijft hangen. En meespelen met een opname ook uiteraard.

Als ik emotioneel ben en ga spelen, krijg ik er meestal ook meer uit, omdat je er dan veel dieper in zit. Maar dan is het wel handig als het stuk dat ik speel aansluit bij de emotie, en dat is vaak niet zo, dus ga ik improviseren

 

Wat nog niet op je lijstje staat is visualisatie.
Daar werk ik soms wel mee als ik tegen een probleem aan loop.
Ik ben er heel positief over.
Verder lees ik de bladmuziek, en luister ik veel naar cellomuziek.
Als tijdens het spelen iets niet lukt doe ik ook wel eens een hele korte ontspanningsoefening .

 

Beelden? niet zozeer, maar sferen zeker. Uiteindelijk wil ik een overtuigend verhaal vertellen. Alsof je een acteur bent, weliswaar zonder woorden maar in plaats daarvan de muziek.
Wat wil ik overbrengen? Welke sfeer wil ik oproepen?

En zoals ik het hier schrijf, lijkt het misschien of dit op eventueel publiek is gericht. Maar in de fase waar ik nu nog inzit, ben ik daar natuurlijk nog niet aan toe en dat is sowieso niet mijn eerste drijfveer. Ik wil gewoon 'iets' ervaren, denk ik. Net zoals het luisteren naar muziek van anderen emoties bij mij oproept.
Voor mij is dit alles dan ook niet zozeer een 'techniek om je te verbeteren' maar eigenlijk dè drijfveer waarom ik muziek maak.

Al zit daar wel degelijk ook een technisch aspect aan waaraan je kunt werken: wat doe je met tempo, vibrato, dynamiek, articulatie, frasering, timing? En dan met name de 'finetuning', dus op het niveau dat het niet is voorgeschreven op papier. Als de techniek grofweg zit, kom je hieraan toe en dat is het leukste. Ik denk er simpelweg over na en experimenteer, bijv. met verschillende articulaties. Laatst had ik een 'meningsverschil' met mijn docent of in een stuk een frasering vóór, of na noot x moest komen. We hebben beide op les uitgeprobeerd; in principe kon daar allebei. Daar kan ik dan thuis heerlijk mee experimenteren; beide manieren proberen, kijken wat passend is in de context en uiteindelijk een keuze maken, wat voor mij het mooiste en meest logische is.

 

Tobias: aan de ene kant wel, aan de andere kant niet. Soms zijn die krachten ook wel te herleiden. Bv 's avonds na het eten lijkt het beter te gaan, maar dan heb ik vaak ook warmere handen.

Jis: emotie, da's een lastige! Dan denk ik aan 'gevoelige' stukken, niet aan een etude met veel toonladders waarvan de noten er gewoon correkt uitmoeten. Voor ritmiek gebruik ik soms de metronoom.

Marloes, wat bedoel je precies met visualisatie? Roep je een fantasiebeeld op of visualiseer je dat je op les bent bv?

Gevoelige Snaar, dat klinkt inspirerend! Het experimenteren met wat je met de muziek wil om een sfeer op te roepen. Maar dan moet je idd eerst goed de techniek beheersen!
Ooit moest ik eens een plechtig stukje spelen . Ik bedacht erbij dat ik dit moest spelen alsof de koning binnen kwam. Misschien wordt er met kinderen meer met zulk soort technieken gewerkt? Maar misschien ook wel functioneel voor volwassenen?

 

* zing het!

(moet je A: wel kunnen zingen en B: je een bereik hebben van minimaal 3 octaven....)
Maar qua 'voelen' volgens mij wel goed

 

Geen van beide.
Als ik tegen een moeilijk iets aan loop ga ik zitten zonder cello en schep het beeld van mezelf achter de cello, terwijl ik het moelijke speel.
Ik haal in herinnering , de stok, cello stoel, allemaal heel prezies, alles wat ik normaal doe maar nu in gedachte beelden, ik zie het mezelf doen.
Dan visualiseer ik mezelf het punt waar ik moeite mee heb goed te doen.
Bv:
Ik heb soms moeite om een bepaalde rek goed te doen waardoor mij linkerhand verkrampt ik ik steeds de juiste toon met mis.
nu ga ik ontspannen aan tafel zitten en haal voor mij hoe het voelt als ik de cello tegen mij aan voel.
Ik denk aan de greep die steeds mis gaat , bedenk hoe die wel moet gaan als het goed gaat.
Dus ik bedenk het gevoel van mijn linker duim op de hals, het gevoel van mijn vingers op de snaren, en neem de tijd op elk detail goed voor mijn geest te halen.
Als ik dat goed en duidelijk voor mijn geest gehaald heb, bedenk ik dat elke spier in mijn linkerhand zich langzaam ontspant, helemaal en volledige ontspanning van de denkbeldige spieren in mij denkbeeldige linker hand.
Als alle denkbeeldige spieren ontspannen zijn, verbeeld ik mij dat ik de rek doe die steeds mis gaat, maar nu bedenk ik dat het juist wel lukt, de spieren zij ontspannen de de rek gaat makkelijk en soepel en de klank ik mooi en vol.

Dit hele visualiseren doe ik een aantal keren achter elkaar.
Hierna zul je zien dat je de rek in de praktijk inderdaad makkelijker en ontspannen kunt maken.
Das de kracht van visualisatie.

 

Hoe blijven jullie jezelf motiveren?

De motivatie uit les is onberekenbaar, soms zit het mee, soms zit het tegen. Daar heb ik geen vat op, dat vind ik wel 's lastig .
Je hebt dus ook een soort intrinsieke motivatie nodig. Om gewoon blijmoedig/vechtlustig door te gaan. Kun je jezelf motiveren?

 

Ik haal mijn motivatie nog steeds uit mijn lessen. Ik krijg steeds andere manieren van oefenen aangedragen om het leuk te houden. Ik ben heel het schooljaar met dezelfde stukken bezig en verveel me nog steeds niet.

 

Er zijn echt wel dagen dat ik geen zin heb, en dan speel ik gewoon niet .
En soms vraag ik mijn docent om een ander stuk als ik in een sleur kom.
Dan zeg ik: ik wil vandaag iets nieuws leren , iets wat mij prikkelt en uitdaagt, iets totaal anders.
Wel passend bij mijn nivo, maar gewoon iets nieuws.
Dan worden mijn docent en ik Vaak heel enthougiast .

 

Wat een goeie tip, Marloes!
Ik merk gewoon dat ik wat chagerijnig wordt als ik te lang met een stuk bezig ben, hoe mooi ook. Ik zie het een beetje als een zwakte omdat het juist op de afwerking aankomt, de power die je eigenlijk moet hebben om juist die hartnekkige loopjes perfect te willen hebben. Volgens mij maakt dat ook het onderscheid tussen uiteindelijk een matige en een goede strijker, maar ja....

Heb je evt een voorbeeld van wat heel anders is?

 

Ik kijk momenteel online veel masterclasses. Enorm inspirerend is dat.
Het nadeel is dan nu dat daarna heel graag wil spelen (en dat nu ff niet echt kan) maar ik hoop wat aspecten vast te houden van wat ik dan zie en hoor.

 

Voor mij was dat een eerste kennismaking met vibrato.
Maar het kan ook totaal iets anders zijn .
Bv duimpositie. Een andere sleutel om te leren, improvisatie of je docent na spelen zonder dat je kunt zien wat zij speeld.
Met Een nieuwe positie beginnen.
Of een totaal ander soort muziek, jazze, hiphop, wereldmuziek.
Leef je lekker uit